Closing Time | My Name is Ruin
, door
Gary Numan mag dan de pensioengerechtigde leeftijd hebben bereikt, hij kan nog altijd een potje rocken bewijst hij hier.
Closing Time | The Ballad Of Peter Pumpkinhead
, door
Een van de bands die wereldberoemd werden in de vroege jaren negentig, was de Crash Test Dummies. Kenmerkend was het lage stemgeluid van zanger Brad Roberts.
Hier zingt toetseniste Ellen Reid een cover van XTC’s Ballad of Peter Pumpkinhead, die werd gebruikt voor de komedie Dumb & Dumber.
Closing Time | 15 Steps
, door
Mij heeft het latere werk van Radiohead nooit zo weten te pakken, maar één ding moet je ze nageven: de band bleef steeds experimenteren, en bleef daarom langer relevant dan menig andere rockformatie.
Closing Time | Feel Good Inc.
, door
Youtube-muzikant MaroMaro heeft zich gespecialiseerd in het omwerken van bekende pop-/rockliedjes tot Poolse jaren ’80-retro gitaarnummers.
Ook de clipjes helpen vaak de sfeer van een uit elkaar vallende communistische samenleving op te roepen.
Closing Time | Paradise Garage
, door
Dat acteur Tim Curry een beetje kon zingen, wisten we natuurlijk wel op grond van zijn rol als dr. Frank-N-Furter in de Rocky Horror Picture Show.
Curry bracht rond 1980 echter ook rockplaten uit, zoals Fearless (1979), waar dit nummer van afkomstig is.
Closing Time | It Feels So Good
, door
Sonia Marina Clarke (alias: Sonique) begon haar zangcarrière op straat: ze was als 16-jarige dakloos en een maatschappelijk werkster suggereerde dat ze een goede zangstem had.
Wat volgde was een pad richting internationale roem, met bandjes en demo’s en hitjes. Zo was ze onder meer lid van acid house-formatie S’Express. Van DJ Mark Moore kreeg ze een set draaitafels en een mengpaneel, en zo werd ze disc-jockey.
In 1998 had ze een bescheiden hitje met een coverversie van ‘I Put a Spell on You‘ van Screamin Jay Hawkins. Jeugdvriend en DJ Judge Jules drong er op aan dat ze snel met een nieuw nummer moest komen. Sonique had nog wel wat op de plank liggen zei ze, en wees op een bak oude cassettebandjes met demo’s.
Closing Time | Holy Wars… The Punishment Due
, door
Iemand gaf een set muzikale algoritmen de opdracht om Megadeath’s Holy Wars… (‘Rust in Peace’, 1990) om te werken tot een funkcover.
Voor sommigen zal het als vloeken in de kerk zijn, maar zelf vind ik deze cover best geslaagd.
Closing Time | Rapture
, door
Een deel van evangelisch TikTok is op dit moment in de ban van de ‘Rapture’, de Opname van de Gelovigen.
Generaties Amerikaanse christelijke fundamentalisten zijn opgevoed met het idee dat Jezus Christus bij zijn wederkomst de gelovigen tot zich zal nemen om hen te bewaren voor de Grote Verdrukking. Vanaf dat moment gaat de apocalyptische klok weer lopen, en komen alle bijbelse voorspellingen over het einde der tijden toch nog uit.
Closing Time | I’m Writing a Novel
, door
‘Father’ John Misty is natuurlijk geen echte predikant, al heeft Joshua Michael Tillman wel degelijk het charisma van een Californische sekteleider.
Is dit nou verhalende blues met een rockabilly-tintje?
Closing Time | Un homme heureux
, door
Julien Doré won ooit de Franse versie van Idols, Nouvelle Star, met een getormenteerde versie van Alizee’s Moi Lolita.
Francis Cabrel is een van de populairste Franse zangers, die meer dan 25 miljoen platen verkocht. Hij werd onder andere gecovered door Shakira.
Closing Time | All of My Love
, door
Het laatste studio-album van Led Zeppelin, In Through the Out Door (1979) maakten de heren in drie weken tijd in de ABBA-studio in Stockholm. Ze hoefden enkel de tape en de geluidsman te betalen.
Later vertelde Robert Plant dat ze met Björn Ulvaeus en Benny Andersson naar een seksclub gingen “om te ontsnappen aan hun echtgenotes.” Het management van ABBA heeft deze verhalen altijd ontkend.
Wat zich afspeelt in Stockholm blijft niet altijd beperkt tot Stockholm, zoveel is echter wel duidelijk.
Closing Time | Toen was geluk heel gewoon
, door
Nostalgie kan mooi zijn, zeker als men met een zekere heimwee afscheid neemt van een verleden dat niet meer terug komt. In 1972 was het leven ook gewoon objectief beter dan even na de oorlog, al zal de kinderbeleving de ontberingen grotendeels hebben toegedekt.
Nostalgie kan echter ook een populistisch wapen worden in handen van demagogen, een geromantiseerd fantasieverleden vrij van vreemdelingen en buitenlanders; doorgaans van mensen die die tijd zelf niet hebben meegemaakt.