markva

Een van de dingen die Europa tot op het bot verdelen is euthanasie (Grieks voor “een goede dood”). Nederland, België en Zwitserland staan het toe, in landen als Polen maar ook Frankrijk en Groot-Brittanië is het onderwerp in hoge mate taboe.

Er is wel een trend gaande waarin euthanasie steeds bespreekbaarder, en in sommige landen zelfs legaal wordt. Zo nam het Luxemburgse parlement een wet van die strekking aan, maar de groothertog weigerde hem te ondertekenen wegens gewetensbezwaren. De premier vond dit onacceptabel in een democratie, en om zo’n constitutionele crisis in de toekomst te voorkomen zal men de grondwet gaan wijzigen zodat de groothertog ook daar zijn macht verliest.

Recent leek het tij ook in Groot-Brittannië, Italië, Duitsland en Frankrijk te keren wegens publiciteit rond terminale en ernstig lijdende patiënten. De Franse Chantale Sébire leed aan een zeldzame vorm van kanker die pijnlijke zwellingen aan haar gezicht veroorzaakte. Twee dagen nadat ze via de rechter geen geassisteerde dood kon afdwingen, werd ze dood gevonden in haar woning. Ze had een slaapmiddel ingenomen dat ook wel voor euthanasie gebruikt wordt.

In Italië is beroering ontstaan omdat een rechter heeft geoordeeld dat de kunstmatige voeding van een al jaren in vegetatieve toestand verkerende patiënt mag worden stopgezet. Euthanasie is wel illegaal in Italië, maar er is niet vastgelegd wat euthanasie precies inhoudt en of het stopzetten van voeding daaronder valt. De Duitse Bundestag bekijkt nog of men het kan verbieden om mensen te helpen zoeken naar mogelijkheden tot zelfdoding.