Sargasso is een laagdrempelig platform waarop mensen kunnen publiceren, reageren en discussiëren, vanuit de overtuiging dat bloggers en lezers elkaar aanvullen en versterken. Sargasso heeft een progressieve signatuur, maar is niet dogmatisch. We zijn onbeschaamd intellectueel en kosmopolitisch, maar tegelijkertijd hopeloos genuanceerd. Dat betekent dat we de wereld vanuit een bepaald perspectief bezien, maar openstaan voor andere zienswijzen.
In de rijke historie van Sargasso – een van de oudste blogs van Nederland – vind je onder meer de introductie van het liveblog in Nederland, het munten van de term reaguurder, het op de kaart zetten van datajournalistiek, de strijd voor meer transparantie in het openbaar bestuur (getuige de vele Wob-procedures die Sargasso gevoerd heeft) en de jaarlijkse uitreiking van de Gouden Hockeystick voor de klimaatontkenner van het jaar.
Vijf essentiële Franse zinnen
COLUMN - Waarin gastschrijver Vrouwke van Stavast, woonachtig in lichtstad Parijs (ook wel het Eindhoven van Frankrijk) uitlegt hoe u zich om kunt vormen tot quasi Parisienne met vijf eenvoudig te leren Franse zinnetjes.
Vergeet grammaire en vocabulaire, passé composé, un en une. In Frankrijk heb je slechts vijf zinnen nodig om voor vol te worden aangezien.
Tijdens mijn eerste weken in Parijs was overleven noodzaak. Voor taalcursussen had ik geen tijd. Ik redde mijzelf met slechts vijf zinnen die deuren voor me openden, onverstaanbare conversaties tot een goed einde brachten en me tegelijkertijd het imago gaven van een buitenlandse die razendsnel op weg is naar het ultieme doel: être une quasi Parisienne (een echte is niet haalbaar).
1. Ça marche (pas)
In ons fijne authentieke appartementengebouw werkt de lift vaker niet dan wel. De buurvrouw en ik staan samen vergeefs op de lift te wachten. Ik:”Ça marche pas hein?” Schouders ophalend nemen we de trap. Hetzelfde doet een uurtje of wat later de monteur van Orange, die mijn internetverbinding komt maken. Wij kijken naar de router. Zijn blik is zorgelijk. Ik: “Ça marche pas?”. Hij: “Non….. bladiebladie et ohlalala”. Als die avond de boodschappen via de trap omhoog worden gebracht door de Carrefour bezorger wijs ik naar de lift en zeg: “Ça marche pas!” Ik neem de boodschappen van hem over, waarbij ik me zichtbaar vertil. Hij kijkt ietwat vragend, maar ik zeg snel: “Ça marche, ça marche”. ‘Ça marche’ werkt onder alle omstandigheden.
Verkeersboetes stijgen volgend jaar 5%
ANALYSE, DATA - Volgens de minister wordt er een inflatiecorrectie doorgevoerd van 2% op de verkeersboetes. Maar in werkelijkheid stijgt de prijs met gemiddeld meer dan 5%. Rara hoe kan dat?
Minister Opstelten liet vorige maand weten dat de verkeersboetes komend jaar alleen gecorrigeerd worden voor inflatie. En die inflatie is volgens het CBS 2%. De media namen netjes het bericht over.
Maar aangezien we hier nooit iemand zomaar geloven, zijn we maar weer eens in de data gedoken. We hebben de lijst met verkeersboetes van dit jaar vergeleken met de lijst voor 2013. Eerst hebben we een steekproef van 25 boetes gedaan bij de snelheidsovertredingen, omdat die het meest spraakmakend zijn. Die blijken gemiddeld met maar 1,4% te stijgen. Dat valt dus mee.
Echter, een steekproef van 50 boetes bij verkeersovertredingen die niets met snelheid te maken hebben (door rood licht rijden bijvoorbeeld) laat een gemiddelde prijsstijging zien van maar liefst 5,9%. Heeft de minister gelogen?
Dat zal haast wel niet. De oorzaak ligt, zover wij kunnen achterhalen, waarschijnlijk in de toegepaste methode.
De lijst met boetes die gehanteerd wordt, is een lijst met afgeronde bedragen. Dat is wenselijk omdat men in de uitvoering anders gek zou worden van bedragen als 84,75 voor een bon. Dat is niet handig. Dus worden de “norm”-bedragen afgerond voordat de lijst wordt gemaakt. Het afronden gebeurt altijd naar beneden: bij snelheidsovertredingen op €1, bij overige overtredingen op bedragen van €5 als het onder de €100 is, en anders op veelvouden van €10. Een snelheidsbon van €84,75 wordt €84, een roodlichtbon van €84,75 wordt €80 en een zonderlichtrijbon van €126 wordt €120.
Bedrieglijk echt gaat over papyrologie en dan vooral over de wedloop tussen wetenschappers en vervalsers. De aanleiding tot het schrijven van het boekje is het Evangelie van de Vrouw van Jezus, dat opdook in het najaar van 2012 en waarvan al na drie weken vaststond dat het een vervalsing was. Ik heb toen aangegeven dat het vreemd was dat de onderzoekster, toen eenmaal duidelijk was dat deze tekst met geen mogelijkheid antiek kon zijn, beweerde dat het lab uitsluitsel kon geven.
