Afgelopen week zijn de resultaten van de Cito toets bekend gemaakt. Zoals elk jaar heeft ook nu deze toets weer zijn slachtoffers gemaakt. Deze week kwam ik in gesprek met een ouder die in paniek was als gevolg van de uitslag van de Cito-toets. Haar zoon had veel lager gescoord dan verwacht mocht worden. Op basis van de behaalde score in combinatie met het toelatingsbeleid van de scholen kan de jongen naar de HAVO. Ik hoor menigeen al denken: Prima toch?
Nee. Er zijn namelijk goede redenen om aan te nemen dat deze jongen prima in het VWO kan functioneren. In dit geval zijn die aanwijzingen er ook in de vorm van een IQ test en zijn prestaties op school. Deze jongen behoort tot de beste leerlingen van zijn klas en dat in een klas waarvan relatief veel leerlingen naar de HAVO of het VWO gaan. Zijn de ouders misschien overambitieus? Ook niet. Het betreft ouders die het beste voor het kind willen, maar daarin het kind niet koste wat kost pushen naar een hoger niveau. Is de Cito-toets slecht? Ook niet, het Cito is een gerenommeerd instituut voor toetsontwikkeling en de Cito-toets is in zijn soort een goede toets. Is er meer aan de hand? Ja.
Nu is dit maar een voorbeeld. Maar wel een voorbeeld van een trend waar steeds meer nadruk komt op toetsen en het afrekenen op de resultaten daarvan. Er zijn mijns inziens een aantal fundamentele problemen met de Cito toets:
- Geen herkansing. Heel apart is dat er geen mogelijkheid is tot herkansing van een toets die in het water is gevallen. Op veel andere punten in het onderwijs is die mogelijkheid er namelijk wel. Waarom hier dan niet? De enige reden die ik kan bedenken is dat het qua doorlooptijd niet mogelijk is. Maar dat is gelijk een non-argument, dan moet je namelijk het proces anders organiseren.
- Moment opname. Iedereen heeft betere en slechtere dagen, dus ook leerlingen op de basisschool. Een mindere dag kan er dus voor zorgen dat een leerling niet het vervolgonderwijs kan volgen dat hij/zij wil. Dat is niet alleen zuur maar ook een verkwisting van talent. Gezien de ambitie van de regering om tot de top 5 te behoren ook niet wenselijk. Een jarenlange observatie door de leerkrachten op basisschool heeft denk ik een veel grotere waarde.
- Eenzijdigheid. De Cito-toets is op meerdere manieren eenzijdig. Zo bepaalt de vorm van een toets wat er met de toets gemeten wordt. Meerkeuzevragen zijn meer gericht op feiten dan op kennis. Verder kan slechts een beperkte set aan vaardigheden en kennis worden gemeten. Een blik op de kerndoelen van het basisonderwijs leert al snel dat lang niet alle doelen met meerkeuzevragen kunnen worden getoetst. En als laatste is er nog het gokelement. Als je het antwoord niet weet, dan kun je het altijd nog gokken in de hoop dat je soms goed zit.
- Toetsmoment = beslismoment. Door de koppeling aan het beslismoment (=bepaling schoolniveau) wordt er onnodig druk gelegd op het toetsmoment. Het ene kind kan hier beter mee omgaan dan het andere kind. Voor een gedeelte van de leerlingen zal dat ertoe leiden dat er een lagere score uit de test komt dan waartoe ze feitelijk in staat zijn.
- Proces <=> uitkomstmeting. De Cito-toets meet alleen de uitkomst en niet de manier waarop de leerling tot deze uitkomst is gekomen. Dit kan tot gevolg hebben dat een leerling met een verkeerde aanpak tot het juiste antwoord komt of met de juiste aanpak tot het verkeerde antwoord. In beide gevallen is niet gemeten of de leerling over de juiste kennis beschikt.
