Normen en Waarden bij de Buren
Waarden en Normen? Natuurlijk, dat spreekt vanzelf toch! En dus zijn we allemaal eensgezind, Balkenende en zijn rechtse troepen zijn volkshelden van de nationale gezindheid, en we leven nog allemaal vrolik en gelukkig. Toch bedriegt de schijn wel eens. Een voorbeeld?
De ‘Gesellschaft zum Schutz von Bürgerrecht und Menschenwürde (GBM)’ is een organisatie die strijdt tegen de beperking van de burgerrechten en discriminatie. De ‘Gesellschaft zur rechtlichen und humanitaeren Unterstuetzung (GRH)’ is daarom ook lid van de GBM. Als voorzitter van de GRH strijdt daarom ook voorzitter Manfred Hummitzsch met hart voor de zaak van de maatschappelijke normen en waarden. Hij is als het ware het schild en het zwaard van het volk. Toch viel me een klein detail op terwijl ik mij verder verdiepte in de informatie op de site van de GRH: een brief van Egon Krenz. Egon Krenz … dat is toch die goedlachse politicus die het Duitse volk verenigde samen met zijn vriend Helmut Kohl?
Waarden en normen zijn niet meer wat ze waren. Bij nader onderzoek blijken sommige normen en waarden zelfs regelrecht een maatschappelijk schande. Manfred Hummitzsch bijvoorbeeld blijkt bij nader onderzoek de Stasichef van het Bezirk Leipzig, luitenant generaal van het Ministerium fur Staatssicherheit (MfS). In het Verenigingsverdrag tussen de BRD en de DDR werd destijds vastgelegd dat voormalige DDR-burgers alleen onder DDR wetgeving berecht konden worden (detail: inmiddels vecht Kohl een verbitterde juridische strijd om ‘zijn’ Stasi-files geheim te houden! De files die betrekking hebben op staatsaangelegenheden zijn inmiddels vorige week openbaar verklaard echter). Dat was de morele prijs die voor het politieke imago van Helmut Kohl en George Bush als Grote Verzoeners en Overwinnaars van de Koude Oorlog betaald moest worden, zoals de economische kosten van de Vereniging nu nog steeds door de overige landen van de EU, middels de Euro betaald worden.
Dat die Vereniging niet slechts een overwinning van waarden en normen was, maar in vele opzichten ook een maatschappelijke afbraak als gevolg hadden komt nu langzaam onder de aandacht van het morele Reveille in het Westen: een nadelig bij-effect van de publieke discussie over normen en waarden is dat het niet altijd even gemakkelijk is deze te manipuleren en te controleren. Veel Oost-Duitsers zijn tegenwoordig cynisch over de Anschluss bij het kapitalisme. De ‘Währungs- und Wirtschaftsunion’ van 1 Juli 1990 is niet alleen maar goud dat er blinkt.
Zo kocht de DDR burger vroeger een auto waar ie 10 jaar op moest wachten, maar de Trabant was betrouwbaar en betaalbaar. Tegenwoordig koopt de trotse Eenheidsduitser een luxueuze VW, rijdt er vrolik in naar huis, maar hij ligt vervolgens krom om de schulden van zijn VW de komende tien jaar af te lossen. Vroeger ging elke DDR burger daags naar zijn werk, waar hij vervolgens niets te doen had. Tegenwoordig echter heeft de Eenheids-ossie niets meer te doen en zit hij zonder werk de hele dag thuis. De gezondheidszorg in de voormalige DDR was ver onder de maat bij de zorg van het nieuwe Duitsland, maar het had een groot voordeel, namelijk dat het betaalbaar was voor elke burger. En ook de West-Berlijner is niet helemaal happy, immers vroeger werd West-Berlijn volgepompt met subsidies, immers, Wir waren allen Berliners, en het succes van Berlijn was een showcase voor het dynamische kapitalisme van het Westen.
De Ossies kijken dan ook met een zekere welwillendheid terug op de Oostduitse geschiedenis. De smeerkaas was misschien niet om te eten, maar als je er eenmaal aan gewend bent, lust je niet anders. De verworvenheden van het vrije westen hebben inmiddels hun intrede gedaan, zo zijn er tegenwoordig bankovervallen, de ‘Turk op het schoolplein die drugs verkoopt’ (paraphrase van de eigenaar van het Gouden Schip in Jena, aantekening van de auteur: er zijn ook goeie Turken), porno (en toch kreeg men vroeger ook al kinderen), daklozen, en ‘pedofielen zag men vroeger nooit meer terug’ (paraphrase van stamgast in de Kneipe, aantekening van de auteur: hier is geen verwijzing naar extreem rechtse politici bedoeld). De politici die destijds hun macht misbruikten ter eigen gunste om het volk te onderdrukken, zitten inmiddels weer als vanouds op invloedrijke posities in de overheid, en nu is ook het Duitse voetbalteam al even slecht als de oude DDR Mannschaft. Normen en waarden? Scheisse!
In Leipzig houdt het Bürgerkomitee Leipzig nog steeds het regionale hoofdkantoor van de MfS of de Stasi bezet en hebben er een Stasi Museum gehuisvest. De leden van het Bürgerkomitee zijn echter gelaten en machteloos over de straffeloosheid van de oud Stasi top. Men haalt machteloos de schouders op bij de vraag of men niet ‘gek’ wordt bij de gedachte dat de Stasi top alweer op het pluche zit. In de Messe en Universiteitsstad waar in 1989 de Vreedzame Revolutie ontstond en waar burgerlijke vrijheden een lange historische traditie hebben, is dit Stasi Museum een bezoekje waard. Het mooie van Leipzig is bovendien dat je hier op slechts een uurtje rijden van de grens met Tsechie zit, een aanrader voor vrijgezel en trucker.
Links:
GRH
Stasi Museum Leipzig
GBM
Deutsche Einheit
Debatte ueber die Stasi