Ze weten altijd waar je bent

Maandagochtend, Den Haag. Ik kom aan bij de media-ingang van de Nuclear Security Summit (NSS). Een paar weken van tevoren had ik me al geregistreerd. Dat betekent: naam, adres, etcetera. Maar ook een brief van je hoofdredacteur, een scan van je perskaart, paspoort en een pasfoto. Allemaal -superhandig- alleen in png of jpg aan te leveren (ook die brief van je hoofdredacteur). Maar goed, maandagochtend dus. Ik haal m'n perskaart op, en loop richting de security check. Daar moet ik vanaf een blauwe lijn richting een bewaker met camera lopen, die mijn gezicht registreert en matcht met de foto waaronder ik geregistreerd sta. Dan weten ze precies wie er in de veilige zone rondloopt, zeg maar. Het wil bij mij alleen niet zo lukken. Met bril geprobeerd, zonder bril (en dat was lastig, want dan zie ik die hele camera niet en weet ik niet waar ik heen moet kijken), langzaam lopen, sneller lopen. Niets hielp, dus rechtsomkeert en een nieuwe foto laten maken. Na poging 12 lukt het eindelijk herkend te worden door de camera, en mag ik naar binnen. 

Door: Foto: mabro (cc)

Lezen: Het wereldrijk van het Tweestromenland, door Daan Nijssen

In Het wereldrijk van het Tweestromenland beschrijft Daan Nijssen, die op Sargasso de reeks ‘Verloren Oudheid‘ verzorgde, de geschiedenis van Mesopotamië. Rond 670 v.Chr. hadden de Assyriërs een groot deel van wat we nu het Midden-Oosten noemen verenigd in een wereldrijk, met Mesopotamië als kernland. In 612 v.Chr. brachten de Babyloniërs en de Meden deze grootmacht ten val en kwam onder illustere koningen als Nebukadnessar en Nabonidus het Babylonische Rijk tot bloei.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.