- Cijferfetisjisme. Niet alleen ouders hechten aan een goede uitkomst van de Cito-toets. Ook scholen neigen er toe om een grotere waarde toe te kennen aan de score en de onderwijsinspectie gebruikt de uitkomsten om de kwaliteit van het onderwijs te beoordelen. De uitkomsten worden teveel verabsoluteerd.
- Stimulering verkeerde leerdoelen. De focus op de Cito-toets in het laatste jaar werkt in de hand dat het leren is gericht op het halen van de toets (met bijbehoren commercieel circus) en niet op het verbeteren van het kennisniveau van de leerlingen.
Natuurlijk is er ook het schooladvies. Veel scholen kennen daar ook een groot gewicht aan toe. Maar er zijn ook genoeg scholen die grenswaarden hanteren voor toelating tot een bepaald schooltype, ook al zegt het schooladvies iets anders. Aangezien minister Van Bijsterveldt de Cito-toets verplicht stelt voor alle basisscholen, wordt het alleen maar urgenter om het schooladviesproces eens heel kritisch te bekijken.
Het alternatief ligt voor het grijpen. De eerder genoemde kerndoelen bieden meer dan genoeg aanknopingspunten voor een beoordelingskader. Het moet dan voor leerkrachten niet moeilijk te zijn om te bepalen hoe een leerling scoort ten opzichte van de gestelde doelen. Door dit over langere tijd te volgen kan een goede inschatting worden gemaakt over het niveau wat de leerling aankan. Daarbij is het van belang dat om meerdere vormen van beoordelen te gebruiken, zodat de verschillende soorten kennis en vaardigheden worden meegenomen.
Door een dergelijk systeem zo in elkaar te zetten dat het aansluit bij de dagelijkse praktijk van de leerkracht, kost het weinig extra inspanning voor de meesters en juffen in het basisonderwijs. Een goed leerling volgsysteem dus. Er zitten meerdere voordelen aan een dergelijke aanpak. Allereerst kunnen we het hele Cito-circus over boord kieperen, wat een flinke kostenbesparing en minder stress oplevert. Verder kan er door het ontbreken van een duidelijk knip in het laatste jaar van de basisschool makkelijker tot het einde door worden gewerkt aan de ontwikkeling van de leerlingen.
Want wie is nu het slachtoffer van een niet functionerend systeem? Niet alleen de kinderen, maar ook de Nederlandse samenleving als geheel. Hoog tijd voor actie dus.
Reacties (46)
en goed leerling volgsysteem dus.
Jammer dat er een lerarentekort bestaat. Wie gaat al die kinderen volgen?
IS trouwens het grote probleem niet het schottensysteem (VMBO/HAVO/VWO) op de middelbare school, waardoor het heel moeilijk leerlingen te herplaatsen (in positieve of negatieve zin). Dan kan ik me wel voorstellen dat je als school liever geen “net niet”-VWO’er wil hebben: lesgeven aan iemand op een te hoog niveau is heel erg arbeidsintensief.
In Canada hebben ze vakken op verschillende niveau’s (10,20 en 30 volgens mij). Het niveau waarop je slaagt en het vakkenpakket bepaalt voor welke vervolgopleiding je in aanmerking komt. Dat systeem klinkt mij zeer logisch in de oren.
@JSK; Het schotten system is juist de oplossing voor bovenstaande leerling. Goed, hij kan dan niet naar een categoraal gymnasium, maar je plaatst hem in de brugklas van een HAVO/VWO lyceum, en dan zoeken ze het daar wel uit. Als ‘ie echt zo goed is als zijn ouders denken, dan gaat hij na dat jaar gewoon naar 2 VWO.
@Artikel; Een goed leerling volgsysteem bestaat al *lang* in mijn stad. Echt no way dat je daar in de laatste Cito toets nog even een verassing te verwerken krijgt.
Wat een ontzettend slecht geschreven stukje. Niet doorheen te komen.
