OV-chip, the nuclear option
Na mijn laatste column over de OV-chipkaart dacht ik dat er niets meer te zeggen zou zijn. Vele experts hadden het ding al naar de prullenbak verwezen en het was dus meer een kwestie van rustig afwachten tot het project zou afsterven (nadat er nog een paar miljoen gemeenschapsgeld over de balk gesmeten zou zijn – maar zo gaan die dingen nu eenmaal).
Zoals bij wel meer beleidsonderwerpen in Nederland hebben feiten en beleid echter steeds minder met elkaar te maken en gaat Staatssecretaris Huizinga voel goede moed verder met het uitrollen van een systeem waarvan iedere onafhankelijke expert al een jaar weet dat het onherstelbaar stuk is.
Als men de berichtgeving over dit dossier terug leest is het vrij helder dat de technische experts het vanaf dag 1 (of je die dag nu in 2005 of in 2007 legt) correcte voorspellingen deden en dat NXP woordvoerders, Translink en de Staatssecretaris (gesteund door TNO) er keer op keer naast zaten. Keer op keer tonen experts aan hoe erg de problemen zijn en keer op keer doen de Staatssecretaris en Translink dan een klein stapje terug op hun vorige uitspraak door vervolgens meteen te roepen dat het niet echt erg is en het uiteindelijk allemaal goed zal komen. Technische feiten en aantoonbare expertise zijn geen factor van betekenis in de beslissingsprocessen die worden gehanteerd. Bewust de objectieve bevindingen aanpassen aan de gewenste beleidsmatige opinies of het onderdrukken van de vrijheid van wetenschappelijk onderzoek zijn methoden waar men niet voor terugdeinst om de voortdenderende trein op de rails te houden.



De
Best wel wrang dat nog geen dag na 

Gisteren ontsnapte een zeer cynisch lachje aan mijn mond. Een mond die binnenkort stevig misbruikt wordt zonder dat ik daar iets aan mag doen, maar daarover later meer.