COLUMN - ‘Ik vraag me af hoeveel Afrikaanse kindertjes kunnen drinken van mijn douchebeurt,’ hoorde ik iemand eens zeggen. Sindsdien douchte ik drie weken niet. Pas toen mensen niet meer naast mij in de trein wilden zitten en iemand in een park me vijftig cent toewierp omdat hij dacht dat ik een zwerver was, heb ik weer gedoucht. Maar ik voelde me na elke douchebeurt viezer dan tevoren.
Het was deze week echt de week van de Twitterclaimers, in een pre-Twitteraal tijdperk ook wel de moraalridders genoemd. Deze groep zorgde er eerder al voor dat Bert Brussen zijn tweets in de wilgen hing, maar kreeg nu zelfs een recensie van de Recensiekoning aan de broek (één ster). Aanvankelijk lijkt het ze enkel te gaan om het niet tweeten tijdens minuten stilte, of tijdens persconferenties over dode kinderen, maar de Moraalridderdriehoek heeft het ook op mijn normale leventje gemunt.
Het wordt Technoviking Alexander Klöpping immers verweten dat hij over een auto tweet terwijl de broertjes net gevonden zijn. Het wordt wel heel lastig als je telkens moet nagaan of er ergens in de wereld geleden wordt. Wat blijft er dan nog over? Hoe moet ik juichen voor een voetbalfinale als ik weet dat in Oklahoma mensen hun huis kwijt zijn? Hoe moet ik nog naar college gaan als in Israël mensen gedood worden om de plek waar ze geboren zijn? Hoe moet ik nou een biertje kopen als ik weet dat er in andere landen mensen zijn die niet eens genoeg geld hebben om te studeren? Als we alles vergelijken, wordt het leven in Nederland bijna onmogelijk.
Niet eens alleen in Nederland. Als twee Tsjetsjenen in Boston onschuldige toeschouwers opblazen met snelkookpannen, mag daar niet eens om gehuild worden. Nee, want in Syrië, dáár is het pas echt verschrikkelijk. Daar verliezen mensen elke dag hun benen. Plotseling moet leed uitgedrukt worden in getallen. Tien doden zijn erger dan één. Twee doden zijn een incident, veertig doden een ramp. De veronderstelling dat het überhaupt van waarde is situaties te laten wedijveren om welke het ergste is, vind ik bijna nog stuitender dan een half uur onder de douche staan terwijl er kinderen zijn die geen water hebben.
Natuurlijk wordt de discrepantie in het geval van Nederland soms bijna obsceen. Ik schaam me wel eens een beetje als ik over Patricia Paay schrijf terwijl er zo veel onrecht is in de wereld. Tegelijkertijd kan ik het voor mezelf ook wel weer verantwoorden. In Nederland zijn de Patricia Paays soms nou eenmaal het enige waar we ons druk om kunnen maken. Het leed hier staat in schril contrast tot oorlogen en aanslagen, maar dat wil nog niet zeggen dat wij ons nog niet mogen beklagen over ons eigen leed. Nederland is geen Boston, Boston is geen Syrië. Leed is relatief, vergelijkingen zijn waardeloos.
Want hoe je het ook wendt of keert, vroeg of laat wil Nederland toch dat ik me weer ga douchen.
Reacties (10)
Beetje naief is het wel om de door Bert Brussen aangevoerde redenen om te stoppen met Twitter meteen voor waar aan te nemen. Nog even afgezien van het feit dat Brussen minstens zo prekerig en politiek correct was in zijn eigen opvattingen als de linkse moraalridders waar hij zo graag tegenaan schopte.
Stop je ook met eten omdat er honger is in de wereld? Of heeft nog nooit iemand je dat verteld.
Hoi Peter, terwijl jij je volstopt met eten gaan er overal ter wereld mensen (en kleine mensen) dood van de honger! Als mensen in de Trein je kruimels gaan geven omdat je zo dun bent mag je best wel weer gaan eten hoor.
Ah, ik Twitter niet maar ik snap ‘m wel…zoiets als Su die zich in een ander topic verbaast vanwege de commotie over een terroristische onthoofding, omdat er al zoveel steekpartijen zijn in London.
Minder vliegen, minder auto, minder vlees mag ook, dat is voor Afrikaanse kindertjes meer buiten bereik dan schoon water
Van deze blogpost kan een kindje in Afrika een week eten.
Ik kan het weten want ik heb het getest. Kindje in een kooi, blogpostje geprint, printje in de kooi, observeren. En jawel hoor, na een week waren zowel het printje als het kindje op.
Hitler was ook stil tijdens de dodenherdenking #repscet#viermij#hadiknoumaareentwitteraccount
Van functioneel correct denken naar functioneel niet-correct denken blijkt een Droste cacao blikje. Niets helpt meer :) Leuk stukje.
En terecht. Elk woord over dit soort figuren is er één teveel.
Spreek voor jezelf. Als Paay en consorten serieus je tijd waard zijn om je er over druk om te maken, heb ik maar een advies voor je: ga wat nuttigs doen. Heeft niks met ‘wij in Nederland’ te maken, maar enkel met het gegeven dat jij je stierlijk moet vervelen.
Afrikaanse kindertjes kunnen ons “niet gebruikte” douchewater niet drinken.
Daarvoor moeten putten worden geboord en/of waterzuiveringen en ontziltingsinstallatie worden gebouwd.
Een gift aan
http://oneforone.nl/water/waterputten/
of dergelijke organisatie heeft meer effect.
Water verbruik je niet, je gebruikt het.
het oppompen en schoonmaken van eerder gebruikt water kost geld.
maar het is onjuist en propagandistisch dat in volume water uit te drukken.