ELDERS - Het is een pijnlijke affaire, die al vanaf 1931 speelt: troostmeisjes in dienst van het keizerlijke Japanse leger. Onafhankelijke historici en talloze ooggetuigen zijn het erover eens dat tienduizenden vrouwen en meisjes van hoofdzakelijk Aziatische afkomst werden gedwongen om als seksslavinnen van de bronstige Japanse soldaten te dienen. Iets dat de Japanners in 1993 schoorvoetend toegaven in de zogenaamde Kono-verklaring.
Nu is er echter een groep van twintig Japanse historici, onder leiding van emeritus hoogleraar Ikuhito Hata van de Nippon University, die openlijk twijfelt aan het gedwongen karakter van het gebruik van troostmeisjes. Hierin gesteund door een groot deel van conservatief Japan, dat zelfs tachtig jaar na dato niets wil weten van moord, verkrachting, vernedering, marteling en doodslag.
Volgens Hata waren de vrouwen en meisjes allemaal prostituees, te vergelijken met de hedendaagse sekswerkers in de rosse buurten. “Er zijn vrouwen in Amsterdam die achter het raam zitten en hun diensten aanbieden en in Japan hebben wij Soapland (massagesalons) dat onderdeel is van de seksindustrie” aldus de hoogleraar. Niks aan de hand dus. De dames waren gewoon hard aan het werk. Ook de schattingen van 200.000 slachtoffers zijn volgens Hata schromelijk overdreven. Het zouden er niet meer dan 20.000 zijn geweest.
Een dergelijk standpunt komt akelig dicht in de buurt van het ontkennen van de Armeense genocide of de Holocaust. Ondanks dat het bewijs van het tegendeel overweldigend en overtuigend is. Ook de Japanse premier Abe zit nog steeds in de ontkenningsfase. Hij is een zogenaamde alibi-denker. De wreedheid en het excessief gebruik van geweld van de Japanners waren noodzakelijk om het Aziatische continent van de westerse kolonisatoren te bevrijden. En was Japan al niet genoeg gestraft met de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki? Atoombommen? Daar weten wij dan weer niets van.
Uiteindelijk is het allemaal de schuld van de Amerikanen. Het zal ook een keer niet zo zijn. En dan vooral van generaal McArthur. Hij liet de Japanse keizer na de capitulatie zijn functie behouden en verklaarde hem onschuldig aan oorlogsmisdaden. Hiermee elke Japanse militair en politicus vrijpleitend, die juist uit naam van deze keizer de strijd was aangegaan. Een historische fout, die ook nu nog een volledige genoegdoening van de nog levende troostmeisjes in de weg staat. Abe hoopt dat het probleem vanzelf verdwijnt met de dood van het allerlaatste troostmeisje. Ongeveer dezelfde tactiek die Nederland hanteert als het om de slachtoffers van de politionele acties in Indonesië gaat.
Het is aan ons om dat niet te laten gebeuren. Opdat wij niet vergeten dat de troostmeisjes soms nog geen twaalf jaar oud waren, in hun vagina werden geschoten als zij onverhoopt een geslachtsziekte opliepen, soms wel door zeventig klanten per dag verkracht en mishandeld werden en dat veertig procent van de troostmeisjes uit Japan zelf afkomstig was. Ik ben dan ook razend nieuwsgierig naar de historische bronnen en bewijsstukken van de gepensioneerde Hata en zijn collega’s. Het zullen dezelfde bronnen zijn die aantonen dat de gaskamers een mythe zijn. Gelukkig dat Hata met emeritaat is. Je zult maar college krijgen van zo’n stuk historisch onbenul.