Moeten we het hongerige web bederfelijke data voeren?

Met schaamte zie ik wel eens stukjes van mezelf op internet voorbijkomen, geschreven in een vlaag van boosheid. Stukjes die niet al te vleiend zijn over mensen die ik nu, jaren later, in mijn werk als journalist weer tegenkom. Soms als ik een interviewafspraak maak, hoop ik dat de persoon in kwestie mij niet googled. Sommige informatie zou je van het web willen wissen. Dat kan niet. Eens geschreven blijft geschreven. Wat je weggeeft aan het hongerige web, krijg je nooit meer terug. Vorige week stond er een fraai verhaal in het New York Times Magazine over dit onderwerp. 'Privacyprofessor' Jeffrey Rosen analyseerde daarin hoe een wereld met een olifantgeheugen eruit ziet. Die wereld is niet fraai. Jeugdzondes die je maar blijven achtervolgen. Reputaties die maar niet opgepoetst kunnen worden. Online informatie die steeds meer jouw online status bepaalt, terwijl je zelf steeds minder grip hebt op welke informatie op het web verschijnt.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Doneer!

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.