Laura Dekker gaat een rondreis rond de wereld maken. In haar eentje, per boot, en de tocht duurt twee jaar. Laura is dertien jaar. Ze is op een boot geboren en het zeilen zit haar in het bloed.
In de papieren versie van het AD staat dat haar vader hoopt een volwassen vrouw terug te zien. Nederlandse meiden zijn te soft, en de wereld is hard. Dat zal haar klaarstomen voor het echte leven.
Laura is een meisje van dertien dat doet wat alle kinderen doen, haar grenzen verleggen. En niet alleen nu. Op haar tiende ging ze al eens 6 weken alleen op pad en een paar maanden geleden zeilde ze alleen naar Engeland.
Haar vader is een eikel. Een twee jaar durende wereldreis om een ‘vrouw’ van zijn dochter te maken. Twee jaar in haar eentje op een boot, op een leeftijd waarop belangrijke emotionele ontwikkelingen plaatsvinden die niet zomaar kunnen worden opgevangen door een internetverbinding en (onverwachte) tussenstops in vreemde havens.
Begrijp me goed, kinderen moeten hun grenzen kunnen verleggen en er af en toe overheen gaan. Maar deze vader, die dit toelaat om zijn dochter – vroegtijdig – volwassen te laten worden, overdrijft. ‘De wereld’ is inderdaad hard, maar Nederland is niet ‘de wereld’, en al zeker niet voor kinderen. In Nederland groeien kinderen in relatieve beschutting op, en zo hoort het. Zo leren ze spelenderwijs het leven van volwassenes kennen, waarbij fouten gemaakt mogen worden. Deze vader stelt zijn kind moedwillig bloot aan gigantisch gevaren. Denk aan stormen en gevaarlijke havens waar je noodgedwongen moet aanleggen wegens averij, waarbij een fout direct kan leiden tot de dood.
Dat is geen volwassenwordingsproces van je kind, maar onverantwoordelijk gedrag.
Reacties (47)
Ach, als ze maar een beetje uit de buurt van Somalië blijft.
@1: Westkust van Afrika, omgeving Singapore en Indonesië (vooral Straat v. Malacca), Filipijnen, Rode zee, zuidelijk deel van de Cariben.
Dat nog even los van de opportunist die een meisje alleen een afgelegen haven ziet binnen zeilen, bv. midden in de Stille Oceaan.
Ik denk dat pa zelf wat tijd moet doorbrengen in de landen die zij zal (moeten) aandoen. En als ie zich dan verdiept in de positie van vrouwen daar, en natuurlijk de houding van mannen t.a.v. vrouwen daar, dan moet je wel echt naief zijn om te denken dat het louterend zal werken voor een meisje van 13.
Bijna alle reacties (ook elders) zijn die van schoolmeesters en zedenpredikers.
Ik ben zelf 60 en zou dolgraag solo naar Engeland oversteken in mijn zeewaardig jacht, maar ik mag niet van m’n vrouw, die is bang (net als al die verstandige stuurlui aan wal).
Toen ik 16 was – en ik was een laatbloeier – toen ging ik wel alleen naar Parijs, zonder toestemming van m’n ouders. En ik denk daar nog met plezier aan terug.
Laura, go go go! En nog proficiat met je fantastische ouders. Leef je droom en laat al die anderen maar fijn met hun nachtmerries zitten.
Ik zal wel een schoolmeesterachtige stuurman aan wal zijn, maar volgens mij is het voor de algemene ontwikkeling van Laura beter, als ze eerst haar school af maakt, en is het voor haar sociale vaardigheden beter, als ze in deze cruciale jaren van haar leven echte contacten met echte jongeren van haar leeftijd zou hebben.
Maar ik ken het meisje niet natuurlijk en misschien is zij, in tegenstelling tot vrijwel al haar leeftijdgenootjes over de hele wereld, wel rijp voor zo´n soloreis en heeft ze daar al diep over na gedacht, zonder daarbij door anderen beïnvloed te zijn.
Wat minder vermogende ouders kunnen hetzelfde voor hun kinderen doen door hen op jonge (13 jarige) leeftijd het huis uit te sturen. in de meeste gevallen heeft dat echter geen positief effect op de ontwikkeling van die kinderen, zoals we dagelijks in onze grote steden kunnen constateren.
