EYE AM is een kersverse band, die is opgetrokken uit diverse metalveteranen uit andere bands. Kenners zullen zanger Kenny Hickey herkennen als de gitarist van Type O Negative. ’t Is bijna alsof je Ozzy Osbourne hoort jammeren.
Bassist Todd Strange en gitarist Kirk Windstein speelden eerder samen in Crowbar, naast diverse andere metalbands.
Het is al weer een tijdje terug dat we hele lompe old school death metal hadden hier. Zonde, eigenlijk. Daarom nu een lekker moppie Incantation, met als belangrijkste herkenningspunt de strot van de zanger, die een intens diep en laag gegrom voortbrengt. Verder is het heel prima, wat rommelige, snelle en afwisselende muziek. Voor de liefhebbers van obscure death uit begin jaren ’90 uit de VS – er móeten er gewoon een paar van zijn op deze site. Toch?
Een Europese Unie die het dogma van economische groei afzweert, kan gemakkelijker haar afhankelijkheid van energie en grondstoffen uit Rusland en China verminderen. Dat versterkt de Europese veerkracht. Minder afhankelijk worden van de Verenigde Staten op veiligheidsgebied is daarentegen een ingewikkelder opgave voor een post-groei-EU. Een gastbijdrage van Richard Wouters
Meer dan een jaar na de Russische invasie van Oekraïne importeert de EU nog steeds aardgas en uranium uit Rusland, waardoor de oorlogskas van Vladimir Poetin wordt gespekt. De reactie op de oorlog in Oekraïne, waaronder een versnelde overgang naar hernieuwbare energiebronnen, heeft de EU afhankelijker gemaakt van China. Dit land domineert de toeleveringsketens van kritieke grondstoffen en van de zonnepanelen, batterijen en magneten die daarvan worden gemaakt. Zo zitten we klem tussen twee agressieve autocratieën.
Om uit deze catch-22 te komen, hebben de Europese beleidsmakers een aantal dogma’s losgelaten, zoals onbeperkte vrijhandel. Eén dogma blijft echter overeind: dat van economische groei. Toch zou een ’tragere’ economie de EU in staat stellen de riskante afhankelijkheid van ingevoerde energie en materialen sneller te verminderen. Neem bijvoorbeeld mobiliteit: het een-op-een vervangen van benzine- en dieselauto’s door elektrische auto’s vraagt enorm veel lithium, kobalt en zeldzame aardmetalen. Het terugdringen van de privéauto ten gunste van de fiets, openbaar vervoer en deelvervoer zou de Europese vraag naar kritische metalen aanzienlijk temperen.
Royal Republic is een Zweedse band uit Malmö die alles speelt van Garage Rock tot Metal en akoestisch. Zelf word ik er wel vrolijk van.
Er was de afgelopen tijd het nodige te doen over wat Shell lang geleden al wist over klimaatverandering, en welke informatie ze daarover hebben achtergehouden. Aanleiding was een uitgebreid onderzoek van Vatan Hüzeir van de Erasmus Universiteit Rotterdam, waarover onder meer Follow The Money berichtte.
Het is niet mijn bedoeling om het straatje van Shell schoon te vegen, maar een beetje context en nuance is wel op zijn plaats. Vooral over de stand van de wetenschap in de jaren ’70 en vroege jaren ’80. Zo hier en daar lijkt de indruk te zijn ontstaan dat Shell in die tijd al bezig was met het dwarsbomen van klimaatmaatregelen. Dat ligt wat genuanceerder. Zo hier en daar bracht een politicus klimaatverandering wel eens ter sprake; in 1970 deed SGP’er Van Rossum dat bijvoorbeeld in de Tweede Kamer. Maar het stond nog nergens als serieus beleidsthema op de kaart. Onder meer omdat de meeste klimaatwetenschappers het te vroeg vonden om het probleem op het bordje van de politiek te leggen. Het broeikaseffect was weliswaar al een dikke eeuw onomstreden wetenschap, en dat meer CO2 voor een warmer klimaat zou zorgen stond ook niet ter discussie. Maar er was nog wel debat over hoeveel het op zou kunnen warmen, en hoe schadelijk dat zou zijn. Een meerderheid in de klimaatwetenschap zag klimaatverandering nog als een probleem dat op hun eigen bordje lag, en daar ook hoorde.
‘Kill your darlings’ is een vast ritueel bij de totstandkoming van Kunst op Zondag. De weg van idee naar artikel is erg leuk, maar soms worden er heel wat schatten om zeep geholpen. Die halen de definitieve publicatie niet, simpelweg omdat het anders veel te lange stukken zouden worden. We moeten tenslotte rekening houden met de moorddadige spanningsboog van de lezers.
Het ziet er naar uit dat sommige van die ‘darlings’ tot eeuwigheid liggen te verstoffen. Om dat te voorkomen zullen we zo nu en dan enkele van die omgekomen ‘darlings’ reanimeren. Opdat u er toch van kunt genieten.
In Tot op het bot ging over het skelet. In de kunsten vaak symbool voor de dood. Tijdens onze research kwamen we een kunstwerk tegen van de Finse fotograaf Petri Damstén.
‘Skeleton in the Closet’ is een van de werken in de ‘death series’. Het is ook een zelfportret. Damstén figureert zelf in bijna al zijn werk. Met interesse voor de donkere kanten van het leven en dus afficheert hij zich als ‘dark art’ fotograaf.
Kunst op Zondag is er eigenlijk nooit bij als kunstenaars in hun ateliers aan het werk zijn. Gelukkig geven kunstenaars sosm een blik in hun keuken en leggen het maakproces van een werk uit. Petri Damstén deed dat bij zijn ‘Skeleton in the Closet’.
