Inbraak nodig voor formatie?

Het was een moeizame formatie in 1973. De PvdA van Den Uyl had 43 zetels behaald, D66 en GroenLinks voorloper PPR respectievelijk 6 en 7. Een links-progressieve samenwerking lag in het verschiet, maar een meerderheid ontbrak. Als altijd was de steun van confessionele partijen noodzakelijk: KVP (27), ARP (14) en CHU. De formatie stuitte echter op wantrouwen tussen de linksen en confessionelen, onder andere vanwege de Nacht van Schmelzer waarin het Kabinet Cals ten val kwam wegens partijpolitieke spanningen tussen KVP en PvdA. Nu zijn (in)formateurs in de parlementaire politiek nogal tamme toneelspelers. Hun rol is beperkt tot het masseren en bijeen brengen. Daar dacht toenmalig PvdA-formateur Burger echter heel anders over. Zo dwong hij de partijen tot onderhandelen door onder andere te dreigen gevoelige correspondentie tussen de fractieleiders openbaar te maken. Belangrijker is dat hij buiten weten van de toenmalige partijleiders om een aantal politici van de KVP en ARP wist te overreden om minister te worden in een nieuw kabinet. Het onwillige CHU zette hij zonder pardon buiten spel. Deze ingreep is de geschiedenis ingegaan als "de inbraak van Burger". Zo werd een kabinet geformeerd bestaande uit PvdA, D66, PPR, KVP en ARP: het vaak verfoeide Kabinet Den Uyl.

Door: Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Steun ons!

Mededeling

De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.

Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.

Doneer!

Mededeling

Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.

In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.