@4: op je 16e was je vrijer dan nu? Toen ging je zonder toestemming van je ouders in je eentje naar Parijs, maar nu mag je van je vrouw niet naar Engeland?
Ik heb zelf hele lieve kinderen, maar als ik er eentje had waar ik op een legale manier vanaf zou willen, zou ik dit een prima oplossing vinden. In elk geval twee jaar weg en met een beetje geluk zelfs voor altijd van zo’n kind verlost. Go, go, go!
@4: En wat weerhoudt je ervan je vrouw te trotseren en toch de oversteek te wagen? In tegenstelling tot je ouders op je 16e heeft ze namelijk geen verantwoordelijkheid voor jou, noch iets over je (doen en laten) te zeggen. Bovendien hoef je op je 60e niet meer zo erg nodig naar school, iets dat op je 13e nog best wel nuttig is.
En welk onstichtend voorbeeld geeft dat kind wel?
De onderwijsinspectie schijnt nog te bestuderen hoe dit zich verhoudt met de leerplichtwet. As ze eenmaal op volle zee is, zullen er vast meer zijn die spectaculaire vakanties plannen en in de media aankondigen.
Kan de werkdruk in het onderwijs wel verlichten.
’t Lijkt mij dat je hier meer van leert dan van twee jaar op de middelbare school.
En ook al ’t gezeik van lieden die apocalyptisch hyper worden van de gedachte dat iemand een jeugd kan meemaken die spannender is dan hun hele leven ooit zal zijn, zal dit meisje een enige levensles opleveren. Eerlijk gezegd, als ik haar was zou ik nooit meer terugkomen. Wat heeft iemand als haar nog in dit land van droogkloten en billenklemmers te zoeken?
(Dat is even afgezien van het hele verhaal of e.e.a. wel veilig is. Als ik haar vader was, zou ik wat bodyguards in een volgbootje meesturen.)
@9: En die laatste alinea is precies waar het om gaat. Ik vind de reden waarom haar vader haar laat gaan te belachelijk voor woorden.
Dat dat kind graag wil, is prima. Maar misschien wordt ze door dit hele avontuur wel een onuitstaanbaar kreng dat gewend is te krijgen wat ze wil :-)
Dus toch maaiveld?
De vraag blijft natuurlijk wel of je je op je 13de kan verdedigen rond de wereld. Ik zou het logischer vinden om zoiets uit te stellen tot -zeg- 18 oid. Verder wel een vet plan overigens, het is dat ik niet kan zeilen.
@9: “’t Lijkt mij dat je hier meer van leert dan van twee jaar op de middelbare school. “
Het lijkt mij dat je van 2 jaar in totale afzondering leven en geen andere mensen zien, behalve wat vissers en koopvaardbemanningen in de paar dagen dat je in een haven bent niet meer leert dan van 2 jaar leven in de mensenwereld, met school erbij (zal vast gymnasium zijn, gezien pa’s kapitaal).
@12: maar het doel is de jongste wereldomzeiler te worden, dat kan op je 18e niet meer, dus er moet nu uitgevaren worden.
ik ben op mijn twaalfde begonnen aan een soortgelijke reis. zal het nooit vergeten hoe leuk het was
Ik was 16 toen ik drie maanden naar Amerika ben gegaan en daarna 2 maanden Z-Afrika. Was een super mooie tijd en je leert veel en veel meer in die paar maanden dan je ze je in een heel jaar kunnen leren op een middelbare school. Als zij dit wilt en die vader acht haar daartoe in staat, dan moet ze het gewoon doen!
De meeste reacties vallen me wel een beetje tegen zeg, wat een bemoederlijk gedoe en wat een afwezigheid van durf.
@15:
Verreweg de meeste 13-jarigen zijn op die leeftijd helemaal nog niet klaar voor zo´n reis, of om zo lang van alle contacten met leeftijdsgenoten af te kunnen zien zonder daar later schade van te ondervinden. De eerste vraag is of het bemoederlijk gedoe is, of een goede inschatting van de capaciteiten van de meeste 13 jarigen.
Van afwezigheid van durf zou ik ook niet willen spreken, want ik maak me zorgen over je opmerking “en die vader acht haar daartoe in staat”. Die vader moet niet beoordelen, of ze daartoe in staat is, maar of het goed voor haar is. Een kind van 10 is in staat om alcohol te drinken, maar dat betekent nog niet, dat het goed is voor een kind van 10 om dat te doen.
