Campbell Island 52°33′ S 169°09′ E

Vorige week werd het Nieuw-Zeelandse Campbell Island officieel rat-vrij verklaard. Een intensieve uitroeiingscampagne werd afgesloten.

Ontdekking
Campbell Island (NZ) ligt bijna 700 km ten zuiden van het Zuidelijke Eiland van Nieuw Zeeland, halverwege Antarctica. Ondanks een vergelijkbare breedtegraad met Nederland (52°) is het er het hele jaar door guur, nat en winderig. Het vulkanische eiland heeft een oppervlakte van 114 km² en kent geen permanente bewoning. Op het eiland staan geen bomen maar wel allerlei unieke grassen waartussen zee- en landvogels broeden. De overvloedige regenval en lage temperaturen resulteren in uitbundige veengroei. In 1810 werd het eiland door kapitein Hasselburg ontdekt. Toen hij zeven jaar later op Campbell Island terugkwam kapseisde in de baai de roeiboot met zijn vrouw, zij overleefde het niet en werd begraven op het eiland.

Shetlandse boeren
Nadat de lokale zeehondenpopulatie al snel was gedecimeerd tot commercieel oninteressante aantallen probeerden men een paar keer veeteelt uit op het eiland. De eerste keer liet men wat schapen en koeien vrij om schipbreukelingen een overlevingskans te bieden. Maar deze dieren waren na een paar jaar allemaal dood. De tweede poging werd groter aangepakt: aan het eind van de negentiende eeuw beheerden Shetlandse boeren ongeveer 4000 schapen en wat koeien. Ondanks dat de schapen het nu wel uithielden, bleek het ook nu weer commercieel oninteressant en in 1937 verlieten de boeren het eiland. De schapen bleven achter en overleefden.

Observatiepost en verveling.
Gedurende de Tweede Wereldoorlog was er tussen ’41-’45 een militaire observatiepost. Alsof de japanners via Antarctica de VS zouden aanvallen? De observatiepost werd later in de jaren vijftig omgebouwd tot weerstation. George Poppleton zat hiervoor drie jaar op het eiland en schreef er een boek over. In het boek staan de bizarre gerechten en grove practical jokes die de verveelde onderzoekers op elkaar uitprobeerden.
-klik voor groter kaartje-

Schapen, katten en ratten
Ook de onderzoekers vertrokken van het eiland. De ‘vreemdelingen’ die het er wel uithielden: merinoschapen, verwilderde katten en de Rattus norvegicus:
de noorse rat.
De schapen aten de unieke flora op, maar vooral de ratten waren desastreus voor de vogelstand. Enkele vogelsoorten werden (bijna) uitgeroeid doordat de ratten zich te goed deden aan de eieren.

Het uitroeiingsplan
In 1998 werden alle Nieuw Zeelandse Subantarctic Islands tot World Heritage Area gemaakt. Dit maakte de weg vrij voor een groots ratten-uitroeiingsplan, het grootste plan in z’n soort. Eerder waren de schapen en de katten al aangepakt. Voor de naar schatting 200.000 ratten werden vier helikopters, een bevoorradingsschip en enkele vliegtuigjes ingezet om voor 2.6 miljoen dollar 120 ton gif te verspreiden. Pete McClelland een succesvol rattenvanger werd aangesteld als projectleider van het Rat Eradication Programme. Zijn plan was om gedurende de winter, wanneer het voedsel het schaarst is, het eiland vanuit de lucht te bestrooien met vergiftigde graankorrels. Nu het eiland rat-vrij is zal de vogelpopulatie zich naar verwachting vanzelf herstellen, of anders zal de mens ook hier een handje bij helpen.

Bronnen:
• Sub-Antarctic Campbell Is declared rat-free (National News)
• Campbell Island rat eradication Background (70south.com)
• Information and history of the island (1999 DXpedition)