Ren voor je leven in (/uit) de dop
Dit zeer goedgelukte (Pythoneske) flasefilmpje zou al die wreedaards die hedenmorgen weer hun zondagse eitje hebben weggelepeld aan het denken moeten zetten.
[NSFV – Not safe for veganists]God mag dan de aarde prima in elkander geklust hebben, maar een beetje fatsoenlijk zijn blog managen…. ho maar. (Het is toch onbestaanbaar?)
God zou God niet zijn (en is dat ook niet), als hij niet een backup zou hebben.
+ Allah heeft ook een weblog.
Via Kingjay, die momentueus 10 uur onderweg is in een 24-uurs blog-a-thon.
Vandaag diende voor de Rechtbank het geschil over de groene baret die onderdeel uitmaakt van de nieuwe uitrusting van de landmachtmilitairen. Twee oud-commando’s vinden dat de groene baretten afbreuk doen aan de gelijkgekleurde hoofddeksels die commando-eenheden met veel moeite hebben moeten bemachtigen. Stichting Redt de Groene Baret is opgericht om de aanklacht te steunen en geld voor dit zware gevecht in te zamelen. Aangezien de door Frans Molenaar ontworpen pakken en petten al zijn vervaardigd a raison van 315.000 euro en er niet echt sterke juridische argumenten aanwezig zijn, maken de protesten weinig kans.
Kottke: “Dear New Yorker, New York Times, San Francisco Chronicle, Washington Post and others**,
Please stop using the term “web log” to refer to a chronologically-ordered frequently-updated website. The correct term is “weblog”. Furthermore, “blog” is not short for “web log”, it is short for “weblog”.
Lawrence Lessig:“I’ve been talking to a bunch of people about blogs and their effect for a book I’m supposed to be finishing this week.”
Adam Curry:“Gisteren een bezoek gehad op de castle van nederland’s enige zulu-warrior. Ik heb hem na enkele uren ervan overtuigd dat hij perfekt is om een log bij te houden.”..één pots later: “Nog een kandidaat logger waar ik achteraan ga: Ronald Waterman, waterbouwkundige en statenlid van Zuid-Holland.”
De eerste digitale advocaat van Nederland, Jeroen de Kreek, stelt zeer stellig dat het tweede kabinet Balkenende (gedeeltelijk) niet volgens de daarvoor geldende voorwaarden is beëdigd. In een uitvoerig juridisch betoog komt hij langs wetten, regelingen en verdragen tot de conclusie dat Balkenende nog regeert op het mandaat van de verkiezingen van 15 mei 2002 en daardoor onrechtmatig in het torentje zit. De Procureur-Generaal van de Hoge Raad achtte zich (nog?) niet bevoegd (.pdf) om tot vervolging over te gaan, maar de vastberaden toon van De Kreek verraadt dat JP nog niet van hem af is.
Op de rest van de site van De Kreek valt te lezen hoe sterk zijn persoonlijke weerzin tegen Balkenende is (daar kan menige Sargasso-er -en zelfs Gorg?- nog een puntje aan zuigen): “Ik ga je zo vreselijk lastig vallen Jan Peter dat je kotsend van spanning naar het einde verlangt. Na jou volgen Blair en Bush. Zend die mensen naar huis jij fuck. Je gaat toch niet laten gebeuren dat ik er zelf achteraan moet niet? Ze gaan huilen zo slecht J.P. Snap jij dat? Capich?”
Via Advocatie, waar een oproep voor een advocaat t.b.v. deze zaak wordt gedaan.
U zit waarschijnlijk al ruim een uur te wachten op de winnaar van de Sargasso-wedstrijd voor de nuttigste FAQ-vraag van het voorbije tijdvak. Jaja, wie mag zich vanaf vandaag de nieuwe FAQ-King noemen……(RAPAPAAAA enz…….)? Ik laat u niet langer in spanning.
De winnaar is afkomstig van de site van De Beweging ter Vrijwillig Uitsterven van de Mensheid (The Voluntary Human Extinction Movement ) en luidt: “Ik ben hoogbegaafd. Zou ik mijn genen niet door moeten geven?”. Naast een magistrale vraag is de beantwoording in de vorm van een vernuftige intelligentietest verplicht klikvoeder voor de ongetwijfeld vele Sargasso-lezers die dagelijks met deze vraag worstelen.
Op vrijdag maken we graag de balans op van weer een tumultueuze week op het internet. Uw weblogger kan zich voorstellen dat u aangekomen aan het einde van de week, zich op een gelijkelijk punt van uw Latijn bevindt. De hiernavolgende beschouwing houden wij dan ook graag a la Zomergasten: niet te moeilijk en geen poging tot duiding.
De volgende links geven een aardige overdwarsdoorsnede van enkele vormen van het verschijnsel ‘humor om te lachen’ op dat vermaledijde internet. Een rotflmao-istisch potsje zo u wilt. Let op: U loopt het risico het uit te proesten en ver-RGB’de* speekseldroppels op uw beeldscherm achter te laten (of hetzelfde effect te bereiken doordat deze zogenoemde humor u van boosheid doet spuwen).