@13:
Dat kan dus al niet meer. Zie reactie #14 ;-)
@ 16
”of om zo lang van alle contacten met leeftijdsgenoten af te kunnen zien zonder daar later schade van te ondervinden”
”Die vader moet niet beoordelen, of ze daartoe in staat is, maar of het goed voor haar is.”
Dus het mag geen schade opleveren en het moet goed voor der zijn. Dat zijn twee criterea die je pas achteraf kunt beoordelen… Simpel voorbeeldje. Je kind leren fietsen. Is dat goed of slecht? Je kan namelijk ernstige schade oplopen in het verkeer en je kunt naar vallen. Hetzelfde geld met de wereldreis: je kunt er enorm veel van leren, zelfstandig worden, jezelf leren kennen, ontwikkelen, interessante mensen ontmoeten die je anders nooit was tegengekomen, je kunt levenservaring en inzichten opdoen en noem maar op. Het kan ook misgaan en dan kan ze gewoon vroegtijdig weer thuiswaards gaan. En misschien wint ze over tien jaar wel een gouden plak op de olympische spelen, dan is die reis opeens weer super goed geplant. Als ze haar eigen boot krijgt, zal ze ook wel een sateliet telefoon hebben en genoeg cash om een ticket Amsterdam te kunnen betalen…
@15: Ik gok dat je in Amerika en Z-Afrika ook veel mensen (waaronder leeftijdsgenoten) bent tegengekomen en veel dingen gezien hebt. In een solo-wereldzeilreis doe je dat een stuk minder. Dit meisje gaat straks vele weken/maanden tegemoet waarin ze niets anders zal zien dan zee en af en toe een overvliegende zeevogel. Bovendien is er een levensgroot verschil tussen 13 en 16.
Dat nog even los van de gevaren.
Wat doet ze als er een Chinese patrouilleboot op haar afvaart in de buurt van de Spratley’s? Een vage motorboot ergens in de Indische Oceaan? Een olietanker terwijl er even geen wind staat? Als het in de Roaring Forties iets harder waait dan het weerbericht voorspeld had? Als ze tegen een walvis opvaart 300 zeemijl van Tristan da Cunha? Niemand die dan in de buurt is om te helpen dus, vroegtijdig naar huis gaan zit er dan ook niet in.
Als volwassene kan ik me voorstellen dat je zegt, tja eigen risico, dan is het helaas pindakaas wat een pech, ik weg. Maar voor een kind van 13 zijn de ouders verantwoordelijk.
Van deze zeiltocht leert ze hoogstens een betere zeiler te worden. Ze zal welwat strominkjes en golfjes tegengekomen die ze niet eerder real-life heeft meegemaakt. Het kan natuurlijk wat bijdragen aan het zelfstandig vermogen klippen te omzeilen. Dat kan je niet vroeg genoeg leren.
Overigens: meisjes van nu en dertien jaar, zijn echt niet meer van hetzelfde kaliber als meisjes van toen en dertien jaar. Geldt ook voor jongens.
Detienjarigen zijn geen kindertjes meer. Kwetsbaar nog wel, naar mijn mening.
Even wat aanvullingen van haar website (je googlet maar naar ’t adres, is niet moeilijk) die hier relevant zijn:
– Ze gaat een schriftelijke cursus HAVO doen via e-mail.
– Ik neem aan dat ze die e-mail via haar satelliettelefoon verstuurt en ontvangt, alleen heeft ze nog geen satelliettelefoon.
– Er zit een dieselmotor op de boot.
– Boot, kaarten, dieselmotor en satelliettelefoon zijn allemaal gesponsorde zaken voor haar; wie zich echt zorgen over haar opleiding maakt, heeft hierbij de geweldige kans die satelliettelefoon te sponsoren. :-)
@16:
Nee hoor, dat is lang niet altijd zo. Kijk maar naar het alcohol voorbeeld.
