Geen censuur, maar redactioneel format

Modereren vooraf maakt de tongen nogal los. Ik zou een Stalinist of aanhanger van Honecker zijn en mijn führer Francisco van Jole is een soort optelling van alle erge terreurregimes van de laatste honderd jaar vanwege respectievelijk het gematigd positief staan tegenover en het invoeren van deze grootste aller internetzonden. Als we deze redenatie doortrekken hebben we onlangs vele eeuwen duistere dictatuur achter ons gelaten. Tot de opkomst van het weblog zo rond 2000 was de enige reactiemogelijkheid die een lezer had immers de ingezonden brief. Het grootste deel van de tijd zelfs alleen op papier dat er één of meer dagen over deed om de redactie van de betreffende krant of tijdschrift te bereiken. Het overgrote deel van wat binnenkwam ging daar rechtsstreeks de papierbak in. Wat werd geplaatst werd vaak ingekort of aangepast. Gelukkig hebben we tegenwoordig weblogs, zodat de democratie eindelijk kan bloeien.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Lezen: Venus in het gras, door Christian Jongeneel

Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.

Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.

Lezen: Bedrieglijk echt, door Jona Lendering

Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.

Lezen: De BVD in de politiek, door Jos van Dijk

Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.