1. De religie categorieën van Ming (via).
2. Dijkshoorn die op vakantie is geweest met Reet (“Reet huilde met lange uithalen. Ontroostbaar. Hij liet zich voorover op de bagageband vallen en ik liet hem vier keer voorbijkomen voordat ik hem aan durfde te spreken.”).
3. Dreknek over het watermanagement van WA (die met zijn foto van ‘De Horsten’ meteen een grote kanshebber lijkt voor de Sargasso fotowedstrijd).
*Ook als u niet zo lacherig bent aangelegen en al helemaal godverdomme niet wanneer iemand denkt dat ie quasi-lollig legt te loggen over lolbroekerij en wanneer houden die arelaxte alliteraties nou eens op, dan ook kunt u van dit RGB-effect genieten, nog hygiënisch ook: Find a computer monitor or color television. Next, obtain a small cup half filled with water. Dip the tip of your pointing finger into the water….“.
Lawrence Lessig staat zijn weblog tijdelijk af aan presidentskandidaat Dennis J. Kucinich (eerder leaste kandidaat Howard Dean cyberruimte van Lessig). Naar aanleiding van een eerdere discussie over veiligheidsmaatregelen op het vliegveld geeft Kucinich een mening die vergeleken met het huidige Amerikaanse beleid als muziek in de oren klinkt: “It seems to me that the Bush Administration, with its moral obtuseness, its inconscience on matters of civil liberties, and its craven attempts to demolish the Bill of Rights has prepared for the American people a one-way ticket of sorts. When it comes to the quality of our democracy we are traveling on a road to nowhere.
Airline security is, as we have learned, a deadly serious business. The traveling public deserves assurances that they and their loved ones will be safe in the air. But when does security in a democracy morph into something profoundly anti-democratic. This is a discussion we need to have. And the answer, as Gilmore knows, cannot be simply ‘search me?’!”
Lees hier naar aanleiding van het “nieuws” dat Mary Kate en Ashley Olsen in september op de cover van Rolling Stone Magazine staan een obligaat verhaaltje over kleine meisjes die groot worden en/of een maatschappij waarin kinderen worden geseksualiseerd en er tegelijkertijd een panische paniek voor pedo’s bestaat en/of hoe lang het nog duurt voor ze met heel Amerika naar bed mogen (age of consent) en/of de nauwluisterende marketingovergang van kindsterretjes naar echte volwassen filmdiva’s die de meisjes (van hun managers?) moeten doormaken zonder dat ze hun jonge fans van zich vervreemden en/of de overpeinzing dat synergie (1+1=3 ofzo) bij tweelingen echt werkt want als je d’ander wegdenkt blijft er een tamelijk gewoontjes meisje over (en vice versa), maar lees bovenal hoe de tweeling na jaren van samenwerking met de ongrappigste man ter wereld nog steeds niet in het gesticht zit……
Ook zo verbaasd over het massale illegale gedrag van downloaders en de dreigementen van de muziekindustrie om de halve aardkloot aan te klagen? In het artikel The Copyright Cage wordt beschreven hoe het auteursrecht steeds krampachtiger aansluiting zoekt met de realiteit. Auteur Jonathan Zittrain (van Harvard’s Berkman Center for Internet & Society) beschrijft helder en bondig hoe we na een steeds weer gewijzigd regime zijn verzand in een onwerkbare brij van regels. Voorbeelden van een Teddy Ruxpin beer met cassetterecorder in zijn buik die werd verboden omdat daardoor ook een niet officiëel Ruxpin-relaas zou kunnen worden afgedraaid en de regels hoe groot een televisie mag zijn in een kroeg van een bepaalde oppervlakte zijn lachwekkend in hun bureaucratische monsterlijkheid.
Zittrain stelt dat tot het begin van het digitale tijdperk auteursrechtinbreuken beperkt zijn gebleven door een combinatie van geweten en gemak, niet door de regelgeving. De huidige rechtszaken van platenmaatschappijen tegen individuele filesharers tonen in zijn ogen het onvermogen van het huidige stelsel aan. De stuipreflexen van de rechthebbenden op iedere ontwikkeling helpen ons niet verder volgens de auteur, die memoreert aan de uitspraak van de voorzitter van de Motion Pictures Association of America, Jack Valenti ten tijde van de introductie van de videorecorder: “The VCR is to the American film producer . . . as the Boston Strangler was to the woman alone”. Zittrain pleit derhalve voor een drastische wijziging die het recht en redelijke verwachtingen van het publiek weer op elkaar laat aansluiten. Zijn weerzin is niet mis te verstaan: “YES, I HATE THE EFFECTS OF COPYRIGHT ON A DIGITAL REVOLUTION that heralds so much more than the banal ripping off of CD tracks. I hate that creativity is metered and parceled to its last ounce of profit. I hate that our technology is hobbled beyond its paper and other analog counterparts so that it permits us to view but not print, listen but not share, read once but not lend, consume but not create.”