Was het leven maar zo simpel. Mag ik je voorbeeldje even wat compliceren dan, door het meer op de realiteit af te stemmen? Als je je kind leert fietsen, doe je dat niet door je kind een fiets te geven en het met een duwtje in de rug de openbare weg op te duwen. Je zorgt er eerst voor, dat je kind redelijk goed kan fietsen en daarna is het je taak als verantwoordelijke ouder om te beoordelen, of je kind verantwoordelijk genoeg is om zich in het verkeer goed te kunnen handhaven. Wanneer je weet, dat je kind niet op of omkijkt, is het onverantwoordelijk je kind de openbare weg op te sturen, hoe goed je kind ook kan fietsen.
En wanneer je opmerkt, dat je op een wereldreis zelfstandig kunt worden, is die wereldreis duidelijk op een verkeerd moment begonnen. Als je aan in je eentje aan een wereldreis begint, hoor je aan het begin van die reis al zelfstandig te zijn. Anders kun je beter even een paar jaartjes wachten. Die interessante mensen kun je ook later nog ontmoeten en levenservaring en inzichten kun je ook op andere manieren op doen.
Een illusie armer en een trauma rijker. Dan hebben de ouders dus gefaald en een verkeerde inschatting van de capaciteiten van hun dochter gemaakt.
Vast wel, maar denkt een 13 jarige daar aan, wanneer het echt mis gaat, als in een storm midden op de oceaan de satelliet telefoon kapot gaat, en hij of zij in paniek raakt?
@21
”Een illusie armer en een trauma rijker. Dan hebben de ouders dus gefaald en een verkeerde inschatting van de capaciteiten van hun dochter gemaakt.”
Dan hebben de ouders helemaal niet gefaald. Als je jong bent moet je dingen zelf ervaren en dat doe je met vallen en opstaan. Ik ben zovaak op me bek gegaan, daar bouw je karakter mee. Als ouder moet je er weer zijn om je kind weer overeind te helpen wanneer die op z’n bek gaat, zodat hij/zij in de toekomst weer een nieuwe poging kan wagen, maar dan met een beetje meer bagage dan voorheen.
”Vast wel, maar denkt een 13 jarige daar aan, wanneer het echt mis gaat, als in een storm midden op de oceaan de satelliet telefoon kapot gaat, en hij of zij in paniek raakt?”
Kijk, zo leer je jezelf dus kennen en weet je waartoe je in staat bent. Daarnaast kan dit meisje al uitstekent zeilen/varen, heeft ze veel contact met het thuisfront en die zullen haar vast wel op de hoogte houden mbt de veiligste route. Kijk, er kan altijd van alles misgaan, maar ik vind het juist dapper van die vader dat hij z’n dochter los durft te laten.
Daarnaast moet je niet vergeten hoe volwassen meisjes van tegenwoordig al zjin op hun dertiende. (ze hebben sex, drinken, werken, sporten, gaan naar school en hebben allerlei verantwoordelijkheden…)
De onderwijsinspectie is er inmiddels uit (zie #8): Ze mag eerst hier op school door haar lesstof navigeren.
@22: 13 jarige meisjes, die seks hebben en alcohol drinken, noem ik niet volwassen, maar dom. Ouders, die dat niet proberen aan te sturen, zijn onverantwoordelijk en falen als ouders ook. Dapper zijn ze wel, maar dat is niet altijd een goede eigenschap. In de meeste gevallen is voorzichtigheid een betere strategie dan roekeloosheid.
@24
Jammer dat je je totaal richt op het laatste regeltje, dat ook nog eens tussen haakjes staat, wat puur is bijgevoegd om even een (waarschijnlijk) generatieverschil aan te geven tussen jouw jeugd en de jeugd van tegenwoordig.
Persoonlijk vind ik dat je wel heel erg hamert op: voorzichtigheid, en je bent nogal bang om te falen als ouder (angst is een slechte raadgever). Ik vind dat dan ook slechte eigenschappen, omdat je op die manier je kind berooft van durf, lef, avontuur, karakter en een heleboel ervaringen.
interessante mensen ontmoeten die je anders nooit was tegengekomen
Hetgeen ook geldt voor de beslissing om links- dan wel rechtsaf te slaan op het fietspad in St. Biggekerke.
@Inje: Gemiddelde leeftijd eerste seks in Nederland is niet 13, maar 16,6 jaar.
Ik zie werkelijk waar niet het verschil met mijn jeugd. Toen had ik ook de verantwoordelijkheden zoals jij in #22 beschrijft.
