GeenCommentaar heeft ruimte voor gastloggers. Ditmaal voor Peter, van Codes, keuzes en maakbaarheid, die het stuk via de mail toezond.
Terwijl de bevolking tussen 2000 en 2006 met slechts 5 procent is toegenomen, zijn de kosten voor de gezondheidszorg in diezelfde periode exponentieel gestegen. Een groei van ruim 56 procent. En het eind is nog niet in zicht. Alleen al de vergrijzing zal meer zorgkosten met zich meebrengen.
Dat gaat uit de hand lopen, zegt minister Ab Klink. Klink, een minister van ‘geen woorden, maar daden‘. Volgend jaar zal hij het tekort op de zorgbegroting volledig op de burgers gaan verhalen. Ingrepen in het basispakket van de zorgverzekering en een verplicht eigen risico moeten de kosten omlaag brengen.
Ook voelt Klink er wel wat voor om ongezond levende mensen meer voor hun eigen zorg te laten betalen. Rokers kunnen bijvoorbeeld op hogere nota’s rekenen. En het reclameverbod voor de elektronische sigaret blijft vooralsnog gehandhaafd. Maar ja, hoe kan je verder nog de kosten bestrijden?
De RVZ als oplossing
Nou, daar heeft minister Klink een adviesraad voor. De RVZ (Raad voor de Volksgezondheid en Zorg) excelleert in uitermate gezonde adviezen. Dat wil zeggen: gezond voor de staatsboekhouding en zorgverzekeringen. Zo kwam de RVZ twee jaar geleden bijvoorbeeld met het briljante plan om meer met een boekhoudkundige kosten-baten analyse te gaan werken, voordat tot behandeling van een kwaal wordt over gegaan.
Een efficiënte kostenbeheersing noemt de RVZ dat. Lichtere gezondheidsproblemen zouden het met lagere of helemaal geen vergoedingen moeten doen. Last van zwemmerseczeem? Vervelend, maar je koopt maar een zalfje bij de drogist, geheel op eigen rekening. En als de kosten te hoog zijn in relatie tot de opbrengst van de behandeling dan zou er geen vergoeding uitgekeerd moeten worden.
De RVZ had zelfs een norm bedacht: een behandeling mag maximaal 80.000 euro per gewonnen levensjaar kosten. Gaat het meer kosten dan gaat het niet meer vergoed worden. De RVZ vond dat een controversieel, maar ook rechtvaardig idee. Dit jaar liet de RVZ ook weer duchtig van zich horen. De AWBZ moet namelijk worden afgeschaft. Ze vinden het eigenlijk maar een zootje en denkt een betere zorg en een aardige kostenbesparing te bereiken door naar een andere financieringsstelsel uit te gaan kijken.
En net zoals minister Klink, denkt ook hier de RVZ dat de burger voor een aanzienlijk deel van de kosten op moet draaien. Zeker als de burger niet meewerkt. Ongezonde vette veelvraten krijgen te maken met duurdere boodschappen, dankzij een vettax op snacks. Lastige patiënten, bijvoorbeeld mensen die de voorgeschreven medicijnkuur niet helemaal serieus nemen, moeten uit de behandeling worden geflikkerd. De RVZ hamert er al jaren op dat we objectief naar de zorgkosten moeten kijken. Het moet niet zo zijn dat iedereen bij het minste geringste pijntje zijn hand op kan houden bij de verzekering om door de huisarts te worden vertroeteld. Dat is zo’n beetje het leidend principe van deze adviesraad.
Waar zou de RVZ nog meer kunnen besparen?
En die club is nu dus door Klink gevraagd nog eens goed naar de kostenbeheersing te kijken. Alsof de adviezen van de laatste jaren niet goed genoeg waren. De RVZ zegt niet: luister Klink, we hebben de laatste jaar een paar prima voorstellen gedaan, ga daar eerst maar mee aan de slag. Misschien heeft de raad dan ook wel in de smiezen dat die voorstellen meer controversieel dan rechtvaardig zijn. Want: voorlopig wordt ons leven niet gewaardeerd op 80.000 euro per jaar en is het parlement tegen het afschaffen van de AWBZ.
