De een verzamelt kunst als hobby, de ander voor de museale waarde, of als belegging. Naast musea zijn er wereldwijd talrijke verzamelaars die op de kunstmarkt opereren. In Den Haag/Scheveningen zijn deze zomer twee van die collecties te zien. Uit de AKZO Nobel Art Foundation, hangt 'True Colors' nu in het Kunstmuseum. En uit de collectie van kunstverzamelaar Max Vorst ‘bevolken’ sculpturen de grote zaal van Beelden aan Zee in de tentoonstelling 'If not now, when?'. Voor Kunst op Zondag ging ik een dagje naar de Hofstad en het strand. [caption id="attachment_351860" align="aligncenter" width="500"] True Colors, zaalimpressie van de grote zaal Kunstmuseum Den Haag © foto Wilma Lankhorst.[/caption] True Colors Hoeveel betekenissen heeft kleur? En wat doen kunstenaars daarmee? In de expositie True Colors zie je vele hoogtepunten uit de hedendaagse kunst die de dialoog aangaan met iconen uit de moderne kunst. Hier is onderzocht hoe in het werk van Charley Toorop (Katwijk, 1891-1955), Donald Judd (USA, 1928-1994) en Bridget Riley (VK, 1931) samen met hedendaagse kunstenaars Zanele Muholi (ZA,1972), Rafaël Rozendaal (USA, 1980) en Louise Giovanelli (VK, 1983) de betekenis van kleur in relatie tot vorm, identiteit en samenleving te zien is. In True Colors zie je werk van zo’n zestig Nederlandse en internationale kunstenaars. [caption id="attachment_351861" align="aligncenter" width="500"] True Colors, zelfportret Charley Toorop (l), What if woman rules the world? (2016) © Yael Bartana © foto Wilma Lankhorst.[/caption] What if women ruled the world? Op hun site lees je wat de drijfveren zijn in het AKZO Nobel collectief beleid: ‘De AkzoNobel Kunstcollectie bevat hedendaagse kunstwerken uit verschillende disciplines van opkomende kunstenaars en jong talent. De collectie is opgebouwd op basis van thema's als 'Kleur en Onderzoek', 'Individu en Samenleving' en ‘Ruimte'. Het is echt een feest van kleur in het Kunstmuseum. De grootste indruk maakte op mij de presentatie in de centrale zaal. Hierin staat het leven van de vrouw in al haar aspecten centraal. Naast een zelfportret van Charley Toorop hangt de neon installatie van Yael Bartana What if Women rulled the world? (2016). Via een zwart-wit foto van de Zuid-Afrikaanse Zanale Muholi, kijk ik naar een geschilderd zelfportret van de Duitse kunstenaar Paula Modersohn-Becker (DE, 1876-1907). Achter me hangen drie foto’s van Islamitische vrouwen gemaakt door de de Iraanse kunstenaar Shirin Neshat (Iran, 1957) Kijk eens dieper in Offered Eyes (1993) van en ontdek haar boodschap. Van de Chinees-Nederlandse Evelyn Taocheng Wang (CN, 1981) hangt hier een grijs-roze jasje Sensitive Attitude (2019) met daarin een tekst over ‘the draem of the red chamber’. [caption id="attachment_351859" align="aligncenter" width="500"] Sfeerbeeld True Colors in het Kunstmuseum Den Haag © foto Wilma Lankhorst.[/caption] True Colors is tot en met 29 september 2024 te zien in het Kunstmuseum in Den Haag. Kijk hier voor de details. Museumkaart geldig. [caption id="attachment_351858" align="aligncenter" width="500"] If not now, when? zaalimpressie in Beelden aan Zee, links installatie Titti Doris @Sarah Lucas © foto Wilma Lankhorst.