@28
”Jammer dat je je totaal richt op het laatste regeltje, dat ook nog eens tussen haakjes staat, wat puur is bijgevoegd om even een (waarschijnlijk) generatieverschil aan te geven tussen jouw jeugd en de jeugd van tegenwoordig”
“wat puur is bijgevoegd om even een (waarschijnlijk) generatieverschil aan te geven tussen jouw jeugd en de jeugd van tegenwoordig”
En daar reageer ik ook op. Dat verschil wordt wat overtrokken. “In mijn jeugd” was de eerste keer seks een jaar later, en de rest van de punten die je opnoemt zijn gelijk gebleven. Dus wat is nou het grote verschil?
“wat puur is bijgevoegd om even een (waarschijnlijk) generatieverschil aan te geven tussen jouw jeugd en de jeugd van tegenwoordig”
Goed, er is geen generatieverschil.
”Dus wat is nou het grote verschil?”
Het grote verschil is dus dat jij heel erg hamert op voorzichtigheid en dat je bang bent dat ouders falen terwijl de vader van Laura niet bang is om te falen, maar wilt dat zijn dochter slaagt. Ik vraag aan jou waarom je die instelling hebt en wat je denkt daarvan te oogsten?
Voor de rest schreef je niks nieuws, dus voelde ik me niet geroepen daar op te reageren.
Angst en voorzichtigheid zijn 2 heel verschillende dingen. Ik heb ook al geen angst om als ouder te falen. Als iets gebeurt, dan gebeurt het. Daar kun je als ouder ook niet altijd wat aan doen, maar toch heb je dan als ouder gefaald. Ik heb me gefocust op je laatste regeltje, omdat daar uit duidelijk bleek, hoe lichtzinnig jij over 13 jarigen en wat ze wel of niet zelfstandig zouden moeten en mogen beslissen, denkt. Je schrijft zonder veel na te denken op, dat 13 jarigen seks hebben en drinken en plaatst daar geen enkele kanttekening bij. Als je de wereldreis van Laura op dezelfde manier beoordeelt, is er weinig hoop, dat je het juiste oordeel velt: van jou mag ze het doen, omdat ze het kan en wil, en nadenken of dat wel goed voor haar is, speelt nauwelijks een rol in je meningsvorming. Anders zou je seks en drinken niet genoemd hebben.
Als ik mijn kind op 13 jarige leeftijd zou verbieden om een solo wereldreis te maken, beroof ik hen helemaal niet van durf, lef, avontuur, karakter en een heleboel ervaringen. Ik ‘beroof’ mijn kind alleen maar van die dingen op 13 jarige leeftijd. Ik behoed hen wel voor overschatting van hun eigen durf en lef (komt heel vaak voor bij kinderen). Ik behoed hen een heleboel slechte karaktereigenschappen, die het gevolg zullen zijn van het sociale isolement, waarin ze zich enkele jaren storten op het moment dat andere kinderen hun sociale en emotionele eigenschappen in interactie met andere kinderen van hun eigen leeftijd ontwikkelen. Ik behoed voor de negatieve ervaringen, die aan een wereldreis van 2 jaar onherroepelijk ook verbonden zijn, en die op een kind van 13, dat nog in volle ontwikkeling naar volwassenheid is, een veel grotere negatieve invloed hebben dan op volwassenen, die al heel wat meer ervaringen in hun bagage hebben en dus veel beter met negatieve ervaringen om kunnen gaan.
En bovendien: als ze wat ouder zijn, en ze gaan op solo wereldreis, doen ze exact dezelfde ervaringen op, terwijl ze al een heel stuk sterker in hun schoenen staan, is het daardoor net zo goed of zelfs beter voor hun karakter, moeten ze nog steeds durven en lef hebben, en is het nog steeds een groot avontuur.
Nogmaals: Laura kan de uitzondering zijn, die de regel bevestigt en die op 13 jarige leeftijd sociaal en emotioneel al volwassen is. Ik ken haar noch haar ouders. Ik ken wel een heleboel kinderen, die 13 zijn of zijn geweest, en geen een van die kinderen is of was op 13 jarige leeftijd volwassen genoeg om zo een reis met een redelijke kans op een goede afloop (en dat is heel wat meer dan het er levend van af brengen) te gaan maken, al denken of dachten heel wat van die kinderen zelf van wel. Voor de meeste 13 jarigen is het al een heel avontuur als ze geheel zelfstandig met bus en trein naar oma toe mogen. Ik neem aan, dat Laura wat verder is in haar ontwikkeling, maar een solo zeiltochtje van een dag naar Engeland is heel wat anders dan een 2 jarige solo reis rond de wereld.
