Vanaf 1 januari worden werkgevers verantwoordelijk voor zieke flexwerkers. Uitzendbureaus zijn bang dat geen enkele werkgever daardoor nog uitzendkrachten in willen huren.
Vanaf 1 januari worden werkgevers verantwoordelijk voor zieke flexwerkers. Uitzendbureaus zijn bang dat geen enkele werkgever daardoor nog uitzendkrachten in willen huren.
Reacties (15)
“Werkgever blijft tot tien jaar lang verantwoordelijk voor zieke flexwerker” kan je ook lezen als “Zieke flexwerker blijft tot tien jaar lang afhankelijk van werkgever”.
Als zieke flexwerker zit ik hier zeer beslist niet op te wachten.
“Uitzendbureaus zijn bang dat geen enkele werkgever daardoor nog uitzendkrachten in willen huren.”
Mooi, blijkbaar willen de werkgevers onder die omstandigheden liever hun werknemers zelf in dienst nemen. Voor verreweg de meeste werknemers (de enkele elite flexwerker uitgezonderd) is dat een situatie die de voorkeur verdient.
Slechte zaak. Werkgevers schuldig ook als het tegendeel is bewezen.
Waarom wordt dit op de klant van het uitzendbureau afgeschoven? Technisch is het uitzendbureau toch de werkgever?
@4; inderdaad, het is dus ook gewoon spin.
Wat Aart van der Gaag, directeur van de ABU, bedoelt te zeggen is dat uitzendbureaus nog sterker gaan discrimineren. (maar dat mag hij niet ;)
Ik vind de nieuwsbericht bij de bron (NOS) duidlijker:
http://nos.nl/artikel/580008-werkgever-betaalt-zieke-flexwerker.html
Het is een algemene aanpassing van de ziektewet waarin werkgevers met 10 werknemers of meer 10 jaar verantwoordelijk worden gehouden voor al hun langdurige zieke werknemers, niet alleen flexwerkers. Dit hoort bij het gelijktrekken van rechten tussen vaste en flexibele werknemers. En dat wilden we toch?
@6
Dat was op zich wel duidelijk. Het punt is meer of je werkgevers tot 10 jaar verantwoordelijk kan houden voor dwarslaesies bij vrijetijdsongelukken of ziektes als ALS? Dat knaagt.
@7: Precies dat begrijp ik ook niet. Het lijkt me duidelijk als je ziek of invalide wordt van het werk dat je doet dat er dan een verantwoordelijkheid van de werkgever bestaat. En dat geldt natuurlijk net zo goed voor flexwerkers als voor vaste krachten. In zulke gevallen is het logisch dat er flink gedokt moet worden, waar nodig wat mij betreft zelfs met een boete er bovenop.
Maar als je buiten je werk om ziek wordt, gewoon vanwege pech of iets anders, waarom zou je dan nog afhankelijk moeten blijven van een baas voor wie je toch niet meer gaat werken?
In zo’n geval ben je allebei (werkgever èn werknemer) beter af als er gewoon een uitkering verstrekt kan worden.
De gestoordheid van Den Haag wordt met de dag duidelijker.
Of zou het Brusselse gestoordheid zijn ?
Lang geleden was er een Ziektewet, toen durfden werkgevers nog ouderen aan te nemen.
Ik lees hierboven iets over ziektewet, zou men niet meer weten dat die er niet meer is, rond 1994 opgeheven.
Die oude Ziektewet was een werknemersverzekering, het GAK keerde toen uit als je ziek was.
Dat GAK heet nu UWV.
@9 De ziektewet bestaat weldegelijk nog. Zonder deze aanpassing vielen flexwerkers daar direct in bij ziekte in plaats van de wet loondoorbetaling bij ziekte. De aanpasing is dus dat de flexwerker daar ook onder gaat vallen en dat de duur wordt verlengd van 2 naar 10 jaar.
Linksom of rechtsom, wordt de participatie maatschappij ons door de strot geduwd.
Kees van Kooten en Wim de Bie, hebbeen het in de jaren ’80, goed voorsepled met hun Tegenpartij: “Samen voor ons eige”
Ook ik roeptoeter al jaren dat de solidaire verzorgingstaat naar de galemiezen gaat, of de mensen snappen het niet, of . . .laat ook maar.
