“a good first step.”
Een land waar 55.000 mensen door een staat vermoord zijn, en waar u wel eens de weke ledematen in de zon gaat leggen. Wiens provinciebestuuder nog minister van binnenlandse zaken was onder zijn dictator.
Precies.
Dat land gaat voor het eerst de oogleden sinds 1975 op een miniscuul klein kiertje zetten.
Reacties (13)
Ze beginnen er nog vrij vroeg aan, me dunkt. En Spanje is behoorlijk progressief geworden (qua beleid) sinds 1975. Zie bijvoorbeeld het homohuwelijk in dit land met een sterke katholieke Kerk. En Almodovar, natuurlijk.
Die Spaanse burgeroorlog moet trouwens een gruwelijke soep geweest zijn. Alles tegen iedereen en omgekeerd. Zoiets.
Ja, wellicht.
Al is de Movida ook alweer ver in het verleden.
Een beetje salonncynisch zou je kunnen zeggen dat het net goed is voor het ethisch besef van een land om met een bezwaard geweten/verleden te zitten.
De Italianen bijvoorbeeld zijn daar wat minder bedreven in, daar schetteren de shlagers weer door de luidsprekers.
“goed is voor het ethisch besef van een land om met een bezwaard geweten/verleden te zitten”
Misschien. Kan tweesnijdend zwaard zijn. Ooit moet toch weer de trots zegevieren.
Ik vind het moeilijk, als je de burgeroorlog ziet, om het hele land Spanje hierop aan te spreken. Het was niet echt zoals Duitsland in die tijd. Veel meer broedermoord en dergelijke. Ik heb verhalen gelezen waarbij familieleden plotseling mekaars politieke aartsvijand werden. Pa links, zoon rechts, ma royalist, dochter separatist en oom anarchist.
Maar goed, ik ben blij dat ze voorzichtig weer over die Franco-periode beginnen. Een vriend van mij is bezig met een docu over de homovervolging toen.
Skeletten uit de kast halen, afstoffen, tentoonstellen en daarna netjes weer onder de grond stoppen. In de (ijdele) hoop dat het nooit meer zal gebeuren.
A good first step is prachtig/nuttig in Z-Afrika.
Maar Spanjaarden hebben ver voor en ver na Franco de luiken dicht gehouden. En zijn toch gemoderniseerd. Dat was helemaal niet zo’n slechte manier.
Dus… Vots the point ?
wel, basic als ik soms poog te zijn: als mijn oom, dochter, vader of broeder neergeknald was uit naam van een belachelijke zak die een wurgpaaldictator was – ik zou wel één en ander willen weten.
Nu zijn niet eens de nàmen bekend.
En een groot punt wat verzwegen wordt: er is wel degelijk sprake van een systematische uitroeiing van goede mensen.
Niks geen zalven van een land wat met Eurogeld uit de middeleeuwen is gehaald.
Maar in the end: laat de spanjeerden beslissen, en dat schijnt nu in de richting van openheid te evolueren.
Homovervolging in Spanje.Many gay people who suffered at the hands of the regime are reluctant to raise the issue because of the horrors it brings back or because they still fear society’s attitudes.
Even after Franco died, persecution of gays continued. They could be jailed until 1979. And although thousands of political and other prisoners were pardoned in 1976, gay people were made to serve their sentences. In 2001, Spain finally pledged to wipe clean the criminal records of gays convicted under Franco.Daarom vind ik het zo verbazingwekkend dat Spanje nu het homohuwelijk kent terwijl een land als, ik zeg maar wat, Frankrijk nog niet zover is.
Oeps, mijn quote marks zijn opgegeten. Help?
“Dus… Vots the point ?”
Catharsis. Maar dat moeten de Spanjaarden natuurlijk zoals Crachàt al zegt voor zichzelf beslissen.
at 6: of net niet misschien. je moet het inderdaad maar doen, edoch: er zit iets van een collectief schuldgevoel achter wellicht?
Daar moeten de moeders achter zitten, denk ik dan.
Bij mijn weten zie je nergens zo uitgesproken en openlijk aanvaard homogedrag als in Spanje.
@9: Een vriend van mij, die in Barcelona woont, hekelt dat homogedrag. Te oppervlakkig, vindt hij, een late nawee van de Movida (zonder de socioculturele component ervan).
En die moeders, tja. Almodovar, hè :-)
Overigens moet ik nog zien hoe blijvend de huidige tolerantie, in de grote steden, is. Spanje blijft een macholand.
Positieve ontwikkelingen in Spanje, al vind ik ook “hoe meer je expliciet regelt in deelprocessen, hoe meer je ook nich(tj)es maakt die wegglijden van het geheel”. En dus is Frankrijk misschien zo dom nog niet, als het tenminste aan algemene principes à la Liberté, Egalité, Fraternité en zo volhoudt. Dat wat betreft #6, 9 en 10.
In elk geval : “amnestie” in Vlaanderen / België is een zware last op de verhoudingen, toch wel, dat had allang moeten opgelost zijn, is nu wellicht definitief onmogelijk wegens omvang VB … Dus men heeft het laten rotten en vervolgens een kans gemist waar we nu spijt van kunnen hebben, ook te linker- of centraler zijde. Wie toen het been stijf heeft gehouden ter Belgische zijde, is nu mee verantwoordelijk voor een verbeten soort flamingantisme. Wondjes op tijd uitkuisen dus, of toch de verbanden opruimen en nieuwe zon en zuurstof geven nadat alles geheeld is met de tijd.
Frankrijk…. merkwaardig land. België met kernwapens.
Pouvoir pouvoir pouvoir matavu.
En een extreem vies Vichyverleden.
Vond ik het frappantst in Geert Maks’ Europa.
Hallo Hotel Terminus ;-)