Father why are all the children weeping?
They are merely crying, son…
Oh, are they merely crying, father?
Yes, their weeping is yet to come.
Een ijzersterke tekst in al z’n onderkoelde eenvoud. Maar is het ook waar?
Soms overtreft een cover het origineel. Zo ook deze interpretatie van Elvis Costello’s Watching the Detectives door Duran Duran.
Nou ja, vind ík dan, want over smaak valt wel te twisten, maar weinig onomstotelijk te bewijzen.
Elvis Costello staat bekend om zijn eclectische muzieksmaak. Van punk-rock tot country, jazz en klassiek. In 1998 bracht hij een album vol limonademuziek uit met componist Burt Bacharach: Painted from Memories.
Jazz is een boeiend genre, maar het moet wel een beetje beluisterbaar blijven. ‘Toegankelijk’ heet dat geloof ik in muziekjargon.
Al zou mijn ex dit dan weer bestempelen als ‘limonademuziek’. Niet dat die wel verstand had van jazz. Wel een goede taalvondst, limonademuziek.
Je zou het niet zeggen, maar Tim Husung en band zijn van Duitse oorsprong. De sound is echter volop Amerikaans en doet hier bijna denken aan ZZ Top.
Het klinkt als een medley, maar u hoort mij niet klagen. Geen idee wie ‘Stan Qualen’ moet voorstellen (zal wel een of ander woordgrapje zijn, niet?), maar het klinkt in ieder geval lekker.
Dat de jeugdige heren van Jayler naar alle goede bands van weleer luisteren, moge wel duidelijk zijn. Ze maken dan ook ouderwetse bluesrock zonder poespas.
Candy Says is een lied dat oorspronkelijk door Lou Reed werd geschreven met Candy Darling op het oog, een transgender vrouw in de entourage van Andy Warhol.
Hier wordt het gezongen door ANOHNI (voorheen bekend als Antony Hegarty), en visueel vertolkt door Charlotta Mohlin in het videospel Immortality uit 2022.
Deep Purple kende nogal wat wisselingen in bezetting. Hier zijn ze te beluisteren met David Coverdale (later Whitesnake) als zanger.
Matthew Scott heeft een Youtube-kanaal waar hij zijn liefde voor oude gitaren deelt. Zo zien we hem onder andere een afgetakelde Gibson uit 1954 opknappen.
Scott kan echter ook een aardig partijtje spelen, zo blijkt.
Alice Cooper weet een leuk verhaal te vertellen over de drummer van The Who, Keith Moon. Moon logeerde op enig moment een week bij Cooper en diens echtgenote. Die bleven uiteraard niet de hele dag thuis zitten.
Op zekere dag kwamen ze terug naar huis. Stond Moon daar in een Frans dienstmeisjeskostuum de woonkamer af te stoffen. ‘Wie is die kerel?’, vroeg mevrouw Cooper.
Ik weet niet of Moon daarna nog eens bij de familie Cooper heeft gelogeerd.
Met zo’n bandnaam vang je uiteraard wel de aandacht. Cigarettes after Sex is een dreampopband uit Texas die zich onder meer laat inspireren door Françoise Hardy, Julee Cruise en de Cocteau Twins.