Er is een aardige parallel te trekken tussen het 16e eeuwse Rome (losgeslagen, kapitalistisch, corrupt, falend leiderschap en moreel verval) en het 21e eeuwse westen (losgeslagen, kapitalistisch, corrupt, falend leiderschap en moreel verval). Het aankomende historisch spektakelstuk Luther, the movie komt dan ook precies op tijd. Uit de trailer blijkt duidelijk dat het conflict tussen één man en het kwaad (de katholieke kerk) de overhand heeft. Luther’s latere anti-semitisme, zijn blauwdruk voor “de nuclear family” of zijn invloedrijke teksten zullen wel niet aan bod komen.
Toch is het opmerkelijk dat producers geld zien in een dwarskop uit de 16e eeuw. En dat is dan gelijk de paradox. Luther de held kan inspireren. Zeker de postmoderne mens die zoekende is. Maar dan wel weer made in hollywood.
Reacties (10)
Het is inderdaad interessant om te zien hoe een moreel oordeel wordt mis/gebruikt ten gunste van macht. Mn. in het geval van Rome, waar Augustus zijn morele restauratie doovoert om zijn nieuwe imperiale stelsel autoriteit te verschaffen. In het geval van Luther geloof ik wel in een meer oprechte bedoeling, hoewel die door diverse politieke facties vervolgens natuurlijk weer misbruikt is, de oranje zwijntjes waren er goed in. daarom kun je maar beter niet in morele superieure machten geloven, en gewoon lekker naar de film gaan, die lijkt me wel interessant. zou het de jezus film gaan bedreigen als meest succesvolle film ooit??
by the way, hoezo is de post-moderne mens zoekende? ik dacht dat ie juist blij was alles kwijt te zijn, maar ik spreek voor mezelf natuurlijk als post-modern individu.
U doet alsof u blij bent dat u alles kwijt bent. Postmodern dus. En wel degelijk op zoek, bent u niet bezig een nieuwe filosofie op te zetten?
Daar moet je aardig wat soulsearching en mindpicking voor doen, medunkt.
ben meer fragmenten van ouwe filosofie in een nieuw mosaic bij elkaar te rapen uit verveling, uiteindelijk is het zinloze bezigheid natuurlijk, maar die willekeurige zingeving is juist zo onderhoudend.
Oh, vertel daar eens wat meer over als u wilt? Interessant ..
de kern bestaat uit neuken, de rest is min of meer een afgeleide, maar zoals gesuggereerd, het is allemaal al een keer gezegd natuurlijk. de fictionele parallel ervan loopt van narcissus naar orpheus, en dat is al zeker geen nieuws. de enige uitdaging is om een juiste vorm te vinden , waarin de psychologie van het geloof (droomduiding) natuurlijk past bij de materiele aanduiding ervan. het wordt noodzakelijk mosaisch, heb besloten dat een gefragmenteerde, niet logische vorm, de enige juiste vorm is.
De kern heeft altijd bestaan uit neuken. Dat is de basis, Het Begin van alles … En als je het goed doet (de uitdaging van de juiste vorm), is het tegelijkertijd Het Einde …
daar heb je Luther! alfa en omega, verrek de sleutel, je draaide hem zo maar even voor me om! hemels…
Zooo postmodern, je eigen filosofie samenstellen uit kleine oppervlakkige stukjes verleden…
‘En dat is dan gelijk de paradox. Luther de held kan inspireren. Zeker de postmoderne mens die zoekende is.’
Dominee, ik ben bang u te moeten corrigeren. Ik zie namelijk geen paradox. Is Luther niet de stamvader van het postmodernisme? Immers, postmodernisme is wanneer de ‘grote verhalen’ hebben afgedaan en het gelijk van het individu boven dat van het collectief gesteld wordt. En dat is toch precies wat Luther deed. Hij verwierp de enige op dat moment bestaande christelijke leer en formuleerde een eigen overtuiging op basis van de zelfde bijbel.
Mijns inziens is dat postmodernisme ‘pur sang’.