Paul McCartney is weer in het land! Toen ik werd geboren, waren de Beatles net uit elkaar, maar toch ben ik een fan van de Beatles (en alle vier de leden afzonderlijk). In kringen van zelfbenoemde “progressieve” muziekliefhebbers (mensen die altijd allerlei nieuwe en obscure groepen kennen en afhaken als “de massa” het ook mooi vindt) scoor je daar niet mee. Soms mag je wel Beatles-fan zijn, zo lang je één ding maar niet vergeet: je moet altijd een beetje afgeven op Paul McCartney, en zeggen dat John Lennon toch eigenlijk wel de enige echte bewonderenswaardige Beatle was. Dat bleek deze week weer in het teeveeprogramma R.A.M.
Onzin vind ik dat. Muziek is geen wedstrijd, en je kan Lennon en McCartney helemaal niet los van elkaar zien. Het is een infantiel cliché dat rocksterren alleen maar goed kunnen zijn als ze jong sterven. Hun allerbeste werk maakten Lennon en McCartney natuurlijk samen, met a little help van Ringo en George Harrison. Ze dreven elkaar op tot grote hoogten. Maar ook de solo-platen zijn goed.
Dat je Lennon en McCartney niet kan scheiden, hoor je op de platen uit de jaren zeventig. Op elke plaat van Lennon staan een paar nummers die zo door McCartney geschreven hadden kunnen zijn, en andersom. Mensen concentreren zich altijd op de verschillen, maar de overeenkomsten zijn veel en veel groter.
De manier waarop McCartney zingt is nog altijd een verademing in deze tijd van eendagsvliegjes, hiphop, musicalsterren met hun gekunstelde vibrato, of van die verschrikkelijke Mariah Carey-achtige uithaaltjes. Lennon was van hetzelfde laken een pak (in overdrachtelijke zin – denk aan Hans Teeuwen), al vind ik zijn solowerk in het algemeen minder dan dat van McCartney. Imagine is eigenlijk een draak van nummer (het saaie arrangement helpt ook niet echt), maar als Lennon het zingt is het toch nog goed te doen. Waar ik écht niet tegen kan is, Imagine “mooi gezongen” door andere artiesten. Erger kan bijna niet. Maar goed, ik wou dat ik vanavond in het Gelredome was, in plaats van hier thuis. Macca rules.
Reacties (19)
200 % mee eens.
zowee ik heb nu ook een weblog! kom je morgen ook naar de meeting> dan zie ik je daar!
goeie log !! ga hem zeker bookmarken
Op mijn eerste avond in Vietnam zag ik in een kroeg in Saigon drie vietnamezen met cowboyhoeden op optreden achter een grote amerikaanse vlag. Imagine werd gezongen door het zangeresje op cowboylaarzen en ze droeg een strakje topje met de amerikaanse vlag erop. Welkom in het land van Agent Orange en napalm…
Het was misschien het bier, maar ik raakte toch ontroerd.
Verder ben ik het met je eens nimo.
Ik heb mijn Beatle-liefde te lang onderdrukt, het wordt tijd dat ik uit de kast kom.
Ik ben ook ontroerd Nimo! Ik ben nog bij het huis geweest van zijn ex-vrouw, Linda die helaas te vroeg is overleden. Ze woonde aan Speedway boulevard in Tucson, Arizona.
Dat sommige “progressieve” muziekliefhebbers niet van the Beatles houden is zo’n irritatie. The Beatles zijn nu nog steeds progressiever dan 90% van alle bands en dergelijke.
En muzikeaal gezien was McCartney een stuk slimmer/beter dan Lennon.
Die discussie in R.A.M was wel interessant. Vooral dat Lennon niet zoveel om tekst gaf maar vooral op klank schreef. Wat die quasi-intelectuelen aan de overkant van de tafel onterecht ontkende.
PS Wat trouwens zo bewonderingswaardig is aan ‘Imagine’ is de directheid en kwetsbaarheid. Dat moet je maar durven.
Ik sluit me volledig bij spreker aan. Mac is zwaar ondergewaardeerd, maar zijn oevre is veel diverser dan Lennon’s (de genie van de man daargelaten).
Nu we toch bezig zijn met uit de kast te komen: Wat is het beste McCartney geinsprireerde Beatlesnummer? En het Beste Album?
