Voorpagina

Zoekresultaten voor

'"Ewoud butter"'

Foto: Tom Davidson (cc)
Foto: Bron rechtenvrije foto'sTweede Kamer. copyright ok. Gecheckt 25-08-2022

De kabinetten Rutte I, II en III over immigratie en integratie

, door

ACHTERGROND - Door Ewoud Butter

Net als dat bij Rutte I en Rutte II het geval was, bevat het regeerakkoord van Rutte III op het terrein van immigratie en integratie veel maatregelen waarvan het de vraag is of ze politiek of juridisch haalbaar zijn. Een overzicht.

CDA en VVD bepalend voor het Nederlandse immigratie en integratiebeleid

Het CDA en de VVD, de twee grootste partijen die Rutte III vormen, hebben sinds de regering De Quay, die begin jaren 60 de eerste wervingsakkoorden sloot met Italië en Spanje, de grootste stempel op het Nederlandse immigratie- en integratiebeleid gedrukt.

Het derde kabinet Rutte wordt het 23e kabinet na 1959. Hiervan nam het CDA (of haar voorgangers) zitting in 20 kabinetten en de VVD in 16 kabinetten. Op grote afstand volgen de PvdA (8 kabinetten) en D66 (7 kabinetten). Het CDA leverde 17 keer de premier, de PvdA drie keer (Den Uyl en twee keer Kok) net als de VVD (drie keer Rutte).

Wat waren de belangrijkste maatregelen uit de regeerakkoorden van deze drie kabinetten Rutte?

Rutte I (VVD, CDA met gedoogsteun PVV, 2010- 2012)

In het gedoogakkoord ‘Vrijheid en verantwoordelijkheid’ werd onder andere fors bezuinigd op het integratiebeleid, werd aangekondigd dat diversiteitsbeleid zou worden stopgezet evenals de export van kinderbijslag naar landen buiten de EU. Aan de aanpak van discriminatie, in het regeerakkoord van het laatste kabinet Balkenende (CDA, PvdA, ChristenUnie) nog een speerpunt, werd geen woord meer gewijd en ook voor het tegengaan van radicalisering was geen aandacht meer. Wel werden onder andere de volgende maatregelen aangekondigd:

Foto: Tribes of the World (cc)

De Saoedis, onze ongemakkelijke vrienden

, door

COLUMN - In dezelfde week dat Ahmed Marcouch (PvdA) pleitte voor een verbod op salafistische organisaties, bezocht zijn partijgenoot Ahmed Aboutaleb namens de gemeente Rotterdam Saoedi-Arabië om er geld te verdienen. Een omstreden bezoek. Niet alleen omdat in Saoedi-Arabië de mensenrechten op grote schaal worden geschonden, maar ook omdat vanuit dat land het wahabisme wordt geëxporteerd en terrorisme wordt gefinancierd.

Saoedi-Arabië kondigde twee weken geleden aan met 33 andere soennitische islamitische landen een militaire alliantie’ te hebben gevormd die terrorisme wil bestrijden. De alliantie zal worden geleid vanuit de Saoedische hoofdstad Riyad. Met de oproep lijken de Saoedis te voldoen aan een eerdere oproep van de Verenigde Staten om de militaire actie tegen IS op te schroeven.

Op het initiatief werd met scepsis en zorg gereageerd. Niet alleen omdat het kan leiden tot spanningen tussen soennieten en sjiieten (Iran), maar ook omdat het een middel kan worden om in verschillende landen politieke tegenstanders aan te pakken.

Zo heeft de leider van de coalitie, Saoedi-Arabië de neiging iedere opvatting die het bewind niet bevalt als ‘terroristisch’ te betitelen. Volgens Human Right Watch wordt terrorisme in artikel 1 van de in 2014 uitgebreide terrorismewetten onder andere gedefinieerd als het oproepen tot atheïsme of het bekritiseren van de islamitische fundamenten waarop het land is gebaseerd.