PS: alleen roekeloze mensen vinden voorzichtigheid een slechte eigenschap.
”Voor de rest schreef je niks nieuws, dus voelde ik me niet geroepen daar op te reageren.”
Dit geld zeker voor jouw laatste reactie met betrekking tot voorgaande. Ik voel me dus ook niet geroepen om er weer op te reageren. Blijkbaar hebben wij een andere instelling in het leven. Jij vindt mij blijkbaar roekeloos, ik vind jou laf. Zullen we het hier maar bij laten dan? Even goeie vrienden trouwens…
Ik vind je helemaal niet roekeloos en noem je ook niet zo, tenzij je je roekeloze adviezen op je eigen kinderen toepast. Dat je mij laf noemt, is voor mij slechts een verder bewijs van de indruk, dat je heel gemakkelijk ondoordachte conclusies trekt.
PS: ik heb zelf mijn mooiste avontuur beleefd, toen ik rond mijn dertigste enkele dagen ontvoerd was in Iraaks Koerdistan (je hebt misschien ene andere definitie van laf dan mij). Achteraf een prachtig verhaal aan overgehouden, maar ik ben blij, dat ik dat niet als 13 jarige mee heb gemaakt.
@34
Nooit geweten dat ontvoerd worden doorslaggevend is voor het laf-zijn gehalte. Het lijkt me nogal een zinloze toevoeging aan deze discussie.
Je zogenaamde constateringen dat ik ondoordachte conclusies trekt en zonder veel nadenken dingen opschrijf getuigen van arrogantie. Bezoek nou eens de site van Laura en lees andere artikelen over haar en bedenk dan nog eens goed of je haar situatie, capaciteiten en ontwikkeling goed inschat.
@35: het ontvoerd zijn speelt idd geen rol (dat was, zoals ik al zei, alleen maar het grootste avontuur, dat ik heb beleefd). Mijn bezoek aan Koerdistan in die tijd wel. Je trekt meteen weer een ondoordachte conclusie.
Weer een snelle ondoordachte conclusie, terwijl ik toch al heel erg duidelijk meerdere keren op heb geschreven, dat ik niet in staat ben om haar “situatie, capaciteiten en ontwikkeling” in te schatten.
De site van Laura bezoeken, gaat me daar ook niet verder helpen, want daar valt absoluut niet uit af te leiden, of alle informatie daar juist is (wc eend effect), wie die informatie daar heeft gezet, of zelfs maar wie die site heeft gemaakt of beheert. Dat die site vandaag / op dit moment totaal onbereikbaar is, stelt me ook al niet gerust (IE kan de site niet vinden -De pagina kan niet worden weergegeven-, de foutmelding in Firefox is explicieter.. “Error establishing a database connection”… WTF… Ik heb van webpagina´s weinig verstand, maar waarom krijg ik een database -daar heb ik wel verstand van- connection error, en waarom krijg ik die meteen als ik de startpagina van een site bezoek?).
Zoals ik al eerder schreef, laat ik die inschatting aan haar ouders over, want ik ken haar niet. Jij lijkt me wel een inschatting te maken en ik vraag me daarbij af, of je haar persoonlijk kent, want als je je conclusie alleen op die website baseert, vind ik dat een snelle ondoordachte conclusie.
@36
Uit je reactie blijkt maar weer eens hoe arrogant je bent. Om te discussieren moet je je ”partner” gelijkwaardig behandelen. Dat doe jij niet, je stelt jezelf duidelijk op alsof je moreel superieur bent, helaas.
Daarnaast geef je dus aan dat je niet in staat bent om haar situatie en dergelijke in te schatten. Dat lijkt mij een nogal cruciaal onderdeel om hierover een mening te kunnen vormen…
Maja, ik heb hier niet zoveel zin meer in….
Inje
Over and Out!
