Onlangs verscheen het eerste nummer van ‘Goedele’, een ook in Nederland niet onbekende madame die een secondmillenium feminisme produceert. En ze doet dat goed, zowel blad als zichzelf.
Op de voorpagina staat ‘Het laatste gesprek met MARIE BUCQUOY voor haar zelfmoord‘. Ik kende Marie niet, met haar vader kruiste ik van verre wel eens de paden.
Goedele’s voorblad had een scoop, en sommigen werden wat misselijker dan anderen. Maar bon, de redactie had Jan’s toestemming, zo shut the fuck up.
Beklemming troef bij het lezen van het artikel op pagina 74. Ze was 33 en laat, zoals dat heet, een dochter van 7 na, Lou. En een vader die deze stelling poneert: Eigenlijk zouden mensen een soort ouderschapspas moeten krijgen. Een toelating om vader of moeder te worden.
Van een brug in Ukkel gesprongen, minitieus in touw gezet. Hier leest u een droef blogger, hier het introverte krantebericht, en … ik dacht meteen aan deze mogelijkheid toen ik voor het eerst begon met bloggen, Marie Bucquoy’s eigen blog, verstild als een miniatuurapocalyptische nachtmerrie.
“a good first step.”
Een land waar 55.000 mensen door een staat vermoord zijn, en waar u wel eens de weke ledematen in de zon gaat leggen. Wiens provinciebestuuder nog minister van binnenlandse zaken was onder zijn dictator.
Precies.
Dat land gaat voor het eerst de oogleden sinds 1975 op een miniscuul klein kiertje zetten.
[klikplaat als vanouds]