Foto: Duncan Hull (cc)

Die joods-christelijke samenleving bestaat al lang niet meer

, door

OPINIE - Of Wilders en anderen het nu leuk vinden of niet: moslims zijn hier en zullen hier blijven. Ze zullen een minderheid vormen, maar wel een onlosmakelijk onderdeel van de Nederlandse samenleving worden en hun invloed op de Nederlandse cultuur gaan hebben. Dat geldt niet alleen voor moslims, maar voor alle religieuze en etnische groepen die de afgelopen decennia in Nederland zijn komen wonen en hier inmiddels al enkele generaties wonen, schrijft Ewoud Butter op Republiek Allochtonië.

“Ik ben geboren in Nederland en ik woon hier mijn hele leven. Ik heb veel van Nederland ontvangen en ik probeer, zeker sinds ik werk, veel terug te geven. Uiteindelijk zal ik in Nederland sterven. Ik voel me een Nederlander, maar ik word ‘allochtoon’ of ‘Turk’ genoemd. Niet alleen ik, ook mijn kinderen krijgen die labels.
En de laatste 15 jaar worden we ook steeds vaker aangesproken als ‘moslim’. Ook mijn kinderen, die nog nooit een moskee van binnen hebben gezien, wordt gevraagd afstand nemen van aanslagen in Verweggistan. Nederlanders willen niet accepteren dat wij Nederlanders zijn.
Turkse Nederlanders trouwens ook niet. Zij blijven me aanspreken in het Turks, ook publiekelijk of op facebook, ze vallen me lastig met de Turkse politiek en spreken mij en m’n kinderen vermanend toe wanneer we tijdens de ramadan op straat eten. (Aycig, 39 jaar).”

Foto: Lieven SOETE (cc)

Hebben eigen voorzieningen van migranten toekomst?

, door

ANALYSE - De discussie is inmiddels al zo’n 40 jaar oud, maar nog steeds actueel: vormen initiatieven als islamitische scholen, migrantenorganisaties (zelforganisaties), huiswerkbegeleidingsprojecten e.d. een brug naar de samenleving of werken ze segregatie in de hand?
Misschien is de vraag in hoeverre deze organisaties en initiatieven nog van nut zijn voor de tweede en de derde generatie relevanter. Dat stelt Ewoud Butter.

De discussie is nu actueel geworden door de decentralisatie van zorgtaken naar de gemeenten waardoor er een groter beroep wordt gedaan op de mensen zelf. Burgers en hun eigen netwerken moeten meer initiatief tonen en hun ‘eigen kracht’ benutten.

‘De transformatie dwingt professionals van “traditionele” voorzieningen ertoe om zich te richten op de eigen kracht en het netwerk op lokaal niveau. En dan kom je dus uit op samenwerking met die eigen initiatieven’, aldus Trees Pels op de website van het Kennisplatform Integratie en Samenleving (KIS).

Samen met haar collega Mehmet Day van het Verwey-Jonker Instituut doet ze momenteel een literatuuronderzoek naar eigen voorzieningen en hun impact op de ontwikkeling van het kind.

Migrantengemeenschappen richten volgens de onderzoekers steeds meer eigen voorzieningen op rond opvoeding, opvang, educatie en zorg voor kinderen en jeugd op.

Foto: stuart anthony (cc)

Angst verkoopt

, door

ANALYSE - De inmiddels ontslagen journalist Perdiep Ramesar schreef stukken over subculturen die ‘anders’ zijn en als bedreigend voor de mainstream leefwereld of leefcultuur worden ervaren. Dergelijke stukken gaan er in als zoete koek. Angst verkoopt, of het angstbeeld nu op feiten is gebaseerd of niet, meent Ewoud Butter.

Drie jaar geleden concludeerden 75 wetenschappers dat ‘integratie het meest overschatte probleem in onze samenleving is’: de verschillen tussen ‘autochtone’ en ‘allochtone’ Nederlanders worden namelijk steeds kleiner.

Toch wordt dat door brede lagen in de bevolking niet zo ervaren. Zo bleek uit een recente opiniepeiling van Maurice de Hond dat meer dan de helft van de Nederlanders de integratie volledig of in grote mate mislukt vindt. Vooral PVV en VVD-stemmers vinden dat.