Ik denk aan “When i’m 64” (of Blackbird of Helter Skelter) en Revolver…
Ik vind “Imagine” een draak, overigens..
“Here there and everywhere”, “back in the ussr” , “penny lane”, “got to get you into my life”, “the long and winding road” zijn goeie paul nummers. Er zijn er veel meer.
Ik vind alle albums goed behalve Yellow Submarine.
Mijn favoriete nummers zijn “ticket to ride” (help) en “tomorrow never knows” (revolver). Beide Lennon nummers trouwens. Mooi gedrumd ook. Ik ga zelfs zover dat ik ringo een goeie drummer vind. De drums van “helter skelter” zijn ook niet te versmaden.
“nowhere man” en “I am the wallrus” zijn ook favorieten van me, ook Lennon.
“Imagine” is geen favoriet. Maar “Jealous guy” en “woman” zijn wel weer aardige lennon soloprodukten.
“mac is zwaar ondergewaardeerd” ik las vandaag in het AD dat hij een vermogen heeft van 1.2 miljard pond of zo iets en daarmee de rijkste artiest ter wereld.
Volkomen terecht overigens.
Ok, financieel overgewaardeerd wellicht.
got to get you into my life – die is echt briljant. Ik neem mijn eerdere bekentenis terug. Die pompeuze blazers doen het helemaal. Briljant nummer.
Overigens vind ik “Help” zelf ook geniaal. En niks geen matige tekst…
Ik dacht dat Tommorrow never knows van Harrison was. Qua indiase ravi shankar-toestanden. Maar gezongen door Lennon, nu ik me bedenk…
Overigens was ik eerder ook meer een Lennon-man, maar op mijn 33ste ben ik steeds meer waardering gaan krijgen voor de iewat pathetische sucker-romantiek van McCartney (I Will, When i’m 64) en tragische levenslessen (Eleanor Rigby) . Het ligt er zo knotsdik bovenop – heerlijk. En makkelijk mee te zingen bovendien.
Honey pie ?
Maar ok……. how about “rain”…….. lennon nummer…… Erg goed.
“Lady Madonna” …… Macca nummer… ook goed.
Ja, Honey Pie! Gaat als volgt:
(denk jaren twintig)
Honey Pie
You are making me crazy
i’m in love but i’m lazy
so won’t you please come home
tomdiedomdiedom etc.
Klink goed toch?
Queen heeft later een soort Honey Pie revisited gemaakt: Lazing On A Sunday Afternoon. Maar dit terzijde. Mijn favoriete Beatles-nummers zijn er te veel om op te noemen. Ik vind die ruwe versies op de Anthology-ceedees schitterend, bijvoorbeeld Strawberry Fields in de verschillende fases. Echt fantastisch. Als ik één nummer zou moeten uitkiezen dan misschien (heel afgezaagd) Hey Jude. De nummers van Harrison zijn ook meesterlijk trouwens. Flaming Pie vind ik een hele goede soloplaat van Paul, bijvoorbeeld het nummer waar op het laatst Ringo in meezingt, je ziet het gewoon voor je. Ik vind Ringo erg cool.
Ik vind “all those years ago”, “my sweet lord”, “when we was fab” en “I got my mind set on you” by George ook heel goed.
En op Anthology de a capella “Because” versie en de instrumentale “Eleanor Rigby”.
The Beatles: ik ben ermee opgegroeid. Bij mij thuis ging de radio altijd harder en werd er door den moeder en zus meegezongen als er iets van The Beatles werd gedraaid (en van The Rolling Stones en Queen etc). Resultaat is dat ik alle Beatle-liedjes mee kan zingen en – nadat ik de radio harder heb gezet – eigenlijk automatisch mee begin te neurieën zodra ik de eerste tonen hoor.
‘Tommorrow never knows’ was Lennon die een nummer met 1 akkoord wilde maken. The Chemical Brothers hebben het later met Noel Gallagher nog eens dunnetjes over gedaan.
The Beatles hebben verschillende namen gehad. Een bekende is the Silver Beatles. Een andere bekende is The Beat Brothers. Minder bekend zijn “Long John Silver and the Moondogs” en “Los Paranoias”, welke ik persoonlijk de beste vind.
Los paranoias een improvisatie van de heren en geen bandnaam