Nobelprijs voor de vrede naar Trump-aanhanger
COLUMN - Woensdag heeft de dochter van de Venezuelaanse oppositieleider María Corina Machado in Oslo de Nobelprijs voor de Vrede in ontvangst genomen. Haar moeder kwam net te laat voor de uitreikingsceremonie. De Nobelprijs was aan haar toegekend vanwege haar “onvermoeibare strijd voor democratische rechten van de Venezolanen”. Bij de uitreiking stonden demonstranten met een bord: “Geen Nobelprijs voor Oorlogsstokers”. De laureaat heeft zich recentelijk namelijk weinig vredelievend opgesteld, schreef Katrin Bennhold gisteren in de nieuwsbrief van de New York Times. ‘Machado droeg de prijs op aan president Trump, die Amerikaanse oorlogsschepen in het Caribisch gebied heeft gestationeerd en daarbij minstens 87 mensen in boten heeft gedood. Critici stellen dat deze aanvallen neerkomen op oorlogsmisdaden. Ambtenaren van de Trump-regering zeggen in besloten kring dat hun uiteindelijke doel is om een regimeverandering in Venezuela teweeg te brengen. Machado heeft haar steun uitgesproken voor het gebruik van geweld om Maduro af te zetten.’
Nu is de Nobelprijs voor de Vrede vaker in diskrediet gebracht door oorlogszuchtige politici. Bennhold noemt Aung San Suu Kyi, de dissident uit Myanmar die in 1991 de prijs kreeg en later, toen zij zelf aan de macht kwam haar land verdedigde tegen aanklachten vanwege het geweld tegen de Rohingya minderheid. De winnaar van 2019, premier Abiy Ahmed van Ethiopië, ontving de prijs voor het doorvoeren van democratische veranderingen en het oplossen van een conflict met buurland Eritrea. Kort daarna gaf hij echter opdracht tot militaire operaties en luchtaanvallen op de Ethiopische regio Tigray. Barak Obama kreeg de prijs ook vrij snel na het begin van zijn ambtsperiode. Vervolgens gaf hij leiding aan een enorme uitbreiding van het Amerikaanse drone-aanvalsprogramma. En wat te denken van Henry Kissinger? Past hij in hetzelfde rijtje als Moeder Theresa, Martin Luther King en Nelson Mandela? Bennhold: ‘Het Nobelcomité heeft de neiging om dissidenten te waarderen. Maar mensen met macht – en voorheen machtelozen die uiteindelijk macht kunnen verwerven – zijn een complexer verhaal.’
