Gisteren schreef ik over de voorstellen van Europa om een bewakingsstaat op te zetten. Belangrijkste drijfveer daarbij lijkt te zijn de vergroting van de controle van de politiek. Hierbij maken ze gebruik van de, opgefokte, angst voor terrorisme. Dat biedt de mogelijkheid om van alles en nog wat van de burgers in de gaten te houden. De politiek lijkt hier de belangrijkste speler in te zijn. Maar is zij dat wel?
Vandaag las ik een magazine verspreid door het ministerie van Binnenlandse Zaken met als titel “Magazine nationale veiligheid en crisisbeheersing”. De inhoud is niet heel bijzonder (na oppervlakkige lezing) behalve dat onze Rembrandt weer eens als deskundige voorbij komt. Maar de omvang viel me op. En de volgende constatering was dat er een enorme hoeveelheid instellingen, bedrijven en overlegorganen genoemd worden. Hier een selectie:
Afdeling Veiligheid binnen Nederland Ondernemend Innovatieland, Veiligheidaward, hoogleraar Veiligheid en Rampenbestrijding (TU Delft), Vraaggestuurde Programma Maatschappelijke Veiligheid (TNO), TNO, TNO, TNO, multidisciplinaire Nederlandse Center for Advanced Gaming & Simulation (TNO, de Universiteit Utrecht en de Hogeschool voor de kunsten), NIFV, E-Semble, VSTEP, Thales, GATE, ISEE Research Centre, Movares, Ministerie van Economische Zaken, vbs2, esimgames, OTCOpn, HITT Traffic, Sagem, Instituut Clingendael, Denktank Nationale Veiligheid, NCTb (grappig dat juist die b een kleine letter is trouwens), Nationaal Adviescentrum Vitale Infrastructuur (NAVI), ROAZ, GHOR, etc….
En door die hoeveelheid betrokken partijen kon ik de associatie met het beruchte fenomeen “Militair Industrieel Complex” niet ontlopen. Het lijkt er sterk op dat rondom het thema veiligheid en crisisbeheersing inmiddels een hele grote bedrijfstak in combinatie met een stevige delegatie overheidsorgaantjes ontstaan is. En dit kan zijn eigen dynamiek krijgen. Bedrijven en organisaties in die branche hebben er immers belang bij dat het onderwerp “hot” blijft, of het nu feitelijk zo is of niet. En daarmee beïnvloed men, mogelijk onbewust, zowel de politiek als het publiek. Magazines, congressen, productbrochures, voorlichtingsfolders, etc… zorgen allemaal voor versterking van de aandacht voor het thema.
Ik heb dit dan ook maar even de werknaam “Veiligheid Facilitair Complex” genoemd. Binnenkort maar eens uitzoeken hoe groot dat complex is en welke belangen daar in meespelen.
Maar het moge duidelijk zijn dat niet alleen de politiek, in Nederland en Europa, verantwoordelijk is voor de terrorismebestrijdingshype.
Reacties (22)
AJB zou daar best een stukje over kunnen schrijven wed ik. Vraag het hem eens ?
Kan iemand trouwens die overheidsjongens eens voor veel geld uitleggen dat ze niet van die lelijke drie- en vierletterafkortingen moeten gebruiken, maar al-dan-niet zelfbedachte woorden?
Amerikanen zijn daar supergoed in: die komen aanzetten met kreten als ‘Condor’,’Sentinel’,’carnivore’. Wat moet je in vredesnaam met het ROAZ, of het GHOR?
Vóór iemand nu de theorie oppert dat 9/11 door de beveiligingsindustrie is opgezet, ik geloof niet dat deze ontwikkeling geheel bewust is veroorzaakt. Het is meer een meekoppeling van het feitelijk bestaande terrorisme, met de daaruit voortgekomen onrustgevoelens en de daardoor ontstane politieke agenda’s. Ongeveer hetzelfde als met de mileupolitiek eigenlijk. Maar wel enger.
@Draken: Het gaat er inderdaad niet om dat de veiligheidsindustrie betrokkenheid heeft bij kleine of grote terroristische daden. Maar het gaat er wel over dat deze bedrijfstak het probleem groter doe laten lijken om hun eigen inkomsten veilig te stellen.
Vrees dat het voorbeeld met de milieupolitiek nogal mank gaat. Daar is de invloed/omvang nog beperkt. Anders hadden we wel veel strengere milieumaatregelen gehad dan nu. (Probeer het rijtje dat hier staat maar eens te overtreffen:
https://sargasso.nl/archief/2008/02/15/volksopstand-tegen-de-privacyschendingen/
)
Veiligheids F. Complex
als laagste verschijningsvorm
http://www.youtube.com/watch?v=BNDtkI10ZU0
en op politie/overheid-bedrijfsleven niveau is er ook een indrukwekkende docu ergens online.
en nog wat willekeurige, gerelateerde linkjes:
http://www.g4s.com/ned/nl/nl-careers/nl-connexys-iframe-wide.htm
http://statline.cbs.nl/StatWeb/publication/?DM=SLNL&PA=07222ed&D1=0&D2=800,814,824,850,870,884,893,908,917,921,924,929,931,934,1135-1142&D3=2-l&HDR=T,G2&STB=G1&VW=T
Under the spectre of the spectre
Dat is Naomi’s disaster capitalism complex.
Nog een leuk begin. Zal nog even verder kijken maar goed idee Steeph.
http://video.google.nl/videosearch?q=The&hl=nl&sitesearch=#q=The&hl=nl&sitesearch=&start=40
Sorry, bovenstaande link is niet de juiste.
http://video.google.nl/videoplay?docid=-8911340403810065276&ei=Q1euSJmKDoWWigLV7rzOAw&q=The&vt=lf&hl=nl
Begrijp ik goed dat er niet één organisatie bij zit die opkomt voor privacy of op een andere manier kritisch/sceptisch tegen dit onderwerp aankijkt?
Valt daar geld mee te verdienen dan?
Dat voorwerk is al voor een deel verricht:
http://www.statewatch.org/news/2006/apr/bigbrother.pdf
Het zijn vooral overheidsinstanties dus wat nou bedrijfsleven?
@12: Begon je pdf te lezen tot ik dit tegen kwam. Het heeft weinig met het onderwerp te maken, maar het geeft me wel een idee uit welke hoek het komt:
It must be remembered that Eisenhower was a Republican,
a staunch anti-communist and a zealous Cold War warrior, contradicting his concern about liberty
and democracy.
Daar krijg ik altijd zo’n ‘ja hoor…’ gevoel van.
JSK (@13), in het stuk wat Jelle aanhaalt staan wél behoorlijk wat bedrijven genoemd.
@15 WTF ? Al was het de hele Gouden Gids, dan nog heeft JSK alle reden voor zijn opmerking.
@16:
Nou dát nou bedrijfsleven. Wat is je probleem?
Ho, surry. 13, 14, al die nummers ook.
Nee 16,18, ik vind 14 een beetje cryptisch. Ik volg niet helemaal wat JSK daar nou wil zeggen. Ik reageerde natuurlijk met 15 op 13 >:-)
Dat snijdt meer hout. Tig bedrijven die voornamelijk uit de staatsruif eten verschillen niet bepaald veel van overheidsinstanties.
;-)
@20: Het blijft bedrijfsleven. De staatsruif is gewoon een markt waarop wordt ingespeeld.
Maar bedrijven die uit de staatsruif willen eten zijn van alle tijden.
Het grote probleem is de inteelt. Vader Bush, zoon Bush en John Major zijn verbonden geweest aan de in het stuk genoemde Carlyle Group. Opa “Prescott” Bush was directeur en papa Bush werknemer van Dresser, nu een onderdeel van Halliburton. De directie van Blackwater is opgericht door en bestaat voor een groot deel uit ex-medewerkers van het Witte Huis.
En zo weet niemand meer wie welke pet op heeft.