@JSK: differentiatie naar niveau doet in ieder geval meer recht aan de verschillende kwaliteiten van leerlingen. Dit wordt ook in NL voorzichtig uitgeprobeerd bij o.a. het Isaac Beelman College
@KJ: Het klopt dat goede leerling volgsystemen al ‘lang’ bestaan. En als Cito dan geen verrassing op kan leveren, toont dat gelijk de overbodigheid van de Cito-toets aan.
@Jaap Walhout; Eh, dat leerling volgsysteem is gebaseerd op Cito. Die kindertjes van mij doen meerdere Cito toetsen per jaar. Ik kreeg de waarschijnlijke uitslag van de laatste Cito toets (die jij dus *de* Cito toets noemt) al te zien voordat hij afgenomen was. En dat moest ook, want je moet je inschrijven op een middelbare school voordat je de testresultaten terugkrijgt (of het zit in ieder geval verdomd dicht op elkaar, meen ik me te herinneren).
Kijk ‘es; ik begrijp dat je er een afkeer van hebt. Maar zeg dat dan gewoon: Ik. Haat. Cito. Dan hoeven we dat hele stadium van rationaliseren niet samen met je door te maken.
@KJ: Waarschijnlijk doelt hij op een leerlingvolgsysteem wat in tegenstelling tot een reeks van intelligentietests niet “gegamed” kan worden?
@3: Misschien kan je niet lezen?
@JSK; Ja hoor, doe het maar af met een verdachtmaking die je niet kunt bewijzen.
Ik zat op de basisschool toen de CITO toets net werd geïntroduceerd. Ik had nooit wat gedaan op de basisschool, haalde lage cijfers en de leerstof interesseerde me nauwelijks. “Ik was een echte MAVO’er”, zei het schoolhoofd, “of hij kan beter iets praktisch doen”. Maar ik had ook van die ‘overambitieuze’ ouders, waardoor ik godzijdank naar een HAVO/Atheneum bezemklas mocht. Inderdaad via IQ-testen als een soort contra-expertise.
Ik geloof niet de CITO-toets representatief is. Het reduceert het complexe brein met alle intellectuele, sociale of emotionele vaardigheden tot enkele getallen, die op hun beur weer gebaseerd op multiple choice vragen die op een bepaalde dag zijn gesteld. Zo’n toets kan weliswaar een indicatie zijn voor het schoolniveau van je kind, maar een bindend advies is een dwingend advies dat veel schade kan verrichten.
@2
Dat was ook mijn eerste gedachte, HAVO/VWO brugklas een hop, een jaar lang goede/slechte dagen, herkansingen, veelzijdige toetsen etc. etc.
Bovendien, betreft het toevallig een school die deze grenswaarden stelt dan ga je toch gewoon naar een andere school?
@KJ: Wat lees jij dat ik niet heb geschreven?
Wat KJ zegt. Ik vind ’t niet zo heel beroerd geschreven, maar ik vind het wel gejengel. Jaap’s stukje ademt de geest uit van iemand die meemaakt dat hem iets onwelgevalligs overkomt, en dan *moet* daar iets aan gedaan worden. En in geval van een tegenvallende CITO-toets: dan doen we hem nog een keer over. En in de verte doet het me denken aan iemand die het CBR ervan beschuldigd een boevenclub te zijn omdat-ie voor de 4e keer zakt voor z’n rijbewijs. En dat dat toch echt aan het CBR ligt en niet aan hem.
Toen ik op de lagere school zat, oefenden we vanaf de 4e klas al met het maken van cito-opgaven. Niet dat ik die dingen altijd even serieus maakte, omdat ze zo nu en dan wel ontzettend gortdroog waren en het buiten ook wel eens mooi weer was, maar het hele idee ‘dat het onbekend, nieuw en een momentopname is’ is kolder.