[/caption] If not now, when? De Nederlandse kunstverzamelaar Max Vorst heeft zijn eerste kapitaal samen met zijn broer Philippe verdiend door New York Pizza naar ons land te halen. Na de verkoop hiervan ging hij over tot vastgoed. Een deel van de lucratieve opbrengsten van zijn werk heeft geïnvesteerd in de aankoop van kunst. Hij heeft een sterke voorkeur voor sculpturen en installaties. 75 Objecten uit zijn verzameling zijn nu te zien Museum Beelden aan Zee. Je stapt de ruimte in op twee witte gehakte laarzen (Jubilee, 2017) van Sarah Lucas (Londen, 1962). Ook met dit werk maakt Lucas gebruik om via een alledaags voorwerp seksuele energie op te roepen. Naast deze betonnen laarzen zijn er nog drie andere weken van Lucas te zien waaronder Titti Doris (2017). Dit werk heeft Lucas gemaakt met panty, een van haar favoriete materialen. “Jeder braucht mindestens ein Fenster.” Iedereen heeft recht op een perspectief - Isa Genzken [caption id="attachment_351857" align="aligncenter" width="500"] sfeerbeeld If not now, when? in Beelden aan Zee © foto Wilma Lankhorst.[/caption] Ai Weiwei, Isa Genzken en Igshaan Adams Het aanbod hier is zeer gevarieerd. Van de keramische cola cola vaas (2007) en de Marble Helmet (2010) van Ai Weiwei (1957) tot het kleine, intieme bronzen beeld I held your heart (2017) van Tracey Emin (VK, 1963). De Amerikaanse kunstenaar Kara Walker (US, 1969) laat in Replacement Parts (2011) zien dat machtsstructuren doordrenkt zijn van racisme en seksisme. Als je je omdraait zie je Limm III (2013) van de Engelse kunstenaar Anthony Gormley. Hij houdt zich sterk bezig met de emotionele aspecten van het zijn. “Mijn sculpturen gaan over gevoel, over een verzoening van de uniciteit, en eenzaamheid van ieder mensen in geboorte en dood”, aldus Gromley. Isa Genzken (DE, 1948) neemt je mee op vakantie. Untiteld (2014) toont twee vliegtuigpanelen met ramen en een reflecterend wandobject. Via dit venster wordt mijn blik getrokken naar twee grote wandkleden van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Igshaan Adams (Kaapstad,1982). Hij weeft onder andere met gerecyclede restmaterialen en verwerkt daarin glazen kralen (beats). Deze beats worden in Afrika veel gebruikt voor het maken van sieraden en versieringen op kleding. De titel ‘if not now, when?’ verwijst naar een uitspraak van Rabbi Hillel: “If I am not for myself, who will be for me? And when I am for myself, what am I? And if not now, when?” If not now, when? Is nog tot en met 8 september 2024 te zien Museum Beelden aan Zee. Kijk hier voor de details. Museumkaart geldig. © tekst en foto’s Wilma Lankhorst © gebruik van de afbeeldingen met dank aan en met toestemming van de genoemde musea, verzamelaars en de genoemde kunstenaars.
Een paar jaar geleden maakte Towa Bird nog gitaarcovers op Youtube. Inmiddels is ze een professioneel muzikante en lesbisch icoon.
De nummers die ze maakt onderscheiden zich nog niet echt in originaliteit. Maar een clip als deze is al een film op zich.
Sargasso heeft privacy hoog in het vaandel staan. Nu we allemaal meer dingen online doen is een goede VPN-service belangrijk om je privacy te beschermen. Volgens techsite CNET is NordVPN de meest betrouwbare en veilige VPN-service. De app is makkelijk in gebruik en je kunt tot zes verbindingen tegelijk tot stand brengen. NordVPN kwam bij een speedtest als pijlsnel uit de bus en is dus ook geschikt als je wil gamen, Netflixen of downloaden.
