Een interesant interview met econoom Walter Manshanden bij Follow The Money:
Dertig jaar geleden had econoom Walter Manshanden dat besluit begrepen: een groter Schiphol was toen goed voor de economie. Inmiddels vindt Manshanden dat Mainportdenken hopeloos achterhaald. ‘De enige plekken waar in de luchtvaartindustrie nog geld verdiend wordt, zijn de parkeerplaatsen.’
Met 400 doden en 23000 besmettingen, zo meldt Trouw.
Kom d’r maar in, Kritisch Prikken…
En voor de volledigheid ook maar even de reactie van Skepsis op Kritisch Prikken…
“Er zijn verschillende gaten in het hek, en op sommige plaatsen was er helemaal geen hek. Studenten van de Universiteit van Kinshasa lopen vaak door die gaten om een stukje af te snijden, en buurtbewoners kweken maniok op de terreinen van het centrum, net naast het gebouw met het kernafval.”
Wikileaks: het is natuurlijk altijd wat en nooit goed voor sommigen, maar hier weer een staaltje jaw-dropping lekkage […]. Blijkt dat er twee kernreactoren staan in het stabiele Kabilaland, Zwitserland Der Afrika.
Werkkrachten in de uraniumontginning: “artisanale mijnwerkers”. Newspeak als nooit tevoren.
Het heeft lang geduurd voordat ik iets kon schrijven over “Congo, een geschiedenis” van David van Reybrouck. Ik wilde het eerst lezen (582 pagina’s netto, met verantwoording van de bronnen, de bibliografie en het notenapparaat: 680) en ik wilde er ook nog iets meer over uitkramen dan ‘wow…’
Inmiddels steken er zoveel veren in Van Reybroucks reet, dat gevreesd moet worden voor een ruptuur. Terecht: Congo is -ondanks de fouten- een magistraal boek. De kortst mogelijke recensie luidt: “Van Reybrouck beschrijft de geschiedenis van Congo alsof je er zelf bij bent.”
Dat werpt wellicht de vraag op wat Congo ons kan schelen. Hebben we niet genoeg aan onze eigen problemen? De files? Onze pensioenen? De politieke elite versus de hardwerkende burger? En wat heeft Congo ons ooit gegeven?
Om met die laatste vraag te beginnen: Congo ‘gaf’ rubber voor onze banden, palmolie voor zeep en coltan voor mobiele telefoons. De yellow cake die gebruikt werd voor de productie van de atoombommen op Hiroshima en Nagasaki? Afkomstig uit Congo. Overigens werden niet alle grondstoffen met een glimlach ingepakt.
Blijft over de vraag of Congo ons iets kan schelen. Waarschijnlijk niet. George Foreman vocht er tegen Muhammed Ali, het bloedigste conflict sinds 1945 vond er plaats en dan hebben we de belangrijkste mediamomentjes wel gehad. Waarom dan toch dit boek lezen? Omdat het magistraal is!
Dit is een gastbijdrage van Jef Abbeel.
Congo vierde op 30 juni 2010 zijn 50° onafhankelijkheidsverjaardag en dat werd voorafgegaan en herdacht met een kleine lawine aan boeken en allerlei feestelijkheden. De bekendste boeken zijn die van David Van Reybrouck, Peter Verlinden, Rudi Vranckx en Zana Aziza Etambala.
Veel minder aandacht ging er naar de taalstrijd in de voormalige Belgische territoria Congo (1885-1960), Rwanda en Burundi (1919-1962) en naar de rol van de K.U.L. / Lovanium in Congo.
Evert Kets, journalist, Afrika-analist en onderzoeker bij Clingendael in Den Haag, onderzocht de transfer van het Belgische taalprobleem naar de evenaar. Dit is een nieuw element, want de taalperikelen in België en het koloniale verleden worden meestal los van elkaar bestudeerd, zelden samen. En menigeen ontkent dat die strijd er was, doordat de meeste Vlamingen in Congo, Rwanda en Burundi berustten in de feitelijke toestand dat het Frans er de enige koloniale taal was. Onder en door het Belgische koloniale bestuur werden die drie gebieden de facto Franstalige landen. Rwanda wijkt daar sinds kort van af door over te schakelen op het Engels.
PvdA: Kamervragen over verkrachtingen Congo
In het oosten van Congo in de regio Walikale zijn eind juli
meer
dan 150 vrouwen slachtoffer geworden van verkrachtingen. Hoewel
verkrachtingen in het gebied helaas vaker voorkomen, was de schaal en
organisatie volgens de VN uitzonderlijk. De onveiligheid in het oosten van Congo
duurt voort en de wereld kijkt toe. Reden genoeg voor mij om kamervragen te
stellen aan de minister van Buitenlandse Zaken, samen met mijn collega Sjoera
Dikkers.
Lees
verder >
“Wat haalt het uit je op te sluiten in je eigen grote gelijk en niet af te reizen, als je daardoor alle toekomstige invloed definitief uitsluit?”
De quote van vandaag is haast een Saillant, of een Tweespalt. België, en zeker het gedeelte dat zich enigszins historisch bewust wil noemen, staat weer in rep en roer. Reden: ons koning Albert II gaat naar onze voormalige kolonie Congo. Ook gekend als: hell on earth. 6 miljoen doden, we berichtten er al eerder over. Een VN-rapport is vernietigend. De vraag is eenvoudig, het antwoord zeer moeilijk: keur je als land door zijn chef van 1800 te sturen de wandaden van een dictator goed, of moet je net wegblijven omdat de situatie werkelijk alle verbeelding tart. Er is natuurlijk nog een derde manier: de ondemocratische onverkozene sturen, maar hem het standpunt van België zeer duidelijk onder de aandacht laten brengen. Ho, wacht! Dàt is het probleem, natuurlijk… wèlk standpunt?
Ondertussen is in de marge onze minister van Oorlog De Crem, er in geslaagd om Congolese militairen naar het nationale défilé uit te nodigen. Soldaten zijn soldaten, zal hij wel gedacht hebben, dus of het nu leden zijn van een leger wat vandaag wereldwijd het bloeddorstigst zijn eigen bevolking terroriseert, maakt niet uit. (Ondertussen is de palmwijn wat uitgewerkt, en ‘heeft men zich vergist: het was een beleefdheidsformule, niet een vraag’.)
De quote zelf komt uit de culturele sector: de directeur van een van de eerbiedwaardigste theatergezelschappen in België, die al langer dan vandaag nauw samenwerkt met Congolese mensen en projecten.
Congolees meer staat op ploffen
Drie kubieke kilometer kooldioxide kan ontsnappen
