Kijk zo hoort het nou als je een grensconflict hebt: je gaat naar het International Court of Justice (ICJ) in Den Haag. Niger en Burkina Faso kondigden hun gang gisteren aan. Beide partijen, straatarme landen met krakkemikkige democratieën, zijn daar meer bij gebaat dan bij een oorlog. Het ICJ loste vier jaar geleden al een dispuut tussen Niger en Benin op. Burkina Faso en Niger steggelen al lang over hun 650 kilometer lange grens, maar de spanning liep de laatste jaren op. Begin dit jaar dreigde het even flink uit de hand te lopen, toen politici in het grensgebied beschuldigingen uitten over wederzijdse misdragingen. Lokaal bestond echter ook de wil om het probleem vreedzaam op te lossen. Het lijkt erop dat dit ervoor gezorgd heeft dat de nationale regeringen zich nu tot het ICJ wenden. Bij een zaak voor het ICJ moeten beide partijen zich vooraf binden aan de uitkomst. Dat is gebeurd. In het geval van Niger en Benin had het hof drie jaar nodig om tot een uitspraak te komen. Het lastige is vooral dat het om voormalige Franse koloniën gaat, zodat er weinig historisch materiaal over de juiste grens bestaat. Maar de gang naar het hof van beide landen is vooral een lichtpunt voor Afrika, waar wapens nog altijd de meest geëigende manier zijn om conflicten op te lossen.
Wie was Mohammed? Wat dreef hem? In deze vlot geschreven biografie beschrijft Marcel Hulspas de carrière van de de Profeet Mohammed. Hoe hij uitgroeide van een eenvoudige lokale ‘waarschuwer’ die de Mekkanen opriep om terug te keren tot het ware geloof, tot een man die zichzelf beschouwde als de nieuwste door God gezonden profeet, vergelijkbaar met Mozes, Jesaja en Jezus.
Mohammed moest Mekka verlaten maar slaagde erin een machtige stammencoalitie bijeen te brengen die, geïnspireerd door het geloof in de ene God (en zijn Profeet) westelijk Arabië veroverde. En na zijn dood stroomden de Arabische legers oost- en noordwaarts, en schiepen een nieuw wereldrijk.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.