COLUMN - van Jorieke Manenschijn (*)
Hoewel het VK traditioneel gezien bekend staat als een oude, stabiele democratie, werden er de afgelopen jaren steeds meer zorgen geuit om de staat van de democratische rechtsstaat in het Verenigd Koninkrijk.
De conservatieve partij werd geteisterd door interne schandalen, schendingen van het ongeschreven recht en conventies, en clashes met de rechterlijke macht, zowel binnen het VK als internationaal. Waar de rest van Europa verder naar rechts schuift, lijkt het VK een tegengestelde beweging te maken. Kunnen we dit zien als overwinning van de democratische rechtsstaat na een periode van rechtsstatelijke onrust?
Op 22 mei 2024 kondigde Rishi Sunak, terwijl de conservatieve partij zeer laag in de peilingen stonden, nieuwe verkiezingen aan. Met voorzichtig optimistische inflatiecijfers in de hand hoopte hij een verkiezingsnederlaag te beperken. Dit bleek valse hoop.
Met 411 zetels voor Labour (+209 zetels) en slechts 121 zetels voor de Conservatieve partij (-244 zetels), heeft er een enorme machtsverschuiving plaatsgevonden. Dit roept vragen op over hoe we deze ‘landslide’ moeten interpreteren. Waar in Europa veel landen een ruk naar rechts maakte, won in het VK juist een centrum-links partij.
Hoewel deze overwinning geïnterpreteerd zou kunnen worden als een overwinning van de democratie tegenover het populisme, laten onderzoeken onder kiezers zien dat er een (grote) groep kiezers is die vooral op Labour stemde om de Conservatieve partij van de macht te houden. Deze strategie lijkt succesvol te zijn, want Labour heeft het grootste aantal zetels ooit behaald (63%) ten opzichte van het aantal stemmen (33.7%).
Vlees zonder dode dieren. Wetenschappers en de industrie zijn keihard aan het werk om kweekvlees mogelijk te maken. Het kweken van vlees zonder gebruik te maken van dieren ís al mogelijk, de eerste proeverij in Nederland is al geweest, maar nog niet op grote schaal. Dat laatste is wel de bedoeling. Kweekvlees is veelbelovend, maar lang niet iedereen is fan. Zo lichtte de idealistische Triodos Bank in juni j.l. op haar website toe waarom zij ertoe besloot om ondanks de voordelen niet in de ontwikkeling van kweekvlees te investeren. Met wisselende reacties van haar evenzo idealistische klanten tot gevolg.
Voorstanders van kweekvlees zien uit naar deze gekweekte variant op vlees waar (bijna) geen dieren voor nodig zijn en ook minder hulpbronnen zoals land- en watergebruik. Dat zijn behoorlijke voordelen ten opzichte van het dierenvlees dat we nu kennen. In het beste geval kunnen we toch zorgeloos ‘vlees’ blijven eten op een aarde die leefbaar blijft.
Bij kweekvlees worden dierlijke cellen tot een stuk vlees opgekweekt in een lab. Het wordt ‘echt’ vlees genoemd omdat het echte dierlijke cellen zijn, maar deze hebben dus nooit deel uitgemaakt van een dier. Op de allereerste na natuurlijk. De cellen groeien in een laboratorium, of in een soort fabriek, uit tot de stukken vlees die in restaurants en winkels aangeboden zullen worden.
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.
U kunt dat bekende deuntje uit de Exorcist natuurlijk dromen, maar wist u ook dat Mike Oldfield in de jaren negentig met twee vervolgplaten een drieluik heeft gemaakt van Tubular Bells.
Hierboven treft u een uitsnede van een concertregistratie voor zevenduizend mensen op de Horse Guards Parade in Londen uit September 1997.
COLUMN - Is het u ook opgevallen ? We lezen steeds minder over ‘verwarde personen’ en steeds meer over mensen met ‘onbegrepen gedrag”.
Dat gaat niet over dat u niet begrepen wordt door uw partner, of uw chef of buurman. Zeker, we kennen dat allemaal wel dat we ons soms wat onbegrepen voelen, ja zelfs af en toe echt niet begrepen zijn.
