Hoerejong. Veel erger kan je geen naam bedenken voor een full-working concentratiekamp?
Toch verdenk je de eerste de beste Noord-Koreaan niet van humor, zelfs niet van het cynische soort.
CyniKim, zoiets.
Nog geen paar honderd kilometer, gezegend als wij zijn met vogelvluchtwielen op weg naar Neotenistan, (oostoostoost) borderen we NKorea, en drinken een pilsje in Hoerejong.
Hier de Wiki, daar de Googlemap, en ginder de executie. Klotewereld.
Gisteren op onze riptrip in Tsjina
op weg naar Neotenistan
zag ik een zilvergrijze motorrijder
gegrepen door een kar
airborn Newton tarten.
Hijzelf stond op
werd uitgescholden door 10 procent
en uitgelachen door 90 procent van de omstaanders
waarvan 90 procent gele tanden hadden
en 10 procent nog nooit een westerling gezien hadden.
Stof van het pak
en met de auto naar huis.
Hij zit hier links van ons,
onzichtbaar op de achterbank.
Ooit zag ik een nijdige docu thuis
over hoe en why Greeneway Peter zijn films maakt. Men name een opname
van een dode zwaan die uit de vijver van Hyde Park werd gehaald
men plaatste der gewichtige repetetetetieve muziek onder
en Kees is Klaar – een Greeneway by Letters.
Lekker British gemeen, onderhuids jeukpoeder in het subject.
Hier in Tjina, Koninkrijk der Pragmanen, is het anders.
Leert en ziet en proef en snijdt uzelve een Vis, en hoe hem te fileren als was het een modelbouwdoos.
Over hier is een mooie strakke site in alle saaiheid, fishfileer.
Hip-notiserend, brommen wij u vanuit Tjina, zeer naderbij de cradle der Neotenistan komende.
“Zijn ze nu aan het zwanzen, of wa? Wat met envelopjes met geld die je bij een verjaardag of een trouwfeest krijgt? Een pamperrekening? Cadeautjes onder de kerstboom? Allemaal gekregen […] Wij zijn toch geen fraudeurs omdat wij doen zoals alle Belgen?”
Aan het woord is operettefiguur Carmen, van de Firma Pfaff, uit Folkloristan. Het blijkt dat hun belastingaangifte sinds 10 jaar niet meer is nagekeken. En er is nogal wat (interesse voor:)
* een nieuwe keuken
* een nieuwe eetkamer
* een nieuw bureau voor jean-Marie
* Verscheidene plasma-tv’s
* uitbouw en overdekking van zwembad
* herinrichting van appartement Sam en Kelly
* op cruise/vakantie met de hele familie
* meerdere dure auto’s
* inrichting van de nagelstudio van Debby en Nicholas
* aanleg van tuin, ingebouwde trampoline en jacuzzi
* bouw en inrichting van de huizen van Sam en Kelly en van Lyndsey en Dave
Noodvaart wederom 400 kilometer oost
want om de Cradle te vinden,
eerst de uitwas.
Lenin said that. Lucy: dàt is de cradle, BeTching mogen ze in de achterste steken, wij moeten dus naar Ramen.
maar wat we aftands getrapte Trabantgewijs zagen in Harbin (“Gonzende Leegte”) sloeg alles.
Hypnotiserend krioelend verkeer, alleen met de constante snelheid van een mier.
Mieren verdriet. Verbaas u 2:35 lang, samen met 27 jaar Hollander.
De allerenige die stopt aan het kruispunt zal u zien, is een taxichauffeur. Want die verdient geld met stilstaan.
(welke Nederlander weet wat het Vlaamse “pierenverdriet” wil zeggen? (Prijs van de meest on-in-een -post-passende-vraag ooit)
In kaltgestellende tegenstelling
tegenover maanDagsluiting gisters
– een zooi agitprop waar Enkidu’s geliefde
nog een punt aan kon zuigen.
Tekeer gaat een ranzig persoon in courier
en wit op wart, middels digitaal knijp en hakwerk,
minutenlang door op ons netvliesch: ook dit is Tjina.
Tjina Turner.
May the farçe be with you. 6:16.
Huh, wOOt & WTF et lingo temporari: Nu reeds is China in kannen en kruiken. We kunnen naar huis, huis dat is: de cradle of man.
Besloten, gisteren, bij de mix Wodka, Sake, Tsing Tao en Stella, samen met Carlos. We gaan naar de oorsprong van de mens. Maar slowly. Never get out of the boat.
Waarom vraagt u zich af? Ook u die nauwelijks op deze dagsluiting klikt? Waarom zou ik me afvragen waarom dan wel deze drastiek in beslissingskunde?
Wel, deze knaap. Deze knaap belichaamt in één lange klinker gutteraal het China, de wereld, de universleten puist en dus ultieme universalis uomo.
Hoger, beter en gemeengoeder kàn niet.
Hier deden Robespierre, Beria en Sergio Leone het dus voor….
We testen met verve de open-deur-politiek (55″ vid) in China
en het valt mede. Reuze zelfs.
Wist u dt de arbeiders, om zo te zeggen, die meewerkten aan de grote Chinese Muur, wanneer ze stierven, gewoon mee de muur werden ingemetseld?
Opoffering, wat men u bromt.
Onderwijl kunnen we ons niet losmaken van een bepaalde plek, ééntje die we nog niet met zulk een heftigheid ondergaan hebben tijdens deze zielreis. Carlos zag er een geologisch meesterwerk in, ik weifel tussen een volbloed Kiefer (kliklink) en een gewone atavistische Hell in Heilongshang (25″ vid). De vingers jeuken en smeken om verf wanneer ik frame per frame zie als een meesterwerk (*), maar deze reis kent geen uitweg.
(*) weet u waar de term ‘meesterwerk’ vandaan komt?
Het mooiste voorbeeld is dat van Quinten Matsijs. Hij begeerde zoals dat heet de hand van een mooie deerne – met een lastige vader. Diens manier om de lastige mannen van z’n dochter weg te houden was het uit te dagen een perfecte kopie te maken van een schilderij in zijn salon. Ernaast stond een wit doek op een ezel, iedereen kon z’n gang gaan. Iedereen mislukte. Ook Quinten, hij die wel eens iets met haar hand wou doen, mocht proberen. De ontzetting bij paps was groot, toen er na 4 uur nog gewoon een wit doek stond. Razend schopte hij de Quinten buiten, tot hij een vette vlieg zag ziten op het oorspronkelijke schilderij. Hij haastte zich ernaartoe, probeert het beest van het doek te plukken, maar helaas. Hij moest het opgeven. De vlieg was volkomen perfet geschilderd door Matsijs.
