Kijk zo hoort het nou als je een grensconflict hebt: je gaat naar het International Court of Justice (ICJ) in Den Haag. Niger en Burkina Faso kondigden hun gang gisteren aan. Beide partijen, straatarme landen met krakkemikkige democratieën, zijn daar meer bij gebaat dan bij een oorlog. Het ICJ loste vier jaar geleden al een dispuut tussen Niger en Benin op. Burkina Faso en Niger steggelen al lang over hun 650 kilometer lange grens, maar de spanning liep de laatste jaren op. Begin dit jaar dreigde het even flink uit de hand te lopen, toen politici in het grensgebied beschuldigingen uitten over wederzijdse misdragingen. Lokaal bestond echter ook de wil om het probleem vreedzaam op te lossen. Het lijkt erop dat dit ervoor gezorgd heeft dat de nationale regeringen zich nu tot het ICJ wenden. Bij een zaak voor het ICJ moeten beide partijen zich vooraf binden aan de uitkomst. Dat is gebeurd. In het geval van Niger en Benin had het hof drie jaar nodig om tot een uitspraak te komen. Het lastige is vooral dat het om voormalige Franse koloniën gaat, zodat er weinig historisch materiaal over de juiste grens bestaat. Maar de gang naar het hof van beide landen is vooral een lichtpunt voor Afrika, waar wapens nog altijd de meest geëigende manier zijn om conflicten op te lossen.
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
De wereld vóór God – Filosofie van de oudheid, geschreven door Kees Alders, op Sargasso beter bekend als Klokwerk, biedt een levendig en compleet overzicht van de filosofie van de oudheid, de filosofen van vóór het christendom. Geschikt voor de reeds gevorderde filosoof, maar ook zeker voor de ‘absolute beginner’.
In deze levendige en buitengewoon toegankelijke introductie in de filosofie ligt de nadruk op Griekse en Romeinse denkers. Bekende filosofen als Plato en Cicero passeren de revue, maar ook meer onbekende namen als Aristippos en Carneades komen uitgebreid aan bod.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.