De Vlaamse singer-songwriter Maarten Devoldere maakt melancholische indiepop, volgend de Muziekgieterij “vaak doordrongen van een filmische sfeer en een sensuele ondertoon.
Onlangs kwam ik een filmpje tegen van een interview met Billy Bob Thornton, die vertelde hoe hij op z’n papegaai had geëxperimenteerd door een plaat van Captain Beefheart op herhaling af te laten spelen, toen hij eens zelf voor langere tijd de deur uit moest.
Daar kwam volgens Thornton niet veel meer uit dan een handjevol frasen met de intonatie van Don van Vliet, maar een leuk experiment is het wel.
Volgens eigen zeggen maakt de Utrechtse band Rain Nation psychedelische hardrock, maar mij doet het vooral denken aan wat hardere grungebands uit de jaren negentig.
Cassilda’s Song is oorspronkelijk een lied waarmee de verhalenbundel The King in Yellow (1895) van Robert W. Chambers opent. Het lied zou onderdeel vormen van een gelijknamig toneelstuk (The King in Yellow, Eerste Bedrijf – Scene 2), waar in verscheidene van de verhalen naar wordt verwezen.
Hij klinkt hier bij vlagen als een jonge Billy Joel, de voormalige Britse acteur Sam Fender. Hij heeft een nieuwe plaat uit (zijn derde inmiddels): People Watching.
Een nostalgisch album, waarop Fenders muzikale invloeden onmiskenbaar terug te horen vallen. Leuk spelletje: welke artiest hoort u terug op welke track? En dan triviantkaarten vergelijken.
‘Remember My Name’ is een ode aan zijn grootouders, vermeldt Fender bij het lied:
Sylvie Kreusch is een Vlaams fotomodel en muzikante. Op Valentijnsdag verraste ze haar fans met een videoclip voor het nummer ‘Sweet Love’, van haar album Comic Trip uit 2024.
Kreusch toert sinds 2016 ook met de eenmansact Warhaus van haar vriend Maarten Devoldere.
‘How the West Was Won’ is een epische Western van John Ford uit 1962 die de kolonisatie van de frontier vanaf 1839 schetst in vijf bedrijven.
Manifest Destiny noemde men dat in de 19e eeuw. De ik-persoon van dit lied van R.E.M. verweeft deze thematiek met zijn eigen leven, als geboren Amerikaan.
The story is a sad one, told many times
The story of my life in trying times
Just add water, stir in lime
How the west was won and where it got us, ah
Markus Koenraad (‘Markus K’) werd geboren in Holland, maar leeft alweer dertig jaar in het Verenigd Koninkrijk, waar hij rondkomt als rondreizende bluesbard.
Soms treft u filmpjes uit Kenia of Egypte. De heer K. heeft een eigen bandcamp-pagina, waar u digitale albums kunt aanschaffen.
En, hoe was uw Valentijnsweekend? Nu ja, Valentijnsdag is natuurlijk gewoon weer zo’n verzinsel van de middenstand om snuisterijtjes, uitjes en chocola te verkopen onder het mom van romantiek.
Desalniettemin weten Morten Harket en Ingrid Helene Håvik een gevoelige snaar te raken.
Het beste aan deze clip is de Britse karakteracteur Joss Ackland (Lethal Weapon 2) die zich als een halve zool gedraagt.
Dit lied uit 1971 werd trouwens al eerder gecovered: door niemand minder dan Elvis Presley (in 1972) en Willie Nelson (in 1982).
Wat een band uit het New Romantic-genre doet op een Zwitsers jazzfestival is me niet geheel duidelijk, maar dit optreden van een muzikaal icoon van de jaren ’80 mag er zeker zijn.
Rotary Connection was een psychedelische soulgroep uit Chicago. Voor liefhebbers van een musical als ‘Hair’, zullen we maar zeggen. Zelfde tijdperk ook.
De 77s zijn zo’n bandje die bij velen onder de radar zullen vliegen. Toch is deze groep alweer bijna vijftig jaar actief. Maar ja, meestal gezeten bij christelijke platenlabels hè. Die pluggen niet bij de gewone radiostations.
In 1987 werd hun album ‘The 77’s’ wel uitgegeven bij het Ierse Island Records, maar die stopte al hun promotiebudget naar het schijnt in U2’s The Joshua Tree, en geef die platenmaatschappij eens ongelijk.