GooMar is een Franse producer met een liefde voor jaren twintig/dertig swing en hiphop, die hij hierboven op wonderlijk harmonieuze manier door elkaar werkt. Meer op SoundCloud. Goomar is overigens slang voor gangsterliefje, mocht u zich dat afvragen.
Klik op bovenstaande knop en er is 37 minuten lang helemaal niks aan de hand. Dankzij vibrafonist Dave Pike, die het op dit album bij de marimba houdt. Eerste nummer: Herbie Hancock op een behoorlijk relaxed orgeltje.
“Dan denk ik aan de jaren dertig waarin Nederlandse diplomaten op zoek gingen naar een man voor haar. Die mannen gingen zo denigrerend met haar om, daar werd ik echt treurig van. Zij was de onaantrekkelijke winkeldochter waar men mee leurde. Heel vernederend.”
Een nieuwe biografie van koningin Juliana schept een treurig beeld. Een aanvankelijk zelfverzekerde vrouw die aan de man gebracht moest worden en uiteindelijk ten prooi viel aan een man die niet zozeer in haar als wel in de positie geïnteresseerd was. Juliana zelf valt echter ook het nodige te verwijten.
Lekker traditionele rockabilly uit Frankrijk met The Wolfgangs.
Als liberalen over ‘zelfbeschikking’ beginnen, ben ik direct op mijn hoede. Meestal denken ze daarbij namelijk aan zelfbewust individu, bemiddeld en hoger opgeleid, die precies weet welke keuzes het best voor hem zijn. Mensen met een kleiner snappertje hebben het nakijken. Denk aan: “mensen mogen zelf bepalen wat voor arbeidsrelatie zij aangaan” of “mensen mogen nog steeds zelf bepalen of ze hun organen afstaan”.
Nu mogen we zelf gaan bepalen wanneer ons leven voltooid is. Daar ben ik niet bang voor, want ik weet vrij goed hoe ik daarover denk. Maar ik zit met een knagend gevoel dat er een groep mensen is die hier ongezien en ongehoord aan de heidenen wordt overgeleverd.
In de inmiddels negentig jaar van hun bestaan hebben de Soul Stirrers de nodige personeelswisselingen ondergaan. Op een gegeven moment waren er zelfs twee bands met deze naam. Er zijn vermoedelijk geen beelden uit de tijd dat Sam Cooke de leadzanger was, maar bovenstaande klinkt ook niet verkeerd, al was de groep na Cooke’s vertrek wel op zijn retour.
Lo Air is een producersduo uit Galati, een provinciestadje in het oosten van Roemenië. Deep house met een vleugje nostalgie. In de zangeres meen ik Melody Gardot te herkennen, maar ik zou niet weten welk nummer.
In Rotterdam is een horrorclown gearresteerd. Dat is goed nieuws, al was het maar omdat het toont dat Nederland zich om meer vreemde uitdossingen druk kan maken dan de boerkini. De clown werd ten laste gelegd dat hij mensen aan het schrikken had gemaakt. Hij zei ‘geintje’ en mocht weer los.
Ik bedacht dat de horroclown een uitstekende stand-in voor Zwarte Piet zou kunnen zijn. Sinterklaas was de laatste jaren toch een beetje afgegleden tot een verwenfeest zonder disciplinerende ondertoon. Maar elders, zo las ik even later, was een horrorclown alweer te grazen genomen door een veertienjarige die op karate zat. Zo snel kan het gaan met ijzingwekkende reputaties.
„Ja, als we niets doen gaat de boel naar de vaantjes. Maar zeg, nu raakt u wel aan mijn grootste angst: dat mensen een quote uit mijn boek halen en concluderen dat ik een onnozelaar ben. Cynisme is de grootste vijand hè, dat slaat alles dood.”
Psychiater/auteur Dirk De Wachter vertelt in de NRC over de zelfzucht van de moderne mens – en realiseert zich dat hij met die boodschap geen boeken gaat verkopen omdat verzet tegen dat egoïsme onnozel is.
Bob Dylan vind ik altijd het best te hebben als zijn werk door iemand anders gezongen wordt. Bijvoorbeeld door Joan Osborne, een Amerikaanse singer/songwriter die internationaal bekend is van haar megahit One of Us.
Bij de PVV geldt een A4 met wat puntjes als een deugdelijk verkiezingsprogramma, dus ja, dan snap ik ook wel dat je een imam die zonder te haperen vier volzinnen kan uitspreken over Kalifaat Hollandia aanziet voor het ultieme bewijs dat er een doortimmerd plan bestaat voor de totaalislamisering van de lage landen.
Ik ben zo vrij daar anders over te denken. Dan maar een landverrader. Ik noem het pas een plan als iemand mij het protocol van de moefti’s van Mekka of zoiets kan laten zien. En dan nog behoud ik me het recht voor te twijfelen. De lat voor een plan ligt nu eenmaal hoger dan voor een paar losse ideetjes.
Autobanden slijten tijdens het rijden. De schilfers rubber worden deels in het asfalt geperst, maar veel komt in de lucht en in het water terecht. Zijn de banden versleten, dan willen ze wel eens vermalen op voetbalvelden belanden. Over het gevaar van dat veldrubber kun je je dan opwinden, nadat je al wat opgefokt bent door de file op de weg erheen.
Boos zijn over korrels op een veldje is overzichtelijker dan over de uitstoot van het wagenpark. Zoals ook de (rituele) slacht een scherper mikpunt is dan de bio-industrie, en de bonusbankier meer woede losmaakt dan de financiële markten. Een leven lang koestert de mens de focus van zijn kleutertijd.