Het doet denken aan het grote parlementaire onderzoek van de Commissie Blok naar de integratie aan het begin van deze eeuw. Toen de Commissie concludeerde dat de integratie grotendeels geslaagd was (ondanks de overheid), namen de VVD en het CDA direct afstand van deze conclusies. Waar sommigen liever roepen dat het glas half vol is, zal het in de beleving van anderen half leeg blijven.

Het is net als met criminaliteit: hoewel de criminaliteitscijfers al jaren dalen, neemt het gevoel van onveiligheid niet af. Veel Nederlanders geloven gewoon niet dat het veiliger wordt. We laten onze angstgevoelens blijkbaar graag voeden en steunen massaal en kritiekloos iedere maatregel die meer veiligheid belooft, maar die meestal vooral onze privacy doet verminderen.

Foto: Floris Looijesteijn (cc)

Kinderpardon blijft kabinet zwaar op de maag liggen

, door

ACHTERGROND - Er komt steeds meer steun voor een ruimer kinderpardon. Meer dan de helft van de burgemeesters heeft inmiddels de petitie getekend die hiervoor pleit.

Het kinderpardon wordt voor het kabinet steeds meer een molensteen. Dat geldt zeker voor de PvdA. Een groot deel van de achterban van de sociaal-democraten is ontevreden met het ‘halve kinderpardon’ waarvoor de partij inmiddels een waslijst aan ‘rechtse’ maatregelen heeft geslikt. Rutte en Teeven geven vooralsnog echter geen krimp.

Interessant is ook de ontwikkeling dat gemeenten steeds vaker aangeven niet het afvoerputje te willen zijn van het landelijke asielbeleid.

Zaterdagochtend hadden 206 van de 403 burgemeesters de petitie getekend. Ook acht op de tien raadsleden in Nederland steunen een verruiming van het kinderpardon, zo blijkt uit een onderzoek van Gemeenteraad.nl .

Teeven heeft laten weten niet van plan om de regels voor het kinderpardon te veranderen. Wel zal hij kijken naar schrijnende individuele gevallen, maar dat was al eerder afgesproken.

De helft van de aanvragen voor kinderpardon is afgewezen, waardoor 600 kinderen terug zouden moeten naar hun land van herkomst. Eén van de redenen voor een afwijzing is dat kinderen de hele tijd onder toezicht van het Rijk hadden moeten staan: kinderen die een tijdje onder toezicht van een gemeente hebben gestaan, zijn afgewezen.

Foto: copyright ok. Gecheckt 02-03-2022

Franse toestanden (of niet)

, door

Het Parool opende gisteren met de kop ‘Moslims voelen zich verraden door PvdA”. De krant schreef dat “Amsterdamse moslimprominenten” dit verklaard hadden. De Telegraaf waarschuwt al van Franse toestanden. Maar hoe zit het echt? Ewoud Butter, redacteur van Republiek Allochtonië zocht het uit.

De Telegraaf nam het bericht van het Parool over: “Amsterdam kan worden geconfronteerd met ‘Franse toestanden’, zoals rellen of een volksopstand. Dat zeggen prominente moslims in de hoofdstad. De moslims voelen zich verraden door de politiek en door de PvdA in het bijzonder.” Bij het artikel staat een foto van een brand in een buitenwijk in Parijs.

“Dit is geen waarschuwing, maar een verkapte oorlogsverklaring” schreef het rechtse blog Amsterdam Post.

Maar wie waren dan die prominente Amsterdamse moslims die uitspraken hadden gedaan waarop Het Parool haar bewering baseerde?

Dat waren Said Amrani, de tweede imam van de Amsterdamse Badr-moskee en Yahia Bouyafa, moskeebestuurder uit….IJsselstein. Nou is Bouyafa voorzitter van de Raad Marokkaanse Moskeeën Nederland (RMMN), maar dat is nietde koepel van de Amsterdamse Marokkaanse moskeeen. Dat is namelijk de Raad van Marokkaanse Moskeeen Noord-Holland (RVM). Ik geef toe dat de namen van beide koepels op elkaar lijken, maar een beetje journalist moet dat onderscheid toch kunnen maken?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

“Amsterdam dreigt zijn tolerante ziel te verliezen”

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Onderstaand interview is van Ewoud Butter en verscheen eerder op zijn eigen weblog.

