Martijn

Mannen en vrouwen zijn anders. Ze zien er verschillend uit, ze denken anders en ze zijn goed in verschillende dingen.

Tenminste, dat is de algemene opvatting zoals die breed wordt uitgemeten in populaire boekjes, met Men are from Mars, Women are from Venus van John Gray als de bekendste.

Al in 1974 publiceerden Maccoby en Jacklin het boek The Psychology of Sex Differences. Ze onderzochten meer dan 2.000 studies naar sekseverschillen en vonden dat mannen en vrouwen voor het grootste deel gelijk zijn. In 2005 deed professor Hyde van de Universiteit van Wisconsin hetzelfde nog een keer, waarbij ze keek naar onderzoeken die gebruik hadden gemaakt van de sindsdien nieuw ontwikkelde methode van de meta-analyse.

Ook zij vond dat mannen en vrouwen grotendeels gelijk zijn. Voor 78% van de onderzochte variabelen was het verschil ‘bijna nul’ (30%) of ‘klein’ (48%). Het verschil was alleen ‘zeer groot’ voor de snelheid en afstand van het gooien van een bal. Verder was er een noemenswaardig verschil in een aantal, maar niet alle agressie (m.n. fysieke agressie) en seksuele variabelen (m.n. masturbatie en houding ten opzichte van ‘casual sex’).

Vrouwen hebben dus geen wezenlijke andere stijl van leiding geven en zijn ook niet slechter in wiskunde. Het voorbestaan van dit soort populaire vooroordelen leidt er volgens professor Hyde toe dat vrouwen die een enigszins autocratische stijl hebben die voor een man gewaardeerd zou worden, meteen worden neergezet als keiharde bitch. Ook kunnen getalenteerde vrouwelijke wiskundigen door alle vooroordelen besluiten een andere carrièrekeuze maken. Het breed levende, maar onjuiste idee dat mannen en vrouwen wezenlijk anders communiceren is ook niet bevorderlijk voor het oplossen van relatieproblemen: als je elkaar toch niet kan begrijpen, waarom zou je dan proberen te onderhandelen?