Toch heeft de RVZ vol enthousiasme een commissie benoemd die deze klus gaat klaren. Geheel conform de kabinetsambities betreffende de positie van de vrouw bestaat de commissie uit 15 mannen en 3 vrouwen, alvast een ongezonde verhouding voor de streefcijfers betreffende arbeidsparticipatie van de vrouw. Maar dat terzijde.
In oktober wil de commissie de scriptie af hebben en met een geinige presentatie komen. Ik doe daarom bij deze alvast wat schoten voor de boeg, geheel in lijn met de objectieve kosten-baten opvattingen van de RVZ:
– Kiezen trekken kunnen we zelf wel. Touwtje om de rotte kies, bevestig andere eind aan deurklink en laat iemand de deur met een klap dichtgooien. Het is even pijnlijk maar het scheelt heel wat aan tandartskosten.
– Been gebroken? Ga naar de Gamma, koop wat hout en gips en leg zelf een spalk aan. Metsel het zaakje naar eigen inzicht op creatieve wijze vast.
– Scheiden is het duurst voor de zorg. Alleen mensen die tot de dood hun scheidt bij elkaar blijven krijgen hun zorgkosten vergoed. Wie voor die tijd de banden verbreekt draait de rest van zijn/haar leven op voor de kosten.
– De vergrijzing: met de ouderdom komen de gebreken. Om dat zulks vanzelf spreekt, mag men ouderdomskwaaltjes ook voortaan zelf betalen.
– De gemiddelde leeftijdsverwachting ligt zo rond de 72 jaar. Vanaf het 65e levensjaar worden er geen peperdure behandelingen meer vergoed, want al zou iemand dan nog 7 jaar leven, die kosten kunnen ze nooit meer terugbetalen. Dat is niet efficiënt, dus kappen met die handel!
Iemand nog betere ideeën voor de RVZ-commissie?
Reacties (28)
Het probleem van de zorg dat het slecht automatiseert/mechaniseert.
Je kunt de oudjes niet in een wasstraat zetten, en verzorging van zieken is ook een vrij individuele bezigheid.
Voor de rest zijn er zoveel verschillende ziekten en kwalen dat er altijd sprake zal zijn van veel maatwerk.
Vandaag kunnen we dit nog toevoegen: de RVZ zal voorstellen de import van vreemdelingenvoer te verbieden omdat 50 procent van de baby’s daar in 2010 allergisch voor zullen zijn.
Tsja, waarom zou je de maatschappij kapot draaien omdat mensen met ?250.000 op rekening van de maatschappij willen proberen nog een jaartje bedlegerigheid eruit te slepen. Rot als het je familie is hoor, maar dood gaan we toch.
@3
Met betrekking tot die norm voor een extra levensjaar heeft wout een punt.
Dat valt vooral in te zien als je de uiterste consequentie van het standpunt (geld mag nooit hetgeen zijn dat de wenselijkheid van een behandeling bepaalt) gaat bezien.
Dat zou betekenen dat als je voor een miljoen euro iemands leven een dag kan rekken je dat moet doen.
Als je dat absurd vindt moet je je afvragen met hoeveel tijd je iemands leven dan wel moet rekken voor een miljoen euro. Een week? Een jaar? Tien jaar?
Of andersom: hoeveel geld mag een dag (of een week, of een jaar) extra dan kosten? een half miljoen? 30.000 euro?
Als je het dus absurd vindt om voor een miljoen iemands leven met een dag te rekken, wordt automatisch de vraag, hoeveel geld je extra tijd dan waard vindt.
Je kan het oneens zijn met de norm van de RVZ, maar dan moet je eigenlijk aangeven waar je de grens dan wel trekt, anders wordt de kritiek een beetje gratuit. Uitzondering is uiteraard als je een miljoen voor een dag prima vindt.
Ik denk dat die discussie pijnlijk, maar op termijn onontkoombaar wordt. Uiteindelijk is de hoeveelheid geld van een overheid en in een samenleving eindig, en je zal dus keuzes moeten maken. Je zal de keuze moeten maken hoeveel je aan gezondheidszorg wil besteden (elke euro die naar zorg gaat kan niet naar bijvoorbeeld VMBO-dropouts) en ook waar je binnen de zorg je geld aan besteedt. Besteed je het aan baarmoederhalskanker vaccinaties of aan meer uitstrijkjes, bijvoorbeeld?
Het is een pijnlijk onderwerp dat de RVZ op de agenda zet, maar ik vind het volkomen terecht dat ze het doen