Vorige week, 19 januari, maakte Hans Leijtens, de nieuwe directeur van Frontex, bekend dat hij van de illegale pushbacks af wil. Frontex ondersteunt en coördineert de bewaking van de buitengrenzen van de Europese Unie.
De vorige directeur moest opstappen omdat Frontex werd beschuldigd van illegaal terugsturen van vluchtelingen. De organisatie wordt al langer bekritiseerd op het feit dat ze wegkijkt bij illegale acties van nationale grenswachten. Frontexmedewerkers verzuimden waargenomen malversaties te rapporteren. Regelmatig rapporteerden journalisten ook rechtstreekse betrokkenheid van Frontex-agenten.
Pushbacks haalden regelmatig het nieuws. Van het verslepen of terugduwen van bootjes van Griekse naar Turkse wateren. Of asielzoekers van wie bagage, papieren en schoenen wordt ontnomen, waarna ze terug worden gestuurd naar de Turkse kant van de grens. Ook bij de grenzen van de Balkanlanden gaat het regelmatig mis.
Op dezelfde dag dat Leijtens zich aan de pers voorstelde, kwam Lighthouse Reports (organisatie voor onderzoeksjournalistiek) met een rapport waarin ook Italië wordt beschuldigd van illegale pushbacks. Hierbij werden mensen opgesloten in metalen kisten en donkere kamers in de romp van passagiersschepen en teruggestuurd naar Griekenland.
Twee dagen eerder bracht Legal Centre Lesvos AMKE met een forensische reconstructie van een pushback die in oktober 2020 heeft plaats gevonden. Elf Syrische slachtoffers van deze actie hebben een rechtszaak aangespannen bij het EHRM (Europese Hof voor de Rechten van de Mens). De reconstructie moet als extra bewijsmateriaal dienen.
Zoals ik gister ook al zei, muziek met een boodschap, daar ben ik helemaal voor. Helemaal als het een pareltje is als Guardians of Earth, dat heerlijk ingetogen begint, maar steeds opgefokter wordt over de manier waarop we Moeder Aarde behandelen. Met prachtige sfeerbeelden. Sepultura kwam hier natuurlijk al vaker langs, maar deze mag ook niet ontbreken in ons Closing Time-archief, zowel vanwege de thematiek, alsmede om het crimineel ondergewaardeerde album Quadra nog eens onder de aandacht te brengen.
COLUMN - Vivienne Westwood overleden, 81 jaar.
In 2016 bezochten M&M Londen. Beetje de stad verkennen, lopen over het Beatles zebrapad en the Tower Bridge, en we bezochten ook The Tate Modern, waar ik me halverwege het bezoek afvroeg waarom het eigenlijk The Tate Modern heette, want eigenlijk had ik het allemaal al eerder gezien. Misschien was Londen niet meer zo hip and happening meer als in de sixties en de seventies, toen Pop en Punk daar de toon aangaven.
En we gingen ook nog even, op bescheiden schaal, shoppen. Bij mij bestond dat uit een bezoek aan een boekwinkel om daar de Engelse vertaling van De Avonden van Gerard Reve aan te schaffen, net uit. Tot mijn verrassing kende de verkoper het boek.
Voor M. bezochten we Camden Market, dat gezellige allegaartje van punk, gothic, emo en metalmode, voor wat kleurrijke panty’s (keuze genoeg) en een knalgele jas. Allemaal alleszins betaalbaar.
Maar. Er stond nog een adres op M.’s to visit list: het modehuis van culticoon Vivienne Westwood. Nee, gewoon dat je het gezien hebt. Dat je weet wat er hangt. Er hoeft niet gelijk iets aangeschaft te worden, gewoon, kijken, is bijzonder toch? Sex Pistols, Malcom McLaren, Johnny Rotten, gescheurde kleding, veiligheidsspelden, zij is wel beeldbepalend geweest – kom op, het is geschiedenis.
Het klimaat en het milieu gaan naar de klote. U weet het, wij weten het, Boudewijn de Groot weet het… Steeph, die ruim 12 jaar temperatuurgemiddelden bij elkaar veegde, weet het. En ook heel veel artiesten weten het. De ellende waar we als mensheid onszelf en onze planeet in aan het storten zijn, is dankbaar onderwerp van het lied. Wellicht niet zo dankbaar als de liefde, of drugs, maar toch. Wij nemen jullie de komende weken(?) mee, in wat artiesten te melden hebben over de nakende rampspoed. De wereld vergaat er niet langzamer van, maar wellicht helpt het ons copen.
Zestien jaar. Zestien lange jaren, die zoveel langer voelden dat ik bijna geneigd ben die meme hier te plaatsen. Zo lang is het geleden dat de Amerikaanse thrash/death-goden Sadus het laatste album uitbrachten, en dan is het nog niet eens zo dat de laatste albums het hoogst aangeslagen worden. Hoogtepunt voor mij blijft A Vision of Misery. Maar dit nieuwe nummer, It’s the sickness, dat klinkt toch wel weer heel erg lekker. Meer, Sadus, meer van dit!
Biohazard maakte begin jaren negentig heerlijke cross-over tussen New York harcore en metal – soort van agressieve punk, alleen dan met goede riffs en gitaarsolo’s. Vooral hun tweede plaat Urban Discipline kon me indertijd bekoren.
En juij, ze zijn weer bij elkaar in de originele line-up! En daarmee komen ze ook weer op Dynamo, waar ze in het verleden (toen dat nog wat groter was) ze hun één van de hoogtepunten uit hun muzikale carrière beleefden: