Fietsen naar een gezonde economie

GC heeft ruimte voor gastloggers. Hier de maandelijkse bijdrage van P.J. Cokema. Op zijn eigen weblog belichtte hij onderstaand thema weer op geheel ander wijze en tapt speciaal voor GC nu uit een ander vaatje. GC-redacteur Eurocraat joeg ons de stuipen op het lijf door te suggereren dat we op ons 95ste wel afgeschreven kunnen worden. Een boekhoudkundig efficiëntere oplossing voor onze vergrijzingskosten. Dat is natuurlijk loos alarm, want er wordt hard gewerkt aan onze huidige gezondheid en daarmee "aan een lang leven van een goede kwaliteit, aan duurzame arbeidsdeelname en aan maatschappelijke participatie." Bovenstaande quote komt uit een advies van de SER van vorig jaar, betreffende de gezondheidsbevordering van werknemers. En daar wordt al heel wat aan gedaan. Maandag 14 september kun je je in het zweet werken op de "Fiets naar je werk-dag". Die staat meer in het kader van een gezonder milieu, maar fietsen is wel bewegen. Het valt heel toevallig samen met de start van de "Nationale Traploopweek". Een van de vele initiatieven om mensen op en rond het werk in de fitste conditie te krijgen.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol
Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

En dan nu het echte vergrijzingsprobleem

Verpleegster (Foto: Flickr/THEfunkyman)

En langzaam begint Nederland zich te verdelen in kampen voor en tegen de verhoging van AOW. Zelf ben ik tegen, zoals ik hier al beargumenteerd heb, onder andere omdat ik denk dat de AOW in verband met de vergrijzing geen probleem is.

Maar wat wél een serieus vergrijzingsprobleem is is de te verwachten stijging van de zorgkosten. Dat heeft te maken met twee factoren. In de eerste plaats omdat er meer oude mensen zullen zijn – die ook nog eens steeds langer blijven leven – en oude mensen gemiddeld veel meer zorgkosten hebben.

Het tweede probleem is dat door de technologische vooruitgang er weliswaar steeds nieuwe methodes worden ontwikkeld om mensen langer in leven te houden, maar dat deze methodes ook vaak steeds duurder worden.

Dat brengt dus een vervelende vraag naar boven: hoeveel moet de maatschappij nog investeren in het verlengen van het leven van een 95-jarige? Gaan we uit van het ultieme solidariteitsprincipe, dan kunnen we verwachten dat de zorgkosten komende decennia behoorlijk gaan stijgen. Het alternatief is ergens een grens te stellen. Maar welke politicus of opiniemaker zou het aandurven om een maximum besteding/leeftijdsformule op te stellen? Zo iemand zou onmiddelijk worden neergesabeld en neergezet als een harteloze technocraat. En dus blijven we ons maar blindstaren op de AOW, terwijl een grotere financiele tijdbom onder onze maatschappij wordt genegeerd.

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Mohammed, door Marcel Hulspas

Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.

Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Vorige