Reinout Oerlemans timmert met zijn mediabedrijf Eyeworks fors aan de weg, onder andere via overnames. Zo kocht hij een paar jaar terug het bedrijf Cuatro Cabezas, een succesvol productiehuis in Argentinië, dat één internationale succesformule in de kast heeft: CQC. CQC is een satirische, kritische infotainmentshow die in Argentinië te zien is en versies heeft in Spanje, Italië, Brazilië, Portugal en nog zo wat landen. Vanaf vrijdagavond krijgt ook Nederland een aftreksel van het programma met Veronica als gelegenheidsgever en Beau van Erven Dorens als gezicht.
Eyeworks slaat zichzelf nogal op de borst met hun webtekst “Het programma is door productiebedrijf Eyeworks met veel succes geproduceerd in Argentinië, Chili, Brazilië, Italië, Portugal en Spanje.” Alsof ze het programma zelf uit de klei getrokken hebben. CQC draait echter al sinds 1995, toen Reinout nog gewoon Arnie was in GTST. Succes kun je kopen.
De formule van CQC is simpel: in de studio-met-publiek gaat een driekoppig panel door het nieuws van de week. De panelleden kleden zich in strak zwart en dragen zonnebrillen. Dat is verder niet functioneel, maar wel deel van het format. Hun opmerkingen zijn gevat en hun onderlinge gesprekken tongue-in-cheek, zoals bij het drietal van Top Gear. De ware kracht van CQC zit echter in de reporters in het veld.
De ene keer leveren die verslaggeververs een bijdrage in Frans Bromet-achtig documentairestijl, compleet met de op lijzige toon gestelde vragen die mensen prikkelen net iets meer te zeggen dan ze van plan waren. Of ze bezoeken een society-event a la Gert-Jan Dröge. Dan weer hangen ze aan de deur van een busje waarin de presidente zit. Kopstukken en CQC-interviewers kennen elkaar zo goed dat er veel, heel veel, getolereerd wordt, ook door de alom aanwezige beveiligers. Soms is hun optreden meer Breekijzer/Pieter Stormsachtig, als ze een onrecht of bestuurlijke onzinnigheid aan de kaak stellen. Verder zit in iedere uitzending ook wel iets dat lijkt op Very Important Pennis, die sterren en beroemdheden op de rode loper attaqueert.
Het studiogedeelte is ongegeneerd commercieel, met de drie anchors die het ene moment in een kritisch onderonsje zitten en het naadloos volgende moment in een commerciële boodschap voor telefoons of auto’s, alles in dezelfde stijl, dezelfde outfit en dezelfde rol (zie fragment, commercial begint bij 2 minuut 10). Maurice de Hond mocht van de reclamecodecommissie niet verschijnen in een spot omdat hij teveel als autoriteit geldt. De mannen van CQC zijn kritische journalist, showman en commerciële productplacer tegelijk. Geen probleem.
Vooral kopman Mario Pergolini combineert deze rollen moeiteloos. Beau van Erven Dorens, die in de Nederlandse versie de centrale anchorman moet worden is misschien niet eens zo gek gekozen. Net als zijn Argentijnse voorbeeld straalt hij een soort nonchalante oppervlakkigheid uit en heeft hij een brede ervaring, die loopt van wat schrijven, wat acteren en presenteren, tot journalisme en zelfs ‘serieuze’ podiumkunst. Of hij er een succes van kan maken is de vraag.
De inhoudelijke resultaten hangen af van wat de reporters in het veld bereiken. En dat ligt niet alleen aan hun eigen kwaliteiten. In Argentinië gaan deuren (en monden) open als CQC zich meldt. Die status heeft het programma hier niet en dat is een grote handicap. Misschien kan het team een milde glimlach aan prinses Maxima ontlokken, die ongetwijfeld enige trots moet voelen dat een format uit haar land het schopt tot de Nederlandse televisie.
Commercieel succes is voor de makers en opdrachtgever wellicht belangrijker, maar ook dat ligt niet voor het oprapen. In Argentinië en Spanje is het succes enorm, maar in Israël verdween het format snel van de buis en ook de Franse versie draait niet meer. In de Argentijnse media neemt het programma de plaats in van een soort wekelijkse De Wereld Draait Door en is het één van de weinige min of meer inhoudelijke programma’s tussen veel Gran Hermano, Idols en Sterren die dansen, zingen of springen.
Beau heeft heel wat om tegen op te boksen in het diverse Nederlandse medialandschap, de concurrentie is veel feller. Eén vol seizoen CQC lijkt een optimistische schatting.