De Nieuwe Pers gaat voor duurzaam
NIEUWS - De Nieuwe Pers wordt de groenste krant van Nederland. De digitale opvolger van De Pers combineert gratis dagelijks nieuws, een betaald weekendmagazine en persoonlijke abonnementen op journalisten. De Nieuwe Pers zamelt via het crowdfunding platform Oneplanetcrowd geld in voor de online doorstart in januari 2013.
Samuel Barber
Samuel Barber (1910-1981) werd geboren uit een moeder die pianiste was, ik zou ook zo graag uit een pianistenschoot gekomen zijn. Toen hij zeven jaar was, schreef hij zijn eerste stuk, Sadness, voor pianosolo. In 1919, toen hij negen jaar was, schreef hij een briefje aan zijn moeder, met daarin deze zinsnede: ‘To begin with I was not meant to be an athlet (sic), I was meant to be a composer, and will be I’m sure.’ Of zijn moeder daar rekening mee wou houden en hem niet meer wou vragen om buiten voetbal te gaan spelen. Zijn moeder hield daar rekening mee, ze was immers pianiste, en op zijn tiende jaar begon hij te werken aan een opera, The rose tree. Op zijn twaalfde werd hij organist in de plaatselijke kerk van West Chester, Pennsylvania, en zo ging het verder. Hij werd een van de grootste componisten van de 20ste eeuw.
Eerder had ik de Zwitserse componist Frank Martin al ter sprake gebracht. Die zei in een interview ongeveer dit: ‘Ik gebruik de twaalftoons techniek van Schönberg, want als ik het op de gebruikelijke manier had gedaan, kwam ik uit op Bach, Mozart, Chopin.’ Dat mocht je willen, dacht ik toen ik dat hoorde. Samuel Barber heeft nooit, zoals Schönberg, Alban Berg, Charles Ives, tot de muzikale avant-garde gehoord. Hij was een man die het deed zoals men het in de 19e eeuw al deed. Hij wordt in de boeken, die men overigens nooit helemaal moet geloven, een postromanticus genoemd.
De redactie van Sargasso bestaat uit een club vrijwilligers. Naast zelf artikelen schrijven struinen we het internet af om interessante artikelen en nieuwswaardige inhoud met lezers te delen. We onderhouden zelf de site en houden als moderator een oogje op de discussies. Je kunt op Sargasso terecht voor artikelen over privacy, klimaat, biodiversiteit, duurzaamheid, politiek, buitenland, religie, economie, wetenschap en het leven van alle dag.
Om Sargasso in stand te houden hebben we wel wat geld nodig. Zodat we de site in de lucht kunnen houden, we af en toe kunnen vergaderen (en borrelen) en om nieuwe dingen te kunnen proberen.
Joden dansen in moskee
Dit is een bijzondere video. De kolonisten zeggen het zelf. Sinds de kolonist Baruch Goldstein in 1994 tijdens Ramadan de Ibrahim moskee in Hebron binnenging, volledig bewapend en in militair uniform, en er vervolgens 29 mensen doodschoot en ruim 125 verwondde voor hij met een brandblusapparaat kon worden doodgeslagen, is deze ruimte alleen op heel speciale dagen nog open voor Joden. Maar gelukkig was de tweede avond Simchat Tora dit jaar zo’n avond, zodat de kolonisten van Hebron er konden zingen en dansen met de Torarollen.
En over welke ruimte hebben we het dan? Wel, dit is de Ibrahim moskee zelf, de tweede plek in heiligheid voor de islam in Palestina. De kolonisten noemen het de Zaal van Yitzhak (Isaac) maar op de achtergrond is de islamitische minbar (preekstoel) die nog geschonken is door Saladin (1137-1193) duidelijk te zien. Dit is gewoon de moskee. En die mocht dus van het militaire bestuur voor de gelegenheid even synagoge zijn.
Voorbode van dingen die gaan komen? Inderdaad, voor de kolonisten was dit een bijzondere viering.
Geld nodig? Gooi jezelf voor de bus en vang van de verzekering
Rare jongens die Russen. Bij een deel van de voorbeelden is niet duidelijk overigens of ze nou dronken zijn of dat ze daadwerkelijk zich voor auto’s of bussen werpen.
Telegraaf wilde zelf interview Holleeder
NIEUWS - Het was een schande dat Willem Holleeder bij College Tour zou zitten, riep half Nederland, inclusief De Telegraaf. Maar misdaadjournalist John van den Heuvel blijkt eerder dit jaar Holleeder half om een interview gesmeekt te hebben, zonder resultaat.
Wikileaks alleen nog te gebruiken na donatie of delen
Op een vroege zomerochtend loopt de negentienjarige Simone naakt weg van haar vaders boerderij. Ze overtuigt een passerende automobiliste ervan om haar mee te nemen naar een afgelegen vakantiehuis in het zuiden van Frankrijk. Daar ontwikkelt zich een fragiele verstandhouding tussen de twee vrouwen.
Wat een fijne roman is Venus in het gras! Nog nooit kon ik zoveel scènes tijdens het lezen bijna ruiken: de Franse tuin vol kruiden, de schapen in de stal, het versgemaaide gras. – Ionica Smeets, voorzitter Libris Literatuurprijs 2020.