Overigens, de fixatie van ouders op opleiding zou wel eens helemaal verkeerd kunnen zijn. Ik zou die ouders dan ook willen adviseren om ’t jong een beroepsopleiding te geven. Een handige loodgieter verdient net zoveel als de eerste de beste kantoorjodokus.
Och maak je geen zorgen. De briljante wisselwerking tussen basisschool en middelbare school slaagt er ook zonder CITO-toets prima in om voor ieder kind een volstrekt ongeschikte middelbare school te vinden.
Ik weet nog dat ik 22 jaar geleden de CITO-toets deed. Ik scoorde 549 (11 fout), iemand anders haalde de topscore van 550 (10 fout) en de rest zat er een eindje onder. Het hoogste advies wat in mijn klas van bijna 30 kids werd gegeven was HAVO terwijl de twee slimste leerlingen van de klas een IQ van ruim 140 hadden…
Gelukkig ging ik naar een HAVO/VWO school waar pas na de eerste twee klassen een definitieve keuze gemaakt hoefde worden. Sindsdien ben ik echter 4 jaar lang vrijwel niet op komen dagen om vervolgens alsnog glansrijk te slagen… klaarblijkelijk was ik nog steeds niet op het juiste schooltype terecht gekomen…
Eenmaal op de universiteit kwam ik in de klas met wat jongens die wel een fatsoenlijke basisschool hadden gehad. Ze hadden als advies gekregen om het VWO versneld te doorlopen, in 4 jaar. Ik wist niet eens dat het kon …
En over dag schottensysteem: dat stelt het onderwijs in staat om zich op de gemiddelde leerling te richten. Degenen die ver van het gemiddelde zitten, zitten al bij voorbaat aan de andere kant van een schot. Dat leidt tot een ontzettend inflexibel systeem dat alleen optimaal werkt voor de gemiddelde leerling. Maar niemand is gemiddeld.
Er zijn natuurlijk uitzonderingen, zoals het VWO dat mijn twee studiegenootjes hebben gevolgd en het door Jaap aangehaalde Isaac Beelman College. Maar die scholen vallen dan ook nogal ver buiten ons reguliere scholensysteem en alleen het bestaan ervan is al een bevestiging dat dat niet goed functioneert.
Maargoed, ik hoef me daar wat betreft mijn eigen kinderen gelukkig geen zorgen om te maken, want ik woon in Nijmegen en de politiek alhier zet alles op alles om zelfs de beste school tot een middelmatige eenheidsworst te maken door de vrije schoolkeuze grondig in te perken. Dus dat scheelt!
Ik, daarentegen, vind het gemiddeld beroerd beschreven en een aantal goede punten combinerend met een paar slechte. Maar ja, ik ben nu eenmaal intrinsiek genuanceerd…
@11: Als een oorzaak “spanning” is helpt dat trainen natuurlijk maar deels: die spanning wordt vooral veroorzaakt door het “moment suprème” en hef je dus al deels op via herkansingen. We vinden het heel normaal dat er verder overal herkansingen zijn, alle examens, alle tentamens in het hoger onderwijs; ik zie niet in waarom het niet erg logisch zou zijn dat een 12-jarige met buikkrampen die de nacht ervoor vrijwel niet geslapen heeft het een maand later nog eens kan doen.
De sargasso reageer-crowd is er in grote meerderheid één die met weinig problemen of zelfs maar “bewustheid van eventuele problemen” door de eerste levensfase gekomen zal zijn; ik lijk een daarvan allicht niet onafhankelijk chronisch onbegrip voor eventuele problemen van kinderen te observeren.
@KJ: Ik haat het Cito niet. Wat ik wel een probleem vind is de eenzijdigheid van Cito-toetsen. Cito-toetsen zijn dus op z’n hoogst een onderdeel van een goed beoordelingsraamwerk.
Een leerling volgsysteem dat zich alleen richt op de voortgang van Cito scores geeft wel een erg beperkte blik op de ontwikkeling van je kinderen. Dat kun je trouwens beter een Cito-volgsysteem noemen.
