Closing Time | 1987
, door
Diamante Azzura Bovelli weet hier een lekker stukje retropop neer te zetten. Da’s toch knap voor iemand die in 1996 geboren is.
Closing Time | True Nature
, door
Jane’s Addiction was een van de eerste bands uit de alternatieve rockscène van de vroege jaren negentig die zowel aandacht kregen van de mainstream media als commercieel succes behaalden in de Verenigde Staten.
Gitarist Dave Navarro zal men wellicht nog kennen van de Red Hot Chili Peppers.
Closing Time | A Well Respected Man
, door
“A Well Respected Man” uit 1965 is één van maar liefst vier nummers van The Kinks die opgenomen zijn in de 500 Songs That Shaped Rock and Roll van de The Rock and Roll Hall of Fame.
Duidelijk een boomerlijstje. Bovendien lijkt Rock & Roll op sterven na dood, nu hiphop en geautotunede meuk de hitparades domineren. Nou ja, gelukkig hebben we de klassiekers nog.
Closing Time | Biko
, door
Steve Biko was een Zuid-Afrikaanse anti-Apartheidsactivist, die in 1977 door de inlichtingendiensten werd opgepakt en tijdens verhoor dusdanig afgetuigd dat hij kwam te overlijden aan hersenletsel.
Het maakte van Biko een martelaar, die werd vereeuwigd in kunstwerken, boeken, popsongs en films (Cry Freedom met Denzel Washington in de hoofdrol). In 1980 bracht Peter Gabriel ‘Biko’ uit.
Het leverde hem een inreisverbod op naar Zuid-Afrika, maar dat zal ‘m vermoedelijk weinig hebben gedeerd.
Closing Time | Stealing Cars
, door
Nadine Shah leek in 2015 de grote belofte van de post-punk, maar het is wat mij betreft bij een belofte gebleven.
Soms heb je dat, dat een muzikant twee veelbelovende platen maakt en vervolgens enkel nog limonademuziek.
Closing Time | Bad Penny
, door
Rory Gallagher, ook weer zo’n rocker die niet oud is geworden. Hij zou slechts 47 worden.
Vanwege z’n beroep zou je denken aan drank- en drugsmisbruik, maar het waren medicijnen. Met name paracetamol, die hij kreeg voorgeschreven vanwege buikklachten ten gevolge van medicatie om z’n vliegangst tegen te gaan.
Een en ander leidde weer tot dusdanige leverschade dat Gallagher in 1995 een transplantatie nodig had. In het ziekenhuis liep hij een MRSA-infectie op, die ‘m uiteindelijk fataal zou worden.
Closing Time | Krampus
, door
Even heb ik nog overwogen er vanavond een Sinterklaasliedje in te mikken, maar dan kom je toch al gauw uit bij kinderprogramma’s of de bekende gouwe ouwe van Het Goede Doel.
Vandaar de blik naar onze oosterburen. Van Beieren en Oostenrijk tot Noord-Italië en Roemenië kent men Zwarte Piet nog in de oorspronkelijke versie als een gehoornde duivelsfiguur, de Krampus. Die komt om de stoute kinderen te straffen.
Closing Time | Husney’s
, door
Voordat Prince debuteerde met For You (1978), nam hij als 19-jarige al een aantal instrumentele jazz- en funksessies op in het kantoor van zijn eerste manager, Owen Husney.
Het jaar was 1977. Prince Rogers Nelson valt hier te horen op de toetsen.
Closing Time | Trial by Fire
, door
Je zou het niet denken, maar Judas Priest maakt zo nu en dan nog gewoon een nieuwe plaat. Trial by Fire is de tweede single van hun komende album Invisible Shield.
En zou je nou zeggen dat zanger Rob Halford inmiddels 72 is?
Closing Time | Take Care of Illusion
, door
Frumpy was een progressieve rockband uit Hamburg, die tussen 1970–1972 en 1990–1995 met elkaar optrok.
De Duitse pers roemde hen in de korte tijd dat ze speelden als de beste Duitse rockband van hun tijd en zangeres Inga Rumpf als het grootste zangtalent van de toenmalige Duitse rockscène.
Closing Time | Cryptomneisia
, door
EYE AM is een kersverse band, die is opgetrokken uit diverse metalveteranen uit andere bands. Kenners zullen zanger Kenny Hickey herkennen als de gitarist van Type O Negative. ’t Is bijna alsof je Ozzy Osbourne hoort jammeren.
Bassist Todd Strange en gitarist Kirk Windstein speelden eerder samen in Crowbar, naast diverse andere metalbands.
Closing Time | A Rainy Night in Soho
, door
Vanmiddag werd bekend dat de Ierse folkpunkzanger Shane MacGowan is overleden. De frontman van The Pogues is 65 jaar geworden.
Ik herinner me nog een optreden van MacGowan en band in Boedapest, zo’n twintig jaar geleden. Hongarije zou gaan toetreden tot de Europese Unie en ter ere daarvan waren allerlei folkbands uitgenodigd, waaronder The Pogues.
MacGowan deed zijn reputatie als drankorgel eer aan: de beste man stond strontlazarus op het podium. In plaats van teksten leken er oerklanken uit zijn lichaam te komen.