Maar dat is allemaal flauwekul, vergeleken bij ‘mensen van onbegrepen gedrag’ waar het hier over gaat. Het gaat nog steeds over ‘verwarde mensen’. Of, zoals het ministerie van VWS meldt: ‘Zorgwekkend Gedrag’.
Afgelopen 19 augustus startte het ministerie een campagne om meer bekendheid te geven aan het landelijk Meldpunt Zorgwekkend Gedrag:
Het landelijk Meldpunt Zorgwekkend Gedrag helpt mensen als er geen sprake is van spoed maar zij zich wel zorgen maken over iemand in hun omgeving die verward of onbegrepen gedrag vertoont. Door te bellen met het landelijk meldnummer krijgen zij advies van deskundigen die meedenken of een melding maken bij de juiste hulpinstantie.
De campagne duurt tot en met 15 september.
Een andere label voor hetzelfde begrip, leidt dat ook tot verbeteringen? In een artikel op Sociale Vraagstukken vragen Monique Kremer (hoogleraar Actief Burgerschap) en Radboud Engbersen (expert sociale basis bij Movisie) zich dat af:
Tot het eind van de Koude Oorlog heeft de BVD de CPN in de gaten gehouden. Maar de dienst deed veel meer dan spioneren. Op basis van nieuw archiefmateriaal van de AIVD laat dit boek zien hoe de geheime dienst in de jaren vijftig en zestig het communisme in Nederland probeerde te ondermijnen. De BVD zette tot tweemaal toe personeel en financiële middelen in voor een concurrerende communistische partij. BVD-agenten hielpen actief mee met geld inzamelen voor de verkiezingscampagne. De regering liet deze operaties oogluikend toe. Het parlement wist van niets.
Dit nummer, met bijbehorende videoclip, roept toch behoorlijk wat vragen op. Wat wil Glenn Danzig nou? Dat die moeder haar kinderen uit zijn buurt houdt? Headbangen met de vader? Of toch iets anders, waar die schaarsgeklede moeders uit het clipje op lijken te wijzen? Maar wat doet die kip daar dan bij? Vragen, vragen…
Ik heb ergens gelezen dat het nummer eigenlijk een aanklacht is tegen de censuur op muziek door de Amerikaanse politiek, specifiek door de PMRC van mevrouw Gore. Daar hadden we het hier overigens ook al even over.
… okeeee. We hebben een countryzangers, die met een banjo één van de bekendste en meest gewaardeerde nummers covert van een populaire rapper. De Australische Kasey Chambers waagde zich bij een live optreden aan Lose Yourself van Eminem. Dat is op zichzelf al dapper. En sowieso leuk en origineel, en zelfs als het mis zou gaan wel een Closing Time-pje waard zou ik zeggen.
Maar fuck hell, lieve mensen, dit gaat niet mis. Als je nog iets doet vandaag, ga er rustig voor zitten en ga dit luisteren, tot het einde. Met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid dat je er geen spijt van krijgt.
Volgens Chilly Gonzales kwam dit nummer spontaan tot stand tijdens een jamsessie rond de titel ‘Limit to Your Love’. Hij achter de piano en Feist op zang. Ze zullen het later wel opgepoetst hebben, neem ik aan.
Toen Twin Peaks begin jaren negentig op de Nederlandse buis verscheen, was ik onvoldoende bekend met het werk van David Lynch om te voorzien welke droomlogica me te wachten stond.
Net als veel kijkers dacht ik: ‘Een gruwelijke moord, een FBI-agent die het mysterie op gaat helderen, tof!’ Ik raakte de draad tussen alle bizarre verwikkelingen en excentrieke personages al gauw geheel kwijt. Lynch deed waar ‘ie zin in had. Het leverde wel cult-TV op, dat moet gezegd.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.