Overzicht

serie

Closing Time

Foto: Ted (cc)

De dagelijkse afsluiter met muziek en heel soms wat anders


Closing time | It’s the sickness

, door

Zestien jaar. Zestien lange jaren, die zoveel langer voelden dat ik bijna geneigd ben die meme hier te plaatsen. Zo lang is het geleden dat de Amerikaanse thrash/death-goden Sadus het laatste album uitbrachten, en dan is het nog niet eens zo dat de laatste albums het hoogst aangeslagen worden. Hoogtepunt voor mij blijft A Vision of Misery. Maar dit nieuwe nummer, It’s the sickness, dat klinkt toch wel weer heel erg lekker. Meer, Sadus, meer van dit!

Closing Time | Aarde

, door

‘Aarde’ is een nummer van het nieuwe album van Boudewijn de Groot met een (al heel lang) actuele boodschap: als we niet snel echt werk gaan maken van een transitie naar een duurzame economie, dan gaat onze wereldbol naar de kloten. De aarde zelf zal wel lijven bestaan. De vraag is alleen hoe bewoonbaar deze blijft voor de mensheid.

Closing Time | Biohazard

, door

Biohazard maakte begin jaren negentig heerlijke cross-over tussen New York harcore en metal – soort van agressieve punk, alleen dan met goede riffs en gitaarsolo’s. Vooral hun tweede plaat Urban Discipline kon me indertijd bekoren.

En juij, ze zijn weer bij elkaar in de originele line-up! En daarmee komen ze ook weer op Dynamo, waar ze in het verleden (toen dat nog wat groter was) ze hun één van de hoogtepunten uit hun muzikale carrière beleefden:

Closing Time | Autechre

, door

Wat zou een snob-2000-lijst zijn zonder idm-pioniers Aphex Twin en Autechre? Hoewel, Aphex Twin haalde de Snob-lijst voorgaande jaren wél (twee maal, met Windowlicker en Tha), maar Autechre niet. Het nummer ‘Bike’ van hun eerste album Incunabula (1993) staat op de keuzelijst (er kan tot 29 november gestemd worden). Ik gun Autechre wel een plekje op de lijst, maar eigenlijk vind ik ‘Bike’ een nogal irritant nummer op een verder heel goed album. Is er ook een jaarlijkse top-/snob-lijst voor hele albums?

Closing Time | Jaga Jazzist

, door

Het leuke van 7.918 liedjes doorakkeren is dat je nieuwe artiesten ontdekt maar ook artiesten tegenkomt die je wel ooit kende maar vergeten was. In het genre Jazz & Fushion kwam ik Jaga Jazzist tegen, maar nu ga ik hier niet het nummer van de snob 2000-keuzelijst doen maar wel ‘Animal Chin’ van het album A Livingroom Hush (2002), omdat dat nummer op deze site in 2006 werd verkozen tot plek 181 op een andere lijst, namelijk die van beste videoclips.

Closing Time | Retrouvailles Avec Le Froid

, door

Ik was een keer op een Americana / alt country festivalletje, en daar trad op als vreemde eend in de bijt Baptiste W. Hamon. Als je ‘m alleen zag was er niets aan de hand, tot hij begon te zingen. Baptiste W. Hamon zingt namelijk in het Frans. En dat had ik, op een incidentele cajunband uit Quebec of New Orleans na, nog niet eerder gehoord.

Op z’n platen maakt hij een rustige indruk, maar live vond hij het helaas nodig om een lief, zoet walsje (Peut-être Que Nous Serions Heureux) in een hardrock versie te brengen. Gast, wie denk je daar een plezier mee te doen?

Closing Time | BADBADNOTGOOD

, door

Eentje van de 7.918 liedjes op de keuzelijst voor de Snob 2000-editie van dit jaar: ‘Confessions’ van jazzband BADBADNOTGOOD met vaste saxofonist Leland Whitty. Misschien niet het meest interessante nummer van het album III (2014), zal een muzieksnob misschien zeggen, maar wél fijn dat we überhaupt op BADBADNOTGOOD kunnen stemmen.

Closing Time | Y Después En dan… alleen de woestijn

, door

Klimaatverandering, stikstofcrisis, er zal toch iets moeten gebeuren. Er is geen plan B. En dan (Y Después) rest alleen de woestijn.

De Spaanse dichter Federico García Lorca zette dat korter en poëtischer op papier. Louis Andriessen (vorig jaar overleden) componeerde er een krachtig stuk muziek bij. Orkest De Ereprijs voerde het uit in een elftal versies (2020), telkens met andere zangstemmen.

U zag en hoorde hierboven ook het muziektheaterduo Des Filles: Anne Freriks en Robin Kuiper.

Closing Time | Winter Time Blues

, door

Het is wat wel ‘ns de Engelse ziekte wordt genoemd: als wij de Engelse wijze van schrijven over zouden nemen. Niet de woorden aan elkaar, maar los. Dus geen Wintertime blues , maar ook: winter, time en blues.  Hoedanook, die blues heeft Michael Tomlinson tot in z’n shoes, want dat rijmt.

Toen ik dit filmpje beluisterde op youtube, sprong die aan het eind verder naar het volgende nummer van MF Tomlinson: Cloud. En dat heb ik ook helemaal beluisterd, want wat heeft Michael een prettige bariton, en wat brengt hij het rustig en verzorgd.

Closing Time | Saint Abdullah

, door

Saint Abdullah zijn twee Iraans-Noord-Amerikaanse broers die met hun muziek verschillende werelden bij elkaar willen brengen en daarbij ook nog eens de experimentele muziekhoek induiken met field recordings en veel digitale effecten. Dat leidt niet per se tot makkelijk luisterbare liedjes – hun laatste album Patience Of A Traitor, dat ze samen met producer Eomac maakte, gaat alle kanten op waarbij soms ritme of melodie ver te zoeken is, maar ik bleef toch luisteren omdat je tussendoor toch regelmatig verrast wordt met iets dat pleasing is (ik vermijd het woord ‘goed’ of ‘lekker’ hier). Het nummer ‘Chafing Dish’ is dus niet representatief voor het album.

Closing Time | While You Were Sleeping

, door

 Elvis Perkins is een singersongwriter die in februari 2007 zijn debuutalbum uitbracht. Het openingsnummer van die plaat is While You Were Sleeping.

 Daarna ging de carriere van Elvis Perkins door. Hij schreef nog meer liedjes, liet zijn baard staan, bracht een nieuwe elpee uit, liet zijn haar groeien, ging op tournee naar Euopa, knipte zijn haar weer kort, schoor zijn baard weer af, maar een mooier liedje dan While You Were Sleeping, heeft hij nooit meer gemaakt.

Vorige Volgende