Closing Time | Electric Six
Ok, deze had een maand geleden gemoeten, maar het is nooit te laat om kennis te maken met de puberrock van Electric Six uit Detroit.
Ok, deze had een maand geleden gemoeten, maar het is nooit te laat om kennis te maken met de puberrock van Electric Six uit Detroit.
Het duurt bij Shabazz Palaces even voor je door hebt met (experimentele) hiphop te maken te hebben. Recensenten zijn lyrisch over het werk van de twee mannen uit Seattle, al is het niet per se toegankelijk.
In de beste Franse traditie is Zebda een kruising tussen een band en een actiegroep. Ze scoorden een internationale hit met ‘Tomber la chemise’, maar scoorden ook ooit twaalf procent in de gemeenteraadsverkiezingen van Toulouse, goed voor vier zetels (die anderen voor hen innamen).
Pale, uit Londen, heeft nog niet veel muziek uit, maar Too Much is een behoorlijk catchy elektropopdeuntje.
Zo, na de zoete gospel van gisteren is het tijd voor een potje death metal. Nile komt uit South Carolina en speelt een subgenre dat technical death metal heet. Persoonlijk vind ik dit helemaal niks, maar ik hoor graag uw mening.
Bluegrass Gospel, tot ik er op stuitte, wist ik niet eens dat het bestond. Doyle Lawson is een van de groten in het genre – hij was al lekker bezig toen hij in 1985 het licht zag. Waarschuwing voor u op ‘play’ drukt: het is heel, heel zoet Amerikaans.
Cherry Filter is groot in de Koreaanse rockscene. Niet bijzonder goed, maar wel leuk om eens te horen waar ze daar mee bezig zijn naast mainstream K-Pop.
Mocht u nou toevallig heel 2011 onder een steen geleefd hebben, dan is dit uw kans om alsnog kennis te maken met LMFAO’s sexy lach of ik schiet clipje. I’ve got passion in my pants and I ain’t afraid to show it. Dat u het alvast weet.
Her name is Jo van Georgee Talkbox (aus Mannheim, maar daar merk je verder niks van) is een favoriete track voor dubsteppers om hun funk skills te tonen. In het clipje is dat Marquese Scott.
Miranda Sex Garden begon als drie dames die a capella madrigalen zongen. Bijzonder werd het toen er een gothic begeleidingsband bij kwam, waar de driestemmige zang goed mee te combineren bleek. Omdat ik niet kon kiezen volgt hieronder nog een cliploos vocaal hoogstandje:
Popcorn, de synthesizer klassieker in de versie van Hot Butter uit 1972, met een extreem lachwekkend dansje erbij.
Uit Rotterdam: Rats on Rafts. Vrolijke punkrock met een vleugje reggae en verder geen kapsones.