@gronk: het voorbeeld is de aanleiding, meer niet. Ik zeg niet dat het onbekend en nieuw is, wel dat het een momentopname is.
En met een goede beroepsopleiding is inderdaad niks mis.
@rene: als de oorzaak ‘spanning’ is, waarom zou het dan wel goed gaan bij een herkansing? Die is dan net zo ‘spannend’.
@ 15: Het hele punt is dat het de spanning voor de eerste al verlaagd. En los daarvan ook nog eens “nee.”; algemeen gesproken zal het kind nu het eenmaal die situatie heeft meegemaakt de tweede keer minder gespannen zijn simpelweg door bekendheid niet zozeer met opgaven of zo, maar met de hele “setting” en z’n eigen reactie erop.
Op zich, trouwens, vind ik gewoon meerdere toetsen over het laatste jaar een beter systeem dan echte “herkansingen” in de normale zin. Alleen moet CITO dan eens besluiten wat ze nu eigenlijk willen toetsen: de potentie van kinderen (waardoor je de vragen kan aanpassen aan wat er nog niet behandeld is) of hun kennis-niveau / de onderwijs-capaciteit van de school.
@JSK; Je noemt een Cito-toets een ‘intelligentie-test’ die je kunt ‘gamen’. Dat heeft iets pejoratiefs, iets van een verdachtmaking over zich.
@Jaap Walhout; Heb ik het mis als ik zeg dat de enige ervaring die jij hebt met Cito-toetsen, die van jezelf, en die die je in het voorbeeld noemt, is ?
Overigens zie ik hier niemand reageren op mijn suggestie dat je de hele beslissing gewoon met een jaar kunt uitstellen, door een lyceum te kiezen met een universele brugklas.
@KJ: Vind je? Het is toch algemeen bekend dat het aantal genomen iq-tests positief correleert met met de gemiddelde score op de iq-test?
@17: Als korte reactie dan — dat hele “kiezen” van scholen wordt wat vrijer voorgesteld dan het is.
Leef ten eerste maar eens “op het platteland” waar er vaak maar één keus is die én aansluit bij niveau én zich binnen de als “redelijk lokaal” ervaren omgeving bevind.
Ten tweede gaan weinig ouders er (erg hard) op staan hun kroost te verschepen naar een school waar geen één van de vriendjes naar toe gaat — en zij die dat wel doen zou ik, en wellicht jij, al snel afdoen als harteloze ambitie-projectie kut-ouders.
@Rene; Ja zeg, ik heb ook zeven jaar lang twintig kilometer per dag gefietst. Je mag wat over hebben voor je toekomst hoor!
Ik 6 jaar 32KM per dag. Ik heb de Sony Walkman nog.
Maar desondanks was die school, en al helemaal als flippin’ atheïst in een verder vrij ernstig gristelijk-gehandicapte omgeving, de enige normale/logische keus.
@Rene; In mijn geval zat ‘het lyceum met universele brugklas’ zelfs nog vijf kilometer dichterbij. Nu weet ik ook wel dat het meervoud van anekdote niet data is, maar ik weet echt niet of het nou zo slecht is, in Nederland, met die toegang tot onderwijs, of zelfs maar de manieren die er zijn om laat-bloeiers of paniekvogels toch nog passend onderwijs te bieden.
@JSK, #18 Hopelijk is die (cor)relatie erg klein. Anders zou het aantal afgenomen IQ-tests in mijn geval een negatieve correlatie vertonen met het aantal nog levende hersencellen… :P
@12 Exact dezelfde CITO uitslag en ik had ook nog een klasje overgeslagen op de basisschool :)
Toch sneu dat ik vervolgens 6 jaar over de HAVO heb gedaan vanwege een chronisch gebrek aan motivatie.
@22: Ook ik weet niet of het nu zo slecht is — nadat die universele brugklas universeler beschikbaar is.
