De zanger kan weliswaar voor geen meter zingen, maar dat mag de pret niet drukken, want deze cover van de Compact Disk Dummies swingt de pan uit.
In een compilatie van David Bowie-covers mag deze gouwe ouwe van Nina Hagen uiteraard niet ontbreken.
Aurora is een Noorse singer-songwriter, die hier een ingetogen versie van Bowie’s Life on Mars weggeeft.
Beter goed gecovered dan slecht bedacht, moeten ze van Eva y Los Covernicolas gedacht hebben. Daar zijn wij van Sargasso het helemaal mee eens.
Binnenkort is het alweer twee jaar geleden dat David Bowie overleed, en daarom tellen we in dit theater af met een zestal Bowie-covers.
Als je als glamrocker wordt geëerd door Motörhead heb je sowieso iets goed gedaan natuurlijk.
Nog maar eens Benjamin Clementine. De singer-songwriter verhuisde als Londense tiener naar Parijs, leefde een artiestenleven, spelend in café’s en nu en dan slapend op straat.
Hij maakte naam voor zichzelf, mocht in 2013 optreden in het populaire muziekprogramma van Jools Holland en wordt sindsdien overal gevraagd om zijn kunsten te laten horen.
COLUMN - Waar komt de huidige obsessie in kringen van de alt-right/alt-light met ‘cultuurmarxisme’ toch vandaan? En waarom lijken types die zich aftobben over de nefaste invloed ervan op de Westerse beschaving, steevast óók wakker te liggen over de invloed van het feminisme en de teloorgang van masculiniteit onder blanke mannen enerzijds, en de instroom van honderdduizenden viriele, jonge, gekleurde mannen anderzijds?
In een hilarische video, gewijd aan de Zweedse bodybuilder, zelfverklaarde ‘profeet van Odin’ en populaire neonazi youtuber ‘The Golden One’ ontmantelt Natalie Parrot (aka ContraPoints) hoe dergelijke racistische en seksistische reflexen samenhangen, en legt terloops bloot hoezeer dit wit-supremacistische gedachtegoed doorsijpelt op rechts.
Want die Arische wannabe-viking hierboven staat beslist niet op zichzelf.
Onlangs verscheen Levenslust en Doodsdrift van Sid Lukkassen, die wel een van de intellectuele ideologen van de Nederlandse alt-right genoemd mag worden. Ook Lukassen tobt zich alle dagen af over de nefaste invloed van het cultuurmarxisme, en waarom mannen niet langer ‘echte mannen’ en vrouwen niet langer ‘echte vrouwen’ zijn.
Onze ‘seksmarxist’, zoals NRC-recensent Sjoerd de Jong hem onlangs betitelde, lijkt nogal onzeker over zijn eigen viriliteit, en in plaats bij zichzelf te rade te gaan waarom hij zo weinig seksueel succes bij de vrouwen heeft, geeft hij allerlei verborgen krachten als ‘feminisme’ en ‘marxisme’ de schuld.
Het mag dan klinken als een sensueel nummer, maar eigenlijk vertolkt Bobby Womack hier een rancuneuze minnaar die het voortdurende gezanik van zijn meisje spuugzat is.
Kijk nou, Hugh Laurie kan ook nog een potje spelen en zingen.
Deze hymne, naar een gedicht van William Blake, fungeert min of meer als het onofficiële Britse volkslied.
Volgens een legende zou Jozef van Arimatea met de jonge Jezus naar Engeland zijn afgereisd.
And did the Countenance Divine,
shine forth upon our clouded hills?
And was Jerusalem builded here,
among these dark Satanic Mills?
Met die ‘duistere, satanische molens’ worden vermoedelijk de eerste fabrieken bedoeld, aan de vooravond van de industriële revolutie.
Voor wie zich oud en melancholisch voelt is The Divine Comedy wel een aanrader.
Het bevalt popzanger Mika zozeer in Frankrijk dat hij meteen maar jurylid is geworden van de Franse versie van The Voice.
Hier weet ‘ie een liedje over ketsen om te toveren in een chanson.