Jammer, dat je het feit, dat ik het niet met je eens ben, zo op vat. Ik geef alleen maar mijn mening (dat je zonder persoonlijke kennis van Laura of haar ouders hier geen mening over kunt hebben). Jouw opmerkingen over mijn arrogantie of morele superioriteit zijn minstens even arrogant. Jouw opmerking, dat ik de site van Laura maar eens even moet bezoeken, alsof ik dat niet al lang gedaan zou hebben, is dat ook. Mijn op zijn minst opwindende tijd in Koerdistan, of de vraagtekens, die ik bij een solo wereldreis van een 13 jarige stel, proberen te reduceren tot lafheid, getuigt van jouw gevoel van morele superioriteit. Leuk dat je het mij verwijt, hoor, maar kijk ook eens in de spiegel dan.
Ik heb van het begin af aan niet anders gedaan. Lees de 2e alinea van mijn eerste reactie nog maar eens na.
Jouw reacties bewijzen het tegendeel van je stelling. Je hoeft haar situatie blijkbaar niet goed in te kunnen schatten om toch een mening te kunnen hebben. Ik neem daarbij aan, dat jij haar noch haar ouders persoonlijk kent, anders had je dat inmiddels vast al wel opgeschreven. Als iemand haar of haar ouders persoonlijk kent, kan die persoon zich tenminste een klein beetje een oordeel vormen over het karakter van Laura of het beoordelingsvermogen van haar ouders. In ieder geval is een indruk op basis van krantenartikelen en een zelfgemaakte website voor mij lang niet voldoende om daar uit te concluderen, dat zij dus geschikt is om zo´n wereldreis te gaan maken.
Goedenavond,
Alle reacties gelezend hebben, vind ik het toch nodig om te reageren en te zeggen dat ik het helemaal met de negatieve dingen eens ben over het ondernemen van deze reis door Laura.Ik ben in de onstandigheid te weten wie Laura en haar vader zijn, aangezien ze een paar jaar geleden vanuit Wijk bij Duurstede naar Maurik zijn verhuisd, waar ik dertien jaar gewoond heb in de jachthaven.Verder heb ik Laura in de brugklas lesgegeven en was ik degene waar ze naartoe “gezeild” is in Engeland.Ik heb het hele verhaal van relatief dichtbij meegemaakt en kan met zekerheid zeggen dat het totaal onverantwoord is en Laura niet kan inschatten waar ze aan begint, maar haar niets te verwijten valt,omdat haar vader blijkbaar door zijn dochter zijn eigen dromen wil najagen.Vanaf je zesde varen op de Rijn, een vakantie op het Ijselmaar en op de motor naar Engeland varen is geen voorbereiding voor een werledreis.Ik gun iedereen het beste en dromen na-jagen is een loffelijk streven.In Engeland hebben ze echter een mooi gezegde “Be carefull what you wish for, it might come true”.Ik hoop dat dit grote gebrek aan inschattingsvermogen in de kiem wordt gesmoord voordat er ongelukken gebeuren.In je ééntje naat Parijs is iets anders als de oceaan onderschatten……….
Om een reactie te geven op de laatste reactie welke begint: Alle reacties gelezend hebben, ect.
U gaf les aan leerlingen? Uw nederlands is geen abn dan had u begonnen met: Alle reacties te hebben gelezen,
Nu kunnen wij niet bepalen of Laura ‘volwassen’ genoeg is. Maar het lijkt erop dat Laura zelf graag die reis wou maken en dat haar vader een drempel had ingebouwd om te kijken of ze zonder hulpmiddelen kon navigeren naar England. Dit op zichzelf zeg genoeg over haar capaciteiten om een schip te bezeilen.
Zolang de planning, voorbereiding en uitvoering goed is kan dit relatief velig worden uitgevoerd. De vraag is of wij iets mogen zeggen of een 13 jarig dit mag doen. Het is niet aan ons om hierover te beslissen. Zeker niet de overheid zolang er geen strafwet worden over treden.
Het enig waar ik zorgen zou maken is of Laura er nog wel genoeg vertrouwen in heeft na al die negatieve reacties. Dit knaagt ongemerkt (of onbewust) aan haar moraal of zal haar meer doelbewust maken. Ik denk de eenzaamheid de enige probleem is voor Laura tijdens de reis.