@10:
Dank voor de links, maar ik copieer daarvan:
“” Werknemers die ‘gewoon ziek’ zijn, vallen de eerste twee jaar van hun ziekte niet onder een werknemersverzekering. De werkgever moet hun salaris (deels) doorbetalen volgens de Wulbz en de VLZ. Een werkgever kan een Verzekering voor Loondoorbetaling bij ziekte van werknemers afsluiten. Dat kan bij vrijwel elke grotere verzekeringsmaatschappij. Het is niet verplicht om zo’n verzekering af te sluiten, zonder verzekering draait de werkgever zelf voor de kosten op. Hoeveel premie een werkgever betaalt is afhankelijk van de verzekeringsmaatschappij, de leeftijd van de werknemers, het bedrijfsrisico en het ziekteverzuim. “”
Ik heb geen zin me er diepgaand in te verdiepen, maar volgens mij is de werkgever nog steeds de klos bij ziekte.
Vandaar dat elke slimme werkgever bij voorkeur geen mensen aanneemt die ziek kunnen worden, dus ouderen.
Welke werkgever wil het risico lopen tien jaar te moeten doorbetalen, ook al is de loonsom meer dan E 300.000 per jaar.
Kortom, weer een domme en aso maatregel.
Wat de Haagse loopjongens bezielt, ik kan het niet bevatten.
Sommigen daar lijken nog steeds te denken dat ze socialist zijn.
Misschien is het gewoon domheid, we zagen dat bij de kabinetsformatie aan de plannen voor de ziektekostenverzekeringen, en nu aan de plannen de pensioenopbouw te verminderen.
Wanneer sturen we dit zoodje naar huis ?; zonder wachtgeld, wegens verregaande incompetentie ?
Voor werkgevers geldt de verplichting (WLbZ, WuLbZ) om bij ziekte van een werknemer het loon 2 jaar door te betalen en daarnaast inspanningen te doen om de werknemer weer aan geschikt werk te helpen. Voor flexwerkers en uitzendkrachten was er een uitzondering: Als die ziek worden, wordt een uitkering verleend op grond van de (oude) ziektewet. Dit wordt betaald uit premies en er was geen verplichting voor de werkgever (noch uitzendbureau, noch inlener) om de werknemer aan geschikt werk te helpen. Niet zo vreemd, dat werkgevers steeds meer uitzendkrachten en tijdelijke werkers in dienst nemen: Geen gezeur en geen kosten.
Dit is nu rechtgetrokken, maar misschien wel teveel naar de andere kant.
@13:
In elk geval is het zo dat de lasten van zieke werknemers nu vooral op de individuele werkgever drukken.
In het systeem tot 1994 of zo was dat niet zo, er was een werknemersverzekering voor ziekte, met een premie per bedrijfstak.
Het was niet zo in het systeem tot 1994 dat daar geen kritiek op mogelijk was, maar het is voor mij zeer de vraag of we nu beter af zijn.
Dat geldt overigens voor vele, zo niet alle, privatiseringen.
Gister hadden wij het genoegen een stroomafrekening te krijgen.
De stroomtransportkosten blijken sinds 1 aug drastisch gestegen te zijn.
Brussel heeft weer eens wat besloten.
Degenen met de laagste inkomens, die verbruiken het minst, worden relatief het meest getroffen.
De transportkosten worden onafhankelijk van het verbruik in rekening gebracht.
In’t Veld riep ‘een sterk Europa voor de zwakken’, wat ik zie is een zwak Europa voor de sterken.
het onderscheid ‘binnen’ en ‘buiten’ het werk is vaak natuurlijk niet zo makkelijk te maken.
Stel je het volgende voor. Iemand zorgt voor een ziek familielid. De zorg voor de eigen gezondheid schiet daar wat bij in – en die was al niet zo sterk. Geen tijd voor voldoende lichaamsbeweging en het voedingspatroon is wat eenzijdig, eigenlijk altijd wel geweest. Het is een precair evenwicht, maar het gaat allemaal net goed, ook dankzij het zorgverlof dat de werkgever regelmatig geeft.
Dan wordt ook de dochter van de werknemer ziek (laten we zeggen anorexia, of depressief), precies in de periode dat er een belangrijke offerte met een lastige maar niet onmogelijke deadline uit moet. De werkdruk piekt even.
tis vreselijk, maar de werknemer valt om. niet eventjes, maar de jarenlange roofbouw zorgt ervoor dat het ernstig misgaat.
Werkgerelateerd staat er dan in het rapport van de ArboUnie.
/uit de praktijk
dat schreeuwt om een maatschappelijk/sociaal vangnet en niet om een bonnenbureau dat de rekeningen naar de werkgever stuurt