Paul

Jet van Os maakte na haar studie Spaans een ‘grand tour’ in Latijns Amerika. In Managua (Nicaragua) ging ze enige jaren geleden werken als hulpverlener bij lijmsnuivende straatkinderen. Met collega-hulpverlener Milton, een Miskito, verhuisde ze naar zijn geboortestreek Puerto Cabezas. Ze hebben een zoontje van 5 en een dochtertje van 3. Milton werkt aan de universiteit en Jet geeft Engelse les. Het onderstaande is een weergave van een email van Jet.

Iets meer dan drie weken geleden trok het oog van de orkaan Felix iets ten noorden van Puerto Cabezas langs en heeft vele dorpen compleet van de kaart geveegd.

In de stad heeft het leven zijn gebruikelijke loop voor zover mogelijk hernomen. Er komt weer water uit de kraan, de meeste wijken hebben nu stroom en er is weer kabel-tv. Bijna alle scholen zijn weer begonnen, hoewel de meeste tijdelijke plastic daken hebben en meerdere klassen vaak één lokaal moeten delen. De grootste rotzooi is opgeruimd, en alle straten zijn weer begaanbaar. De zon schijnt meedogenloos en er is veel minder wind. Zonder bomen is er bijna geen schaduw en verkoeling.

Nog steeds grote problemen
De stad lijkt een mierennest van hulpverleners, sinds een dag of tien is de verbinding over land met Managua hersteld. De veerpont over de rivier Wawa is weer gemaakt. Het is dus een komen en gaan van enorme vrachtwagens met noodvoorraden. Ook het luchtruim blijft vol met helicopters en vliegtuigen. De werknemers van de verschillende regionale ministeries nemen de logistiek op zich. Een erg ingewikkelde taak, er is veel onenigheid en afgunst tussen mensen, het is ontzetttend moeilijk om vast te stellen wanneer iemand nou precies een slachtoffer is en hoeveel recht die persoon dan heeft op hoeveel hulp…..