Hezbollah onderhandelt met Israel over een uitwisseling van krijgsgevangenen. En passant krijgen ze ook kaarten van de mijnenvelden in Zuid-Libanon, en zetten ze Yasser een hak door ‘aan te tonen’ dat samenwerken met de Israeli’s niet werkt, maar kidnapping wel.
“By cooperating with Israel, the Palestinian Authority received nothing on prisoners; Hizbullah, in contrast, by attacking and kidnapping Israelis managed to get prisoners released.”
Hezbollah heeft tevens gehint op de mogelijkheid dat de Israelische piloot Ron Arad die in 1986 boven Libanon werd neergeschoten nog in leven is. Menselijk lijden als ruilmiddel.
Het opinie artikel in de Daily Star geeft een aardig beeld van de koehandel die gezworen vijanden kunnen bedrijven uit eigenbelang.
Gevonden via Beirut Calling, het blog van Michael Young met goede informatie uit het Midden-Oosten.
Reacties (2)
Het is een interessant artikel, niet zozeer omwille van het wel/niet in leven zijn van de 4 Iranese diplomaten en de Israelische piloot, maar wel vanwege de diplomatieke strategie die er uit blijkt. Zijn ze dood? Natuurlijk zijn ze morsdood, allemaal. Het is interessant om de subjectiviteit van de westerse media eruit te filtreren, waarin alleen maar over Arad gesproken wordt, en hoe die ene Israeli wel in ons geheugen doordringt (zie ook Grobbo’s vermelding), maar die 4 Iraniers had ik nog nooit van gehoord.
Het is zoals doorgaans niet wat je wel ziet en hoort dat telt, maar datgene dat je NIET weet, dat het verschil tussen waarheid en verdichting uitmaakt.
Dat is absoluut waar, en ook de voornaamste reden voor het loggen van dit stukje. Die Arad werd als enige met naam genoemd, en liet ergens in een duister krocht van mijn geheugen nog een belletje van herkenning rinkelen. Van die Iraniers had ik inderdaad nog nooit gehoord. Maar zo staan er nog meer interessante verhalen in die krant overigens.
Toch is het opmerkelijk: Iedereen die een wat van krijgspolitiek/strategie weet, wéét dat dit soort dingen gebeurt. Alleen zie je het nooit gebeuren. Hooguit wordt er enkele jaren later eens een Discovery docu van gemaakt, maar verder zijn deals van dit kaliber meestal goed verborgen, omdat machtspolitiek koud en beredeneerd is, en dus vaak indruist tegen de sentimenten van de achterban, of zelfs strijdig zijn met een openlijk verkondigde mening. Het is het resultaat dat als enige telt namelijk.