Met ‘Episodes’ biedt Kees van Kooten een ontroerend inzicht in de wereld van een sentimentele opa. Twee stukken steken met kop en schouder boven Van Kooten’s maaiveld uit: ‘Leuke Meizes’ en vooral de ‘Epiloog’. In ‘Leuke Meizes’ beschrijft hij het voortschrijdend inzicht dat de Nederlandse vrouwen tegenwoordig bieden op hun borsten, buiken en billen in vergelijking met het bedekte beeld dat zij boden in de jaren 50.
In de ‘Epiloog’ geeft hij een analyse van wat de moderne mediacratie ons gebracht heeft. Vroeger waren de schelmen beperkt in aantal: er was één boef (Aage M), één oplichter (Het Goede Heertje) en de oerschelm Prins Bernhard. Tegenwoordig zijn deze heren en dames vervangen door honderden flitsmanagers en wibocri’s. Een leger van opiniemakers, columnisten, commentatoren, satirici en cabaretiers fulmineert hiertegen en tegen elkaar. “Maar hekelen werkt aanstekelijk en met elke schimpscheut dreigt men zich de hekel van een collega-hekelaar op de hals te halen.(—)elke commentator beschermt zijn eigen winkeltje en van een ministeriële uitglijder wil iedere hekelaar zijn eigen, tussen de tweehonderdvijftig en zevenhonderdvijftig woorden tellende en tussen vijfhonderd en duizend euro opleverende uitsmijter bakken.”
Hij sluit af met een versje dat de segregatie beoogt te bestrijden.
Onthekelvers
God bestaat
nog meer niet
dan Allah
al niet bestond.
Tijd mag niets
minder zijn
dan zonder meer
bestede Liefde
Lezen dit boek!