Eerste aflevering CQC, vrijdagavond 28 augustus, 21.30 uur, op Veronica.
Reacties (17)
Pieter Jouke doet mee, en Pieter Jouke is altijd leuk. Helaas blijk ik meestal de enige te zijn die dat vindt (denk aan: De Staat van Verwarring).
Sargasso wordt een media-blog?
Och, toch respect voor Arnie.
@prometeus: Scherp man..
Slap aftrekken met Beau
Slap aftrekken met Beau
Slap aftrekken met Beau
Slap aftrekken met Beau
….die Hanedop klinkt zuur zeg, eerst maar eens kijken lijkt me.
@5: Nou nou, Steve, zo zuur is’t stukkie niet, de titel een beetje, wellicht. Vind het vooral jammer dat een club toch vrij creatieve mensen bij elkaar gaat zitten om een formatje te herkauwen in plaats van gewoon iets NIEUWS te bedenken. Maar kijk vooral, natuurlijk.
Hey, hallo, Beau van Erven Dorens!
http://www.cafecabaret.nl/fragment/660/De-Vliegende-Panters-Beau-van-Erven.html
Kan de naam/kop niet meer zien zonder aan dit filmpje te denken.
@Hanedop, het is misschien niet een creatief product maar als het aanslaat is het toch goed? Die commercielen moeten wel, die hebben het geld en de tijd hier niet voor.
Dat de Publieke Omproep een heel leger “programma-makers” laat stuntelen voor megasalarissen dat is pas onkunde.
Meer info:
Behalve Pieter Jouke doet ook AT5-eindredacteur Daan Nieber mee in het panel. Nieber werd ooit afgewezen als presentator van Het Klokhuis omdat hij “te serieus” was.
De verslaggevers zijn onder andere Tom Roes (filmpjesmaker voor Campus.tv) en Jelte Sondij (redacteur van Propria Cures).
Hoofdredacteur is Mark Koster, de voormalig hoofdredacteur van Nieuwe Revu en voormalig hoofdredacteur van Beau’s andere succesverhaal NSE (Talpa) tevens baas van Campus.tv.
Opwindend Bert! Als ik hockeyhoofden wil zien ga ik wel naar de hockey. Of ik lus beelden van Stijlloze Ruktor in….ja tuurlijk met het geluid uit. Maar het enige wat ik van hockey wil zien Bert, is hockeymeisjes, die juichend over elkaar heenrollen. Natuurlijk zonder slip in ultrakorte rokjes. Hoofden? Nee, die verwende uitgestreken smoelen met 2 staartjes aan weerszijden hoef ik ook niet te zien.
Kunnen Pierre, Daan, Thomas, Jelte en Mark zo’n soort programma maken?
Maar het enige wat ik van hockey wil zien Bert, is hockeymeisjes, die juichend over elkaar heenrollen. Natuurlijk zonder slip in ultrakorte rokjes.
Maak die man onmiddelijk netcoordinator!
@steve: als het aanslaat is het toch goed?
ja, als je praat over een medicijn dat buikloop moet bestrijden wel. Aan tv mogen we toch best meer eisen stellen? waarom een format kopieren als je een stel mensen bij elkaar gezocht heb (dank Bert Brussen, dick!) die zo een keek-op-de-week-in-bloemendaal kunnen neerzetten? verspild talent. maar wie weet wordt cqc nederland geweldig en mis ik het, of hebben commercielen tegenwoordig ook zoiets als uitzendinggemist?
@12 Ik ga ervan uit dat het talent van deze lui zoiezo van toepassing komt bij het maken van het programma. Met alleen een format ben je er nog niet. Volgens mij behoeft dit format nogal wat redactioneel/inhoudelijk werk (itt een spelletjesprogramma of een glibberbaan-raceshow).
En inderdaad als het aanslaat is het goed. Voor mij geld dat ja. Ik weet niet hoe het met jou zit maar er zijn avonden dat ik de Argentijnse en al de andere Spaanstalige kanalen voorbij zap. Als je puur, echt en origineel werk wilt zien moet je gewoon wat kleuters verf en een stuk papier geven.
@je hebt een punt Steve, ook met die spaanstalige zenders. Luis Miquel live voorbij zien komen is levensbedreigend. pas maar op met je idee over kleuters met verf en papier… ziet de NCRV vast een format in ;)
Ah, Tom (oh nee er zijn er twee van!) Roes. Die zat bij mij in de klas. Dat wordt nog eens een Frequin! :D
Waar is dat filmpje met Beauuuu en MarCk eigenlijk gebleven? Van ’t weekend was ’t nog online…