Dat er leuke dingen kunnen gebeuren als een Iraans-Israëlische zangeres, een Franse gitarist en een Turkse santoorspeler elkaar vinden in de straten van Istanboel en een bandje beginnen laat bovenstaand clipje zien.
Op het moment van opname hadden ze overigens al jarenlange ervaring en een eigen repertoire met CD. Inmiddels hoeven ze allang niet meer op straat te spelen om de kost te verdienen, want ze zijn een veelgevraagde world fusion band.
Bovenstaand ‘Hinech Yafah’ komt zo uit het derde hoofdstuk van Hooglied gesprongen en is een pikant lied over een dolverliefde vrouw die de straten van de stad afspeurt naar haar minnaar, die al weken niks van zich heeft laten horen: ze mist hem tussen de lakens, en wil niets liever dan hem zo snel mogelijk naar haar bed sleuren.
En dat is dan nog de gekuiste versie, want in de Bijbel zelf wil het met hem doen in de ouderlijke slaapkamer.
Reacties (5)
Samen met de stelling van Spreuken 25:24 is dat Hooglied toch het beste stuk uit dat oude boek.
@1:
Versmaad 1 Korinthiërs 13 niet!
;-)
Als verzameling Oud-Oosterse literatuur kan het Oude Testament zich meten met andere epische werken uit de Antieke Oudheid.
Daar zit ‘m een beetje een eigenaardige paradox: als de Bijbel niet werd gepropageerd als Godsopenbaring, zou ‘ie allang in de vergetelheid zijn geraakt, zoals de Edda (die ‘ie in de vergetelheid weggedrukt heeft), maar je kunt de literaire waarde van de bijbel pas echt proeven als je het dogmatisch filter dat de christelijke Kerk er in 1800 jaar tijd op heeft gelegd, wegrelativeert of gewoon helemaal overboord werpt.
Het bijbelboek Prediker is bijvoorbeeld een stukje pessimistische filosofie met observaties die Schopenhauer vooruit gaan; het bijbelboek Job is een filosofisch toneelstuk op rijm, waarin de notie dat de werkelijkheid rechtvaardig is volledig wordt ondermijnd; en de verhalencycli in Genesis en de boeken Samuel zijn literair echt het puikje van de zalm.
Voor wie van dat laatste meer van wil weten, kan ik de ook voor leken doorgaans zeer leesbare boekjes van Jan Fokkelman aanbevelen: Vertelkunst in de Bijbel geeft met veel concrete voorbeelden aan hoe bijbelvertellers met minimale middelen en uitermate strakke opbouw een verhaallijn uittekenen en inkleuren, en spanning opwekken.
Ook de Edda heeft een afdeling spreukenwijsheid. Voorts krijgt ene Lodfafnir een hele zwik goede raad, en dat alles geeft een prachtig inkijkje in de leef- en denkwereld van de IJslander van pak ‘m beet een millennium geleden.
Die wijsheid gaat nog steeds op en ik duik nu ook mijn nest in. ;)
@4: Treffend! Men vraagt zich direct af: Is het een kleine of een Grote? Of een grote of een Kleine? Dieper kan haast niet.
Welaan, ik doe een kleine (meer zit er niet in).
Duikt ook. Weg…