Een toekomst zonder olie
Just as certain as death and taxes is the knowledge that we shall one day be forced to learn to live without oil.
Maar hoe dan, en wanneer?
Just as certain as death and taxes is the knowledge that we shall one day be forced to learn to live without oil.
Maar hoe dan, en wanneer?
Honderden bloggers bij elkaar in Harvard om te praten over de toekomst van het weblog: Weblogs gaining maturity, becoming more useful.
De tweede kamer zal vandaag akkoord gaan met een forse versobering van de arbeidstijdenwet. Veel vastgelegde rechten voor werknemers worden gestript en het wordt de ondernemer een stuk makkelijker gemaakt om zijn werknemers langer aan het werk te zetten. 60 uur per week bijvoorbeeld en zonder overwerktoeslag, dat spreekt voor zich.
De VVD zal juichen, de vakbonden zullen klagen, en weer een stuk verworven rechtvaardigheid waarvoor gestreden is, zal door dit kabinet overboord worden gezet.
“Nederland daalt qua werknemersrechten af tot het Europese minimumniveau.“
…een knuppel, want ik ga naar Canada na het zien van de beelden van doodgeknuppelde zeehondjes.
Misschien zou het wel leuk zijn als de zoekterm ‘holiday to canada‘ op een mooiere plek bij Google zou staan, en andere mensen misschien hetzelfde idee kregen.
U kent het principe inmiddels wel geloof ik?
In de jacht op een F1 zitje was Jos Verstappen niet succesvol, maar bij het afsluiten van contracten des te meer.
Gevolg: Trust staat op de voorvleugel van Jordan zonder dat het ze iets kost, maar Trust-baas Perridon is geen gelukkige man: “Ik ben er depressief van. Eerlijk waar. Dit contract is vreselijk. Het is echt een wurgcontract”.
Retro is in de laatste jaren, maar dit jaar lijkt de kroon te gaan spannen: Er schijnt een heel decennium aan geschiedenis in een á twee jaar te worden gepropt: Een -ditmaal minder bestoppelde- CDA premier die een straf bezuinigingsbeleid voert, er is een zeer rechtse Amerikaanse president die op eigen houtje oorlogjes begint en bizarre en onbetaalbare defensieplannen heeft. En de werkeloosheid loopt op.
‘De Bom’ is weer terug, al zijn het nu ‘schurkenstaten en terroristen’ die hun zinnen op kernwapens hebben gezet, en gisteravond zag ik weer ranzige filmpjes over de zeehondenjacht waar ik overigens nog steeds niet tegen kan.
En dan is er uiteraard nog steeds honger in Afrika, en zijn er nog steeds vliegtuigkapingen, want sommige dingen veranderen nooit. Waar houdt het op? Straks scoort Nena nog een hit ook zeg!
Maar als we dan toch bezig zijn wil ik ook graag 1988 even in de herinnering roepen, want dat was een van de pareltjes van de vorige eeuw, en het toeval wil dat er ook dit jaar weer een Europees Kampioenschap voetbal is…
De Mars Global Surveyor heeft een hele aparte foto genomen. Op 336.19°W en 79.02°S is iets te zien dat er bijna organisch uitziet.
meer informatie bij de Mars Orbiter Camera gallery.
Mij doet het denken aan kweekjes van bacterieën, zoals ik die in mijn studententijd nog wel eens in de keuken aantrof.
Even googlen: “bush’s foreign friends”
Een van de leukere googlebombs, gevonden via
“Er komen alleen eetbare gewassen in het Bos om van te Smullen te staan. Te denken valt aan appel- en perenbomen, frambozen- en bessenstruiken en notenbomen. Ook paddenstoelen zijn waarschijnlijk populair”
Allochtonen krijgen eigen bos, want ze komen niet genoeg in de natuur. Een eetbaar bos moet dat verhelpen.
“The Hangman Equals Death!
The Devil Equals Death!
Death Equals Death”
Intelligente rijmpjes voor rijke blanke jongemannen: Skull and Bones, het geheime Yale genootschap waar zowel Bush als Kerry lid van zijn. Het leesvoer voor op de vrijdagmiddag komt van Slate Magazine: Government by Bones.
Wie krijgt wat van de president? Met interessante links over inwijdingsriten, de gestolen schedel van Pancho Villa en Ron Rosenbaum die zich nogal opwindt over het feit dat er straks twee Skull & Bones leden tegenover elkaar staan bij de presidentsverkiezingen.
Hoe dan ook: Het genootschap zit de komende 4 jaar weer goed als het gaat om mooie functies en gunsten.
De vermoeiende politieke correctheid van de afgelopen decennia is verdwenen. Sinds ‘Pim’ is het wel duidelijk dat ‘de Nederlander’ met een serieus minderwaardigheidscomplex worstelt. Want hij heeft wél een mening, een belangrijke mening, een héél belangrijke mening. En niet alleen over het vreemdelingenvraagstuk, maar over alles, en dat zal de wereld weten ook!
De een uitte een weldoordachte mening, de ander schoot vanaf de onderbuik, en alhoewel iedereen zijn mening lekker moet koesteren en mag uiten begin ik het inmiddels alweer redelijk zat te worden.
Niet omdat iedereen er maar van alles uitflapt, maar vooral omdat mensen menen dat je dingen móet zeggen. Dingen die zij willen horen, en je dus hen en hun mening respect betuigt. Zo kun je geen positief woord zeggen over Marokkanen zonder dat je toch vooral ook moet erkennen dat de hangjongeren in de grote steden toch wel erg vervelend zijn. Vaak worden in dat kader dan de respectvolle termen geitenneukers of kutmarokkanen gebruikt.
Een columniste kan geen stukje schrijven over de teringzooi in het Midden-Oosten, en hoe de geweldsspiraal werkt op persoonlijk niveau, of er komt een ingezonden brief achteraan dat ze niet ‘het hele verhaal’ heeft verteld, en dat ze een stukje moet schrijven over de propagandamachine van de Arabische landen die de haat voeden.