@40: #39 heeft zeker geen les gegeven in de Nederlandse taal en letterkunde, maar in de brugklas komen wel wat meer vakken aan bod. Of we moeten geloven dat #39 idd Laura en haar ouders kent? Iedereen kan zo iets opschrijven, dus mijn eerste reactie is om dat niet direct te geloven. De argumenten in #39 zijn niet nieuw en ik ben het daar grotendeels mee eens.
Als Laura door die negatieve reacties minder vertrouwen in haar reis heeft gekregen, is het duidelijk, dat zij en haar ouders niet goed genoeg na hebben gedacht over deze reis, omdat hen dan een ongelooflijke naïviteit zou moeten worden verweten. Ze moeten toch zeker ook na hebben gedacht over de onvermijdelijke negatieve reacties van mensen. Ik ga er voorlopig maar van uit, dat ze daar toch zeker wel over nagedacht hebben voor ze zelf de publiciteit hebben opgezocht.
Hallo,
Oké mijn Nederlands was misschien niet al te best in mijn reactie, maar dat komt voornamelijk door de emoties over dit onderwerp.
U kunt mij geloven als ik zeg dat ik beide, Laura en haar vader ken van zowel school als de haven waar ze wonen in Maurik.
De test over het naar Engeland varen zonder hulpmiddelen vind ik een vreemd verhaal.Ze is op de motor overgevaren omdat er geen wind was, heeft de auto-pilot aangezet en is binnen gaan zitten.Het was die nacht erg mistig, wat deze manier van handelen alleen maar onverantwoordelijker maakt.
Toen ze 27 April bij mij in Lowestoft aankwam zei ze vrolijk geen enkel ander schip te zijn tegen gekomen, maar dat kon ook komen omdat ze veel geslapen had(!!??).
Je kunt mij op geen enkele wijze vertellen dat dit verantwoordelijk gedrag is en ze aan de hand van die ervaring kan besluiten de wereld rond te zeilen en dan iedereen te doen geloven dat ze weet waar ze aan begint.
Een ander punt vind ik dat iedereen het over haar ouders heeft, maar alleen het AD het erover heeft dat haar moeder het er helemaal niet mee eens is en niet te bereiken is voor een reactie.
Gewoon school afmaken en dan de wijde wereld intrekken.
Laura gaat emigreren, als ze haar zin niet krijgt. Héél volwassen?
Zou ze wel weten, dat als (een van) haar ouders niet mee emigreren, een “immigration officer or Judge” ook daar een voogd voor haar aan gaat stellen? Heeft ze daar al goed over nagedacht? Weet ze ook al onder welke categorie ze die immigratie in Nieuw Zeeland wil bewerkstelligen?
Als ze echt in staat is een 2 jarige solo zeilreis te maken, heeft ze over al deze vragen goed nagedacht en kan ze die vragen (en andere vragen daaromtrent) zonder problemen beantwoorden, want dan denkt ze goed na over alles wat ze zegt en doet, en roept ze niet zo maar wat om te proberen toch haar zin te krijgen.
@43: Weet ze ook al onder welke categorie …
Die categoriën lijken me voor mensen met een Nieuwzeelandse nationaliteit niet van toepassing.
(Het meisje heeft behalve de Nederlandse nationaliteit ook de Nieuwzeelandse nationaliteit.)
En wat emigratie met volwassenheid heeft te maken ontgaat me.
Leerplicht is leerplicht, romantische ideeën en eerzucht ten spijt.
@44: ook als ze de NZ nationaliteit heeft, moet aan bepaalde regels voldaan worden, voor ze zich daar (als minderjarige) kan vestigen, lijkt me. Zo moet er een voogd zijn (dat kan een ouder zijn).
Maar wanneer alles daar een stuk gemakkelijker geregeld kan worden, waarom heeft ze zich dan niet meteen in Zeeland gevestigd en heeft ze de reis van daar uit gepland? Het was te verwachten, dat er in Nederland heel veel geouwehoer zou komen.
Mij ook en daar heb ik ook niks over geschreven. Ik vind alleen de reactie op een mogelijke tegenslag nogal onvolwassen overkomen en vraag me af, hoe ze op tegenslagen op haar reis gaat reageren want dan kan ze niet weg lopen.
“in Zeeland”….
Grr. Nieuw Zeeland….