In het kader van een onderzoek naar multicultureel onbehagen in Amsterdam interviewde ik een jaar geleden een 42-jarige fragiele en nichterige homo die serieus overweegt om bij de landelijke verkiezingen op de PVV te stemmen: Tim, een portret.

Tim werd in mei ?68 (?symbolischer kan niet?) geboren in een klein dorp bij Goes als oudste van een gezin van vier kinderen. Zijn ouders waren streng gereformeerd, zijn vader was actief in het bestuur van de lokale kerk.

Tim was 14 en zat op het VWO in Goes toen hij besefte dat hij homoseksueel was. Omdat hij wist dat zijn ouders homoseksualiteit niet accepteerden, hield hij zijn geaardheid lange tijd verborgen. Dat leidde er toe dat hij steeds depressiever werd. Ook gingen zijn prestaties op school achteruit, zodat hij moest overstappen naar de HAVO. Toen hij 16 was had hij na een avondje stappen thuis zijn coming out. Daarna brak de ?hel? los. ?Mijn vader heeft sinds die dag niet meer met me gesproken, m?n moeder probeerde me om te praten. Ze dacht dat ik geestelijk ziek was en zag mijn homoseksualiteit als een gevolg van mijn depressiviteit in plaats van andersom.? Ze stuurde Tim naar de dominee en daarna naar de psychiater. Tim werkte mee, tegen beter weten in, ‘uit een soort schuldgevoel’.

Toen hij zijn HAVO-diploma had gehaald vluchtte hij naar Amsterdam. ?Amsterdam was voor mij de beloofde stad. Daar kon ik mezelf zijn en mensen met een vergelijkbare achtergrond en interesses ontmoeten.? Na twee dagen stond hij al op de stoep bij het COC en na een maand woonde hij samen met een man van 50 in de Concertgebouwbuurt. “Hij gaf me de ruimte om te zijn wie ik was, hij pronkte met me en had me na 2 dagen al meer complimenten gemaakt dan ik ooit van mijn ouders had gehad.”
Zijn vriend onderhield hem, terwijl Tim het huishouden deed. ?Ik wist niet wat ik wilde studeren. Begon steeds aan wat, maar maakte het nooit af. Misschien was het scheve relatie, en ongetwijfeld zal ik onbewust een vaderfiguur hebben gezocht, maar ik voelde me wel heel veilig. Die veiligheid had ik nodig om uit te vinden wie ik was.?

Foto: Sargasso achtergrond wereldbol

Word nooit een Model-Marokkaan

, door

GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Vandaag een stuk van Ewoud Butter, dat eerder op zijn eigen blog verscheen.

Model bij show van Marokkaan Aziz (Foto: Flickr/Natashenka)

Mevrouw Van der Vaart is welzijnswerkster en erg betrokken bij de multiculturele samenleving. Ze maakt zich oprecht zorgen over de hoge criminaliteit onder Marokkaanse jongens.

“Die jongens zouden een voorbeeld moeten nemen aan al die jongens die het wel zo goed doen, zoals die meneer Marcouch en die schrijver, Hafid Bouazza, en die enige mode- ontwerper, Aziz, en dan heb je nog die leuke voetballer, hoe heet ie ook al weer?” “Afellay, Bouhlarouz, Boussaboun, Aissati, ..” “Ja, die laatste… denk ik. Echt een model-Marokkaan.”

Model-Marokkaan. Je zult het maar zijn. “En Mo, wat wil je later worden?” “Model-Marokkaan pappa.” “Zou je dat nou wel doen jongen?” Rolmodel is al erg, Troetel-Turk is vreselijk, maar Model-Marokkaan is echt bijna dodelijk.

Toch zijn er heel veel goedbedoelende mensen in de politiek en het welzijnsland die hun heil zoeken in de Model-Marokkaan als rolmodel. Succesvolle Marokkanen zouden een voorbeeldfunctie moeten vervullen. Het is een uitgangspunt van verschillende projecten. Maar is het wel verstandig?

Over Nederlanders wordt wel eens gezegd dat ze maar beter niet met hun kop boven het maaiveld uit kunnen steken. Voor een Marokkaan is een kruin al snel veel te hoog.

Vorige