Principieel kan ik verleid raken te vinden dat het in de basis op weinig anders neerkomt als het verschuiven van het moment; maar met een vervolgonderwijs dat heel andere is ingericht en waarvan specifiek toets-momenten (repetities) al een een heel normaal onderdeel vormen is het dat in de praktijk natuurlijk wel.
Hoewel ik m’n eigen CITO nauwelijks meer kan herinneren kan ik me nog wel een psychisch niet bijzonder stabiel meisje in mijn klas herinneren waarvan ik achteraf denk dat haar eerste “grote toets” moment wellicht niet zo belangrijk had moeten zijn.
@KJ: ik heb gelukkig aardig wat ervaring met het maken van toetsen. Cito-toetsen zijn ook goede toetsen in hun soort. M’n kritiek is dat deze toetsen slechts een beperkt deel van de vaardigheden en kennis van leerlingen testen.
Als die arme mensen die zo ver moesten fietsen.
Ik ben naar een categoraal gymnasium gegaan, en had ook nog een ander kunnen bezoeken, allebei lagen binnen een kilometer van mijn ouderlijk huis.
School waar ik naar toe ging hechtte echter veel meer belang aan het schooladvies. Intensief contact tussen middelbare- en basisschool voordat ik er op mocht.
(Alhoewel het vast ook hielp dat ik een legacy-student was)
Wij hebben te maken gehad met een CITO volgsysteem voor onze zoon. Verschillende categorieen, vooral sociaal-emotioneel, dat werkt met drempels (“kan troosten als een kind naast zich pijn heeft”). Geen meerkeuze zaken, geen weetjes. Veel categorieen, overigens ook met taal en rekenen er in. Het is werkelijke een prachtig systeem ALS je in staat bent om de variatie die inherent is aan elk goed volgsysteem te doorgronden. En dus niet gelijk op tilt slaat als je kroost op een van de onderdelen opeens achter blijkt te lopen. Een half jaar later blijkt dat dan wel weer mee te vallen.
Inmiddels vraag ik me wel af waarvoor we al die rapporten nog nodig hebben……..
De Cito toets is tevens erg “talig” van opzet, waarbij het aspect taal ook relatief zwaar meegewogen wordt in de uitslag.
Dyslecten en alochtonen ondervinden die problematiek aan den lijve. Het vmbo blokkeert deels de mogelijkheden van dit soort kinderen.
Ik zeg; meer autonomie voor de leerkracht, meer gewicht aan het schooladvies.
Het hele basisonderwijs wordt zo’n beetje beoordeeld en heringericht naar aanleiding van de gemiddelde uitkomsten van één diagnostisch instrument. Een hele industrie aan bijscholingen en antistresscursussen is inmiddels ontstaan. Ridikoelos
@30: Waarbij ik, gezegend met een totale hufter van een leerkracht in de laatste drie jaren van de basisschool (en hoewel zonder objectieve gevolgen zulks…) toch weer enige bedenkingen heb bij die aanpak.
Voor de mensen die last hebben van geheugenverlies: toen er geen CITO-toetsen bestonden, was het te doen gebruikelijk om toelatingsexamen te doen voor een middelbare school. Daar zullen ook wel slachtoffers bij gevallen zijn. Met een jaartje HAVO, kun je bij een goede school zo door naar het VWO, als je goed genoeg bent. Er is dus in feite niets aan de hand en je verliest ook geen jaar.
idem cito
@Jaap Walhout Is NIO een goed alternatief?
http://nl.wikipedia.org/wiki/Nederlandse_Intelligentietest_voor_Onderwijsniveau
Ik maak me niet zo’n zorgen over een dergelijke leerling. Veel scholen (in ieder geval degene waar ik werk), hebben havo/vwo-brugklassen. Als deze leerling echt zo slim is als deze ouders denken (alle ouders denken natuurlijk dat hun kind een genie is), komt dit kind echt wel op het VWO terecht.
De CITO-toets is zeker geen perfect middel, maar je hebt toch iets nodig om je keuze te onderbouwen. Alleen een advies van een docent sta je gewoon niet sterk mee.
Dit neemt niet weg dat het feit dat er steeds meer waarde wordt gehecht aan het getal dat deze test oplevert een probleem is.
Het probleem is echter steeds meer andersom. Steeds meer basisschoolleerlingen trainen bewust op de CITO-toets en halen hierdoor een score die hoger is dan wat eigenlijk het geval is. Deze leerlingen komen dus wel automatisch op een VWO-brugklas terecht, maar komen later in de problemen. Docenten worden er vervolgens op aangesproken als veel leerlingen met een prima CITO-score toch naar het HAVO moeten en onder druk gezet heel veel extra in dit soort leerlingen te investeren of gewoon het niveau omlaag te gooien…
@cracken
Vossius of Ignatius…
@Hal; Jezus, zijn er drie categorale gymnasia in Mokum ?!
Tip: laat uw kinderen de drie uur voorafgaand aan de toets niet plassen
tsja, psychologica…..
@36
Kom niet uit Amsterdam, dus geen van beide.
Tja, ik herhaal ’t maar weer eens: waarom moet iedereen zo nodig naar ’t VWO?
Lifelog-alert:
Bij mij was ’t andersom: 5 fouten CITO (1992-ish), HAVO advies. Ik was niet gemotiveerd genoeg. Dat hoor je dan als 12-jarig kind.
Zo uit m’n hoofd gingen er zo’n 6 kinderen van de pakweg 20-25 naar de HAVO of ’t VWO.
De CITO-toets geeft een indicatie van wat je aan kunt, niet wat je moet. Omgekeerd geldt dat simpelweg niet iedereen HAVO/VWO met succes kan afronden. Zelfs als ouders of de CITO liever willen dat half Nederland naar het hoger onderwijs gaat:
Iedereen naar ’t hoger onderwijs!
kostenbesparing? is de cito-toets zo duur dan? bronnen?
Toetsen dienen alleen de leerkrachten en het schoolsysteem.(ook een beetje de ouders)
Het kind heeft niets aan toetsen, die heeft alleen maar baat bij tijdens zijn schoolperiode zoveel mogelijk kennis op doen, waar hij later zijn leven mee kan inrichten. Onze maatschappij hecht veel te veel waarde aan toets en examenresultaten. Deze dienen slechts om te verbloemen dat beoordelaars in bedrijfsleven en op vervolgopleidingen weinig capaciteiten hebben om echt naar het kunnen van mensen te kunnen kijken. Ik walg van toetsen, zeker omdat bij een toevallige slechte score je een kind schade berokkent en daardoor meer maatschappelijke schade aanricht dan je denkt.
http://www.gva.be/antwerpen/moslims-moeten-kinderen-ook-voor-drugs-beschermen.aspx
@42
Ik heb ooit bij een bedrijf gewerkt, dat de mensen via een uitgebreide psychologische test selecteerde in plaats van overgewaardeerde “papiertje”
Dat bedrijf blonk uit door een “gebrek” aan dombo’s ;-)
Ik vrees dat een aantal van de makers van de CITO toets zelf ook slachtoffer is van het falende onderwijs:
Makers CITO-toets weten niet wat de eenheid ‘Watt’ is (‘Watt per uur’)
Mijn zoon (add-er) kan geen multiple choice toetsen maken. Scoort dus altijd zeer laag en geeft een verkeerd beeld…er is geen alternatief binnen Cito. Lvs geeft een beeld dat hij een jaar ! Leerachterstand heeft maar dat valt ook voor t grootste gedeelte weer onder kopje add( komt niet uit wat erin zit).dus zeer gespannen strijd tussen school en ouders en grote kans dat schooladvies niet matched met het daadwerkelijk kunnen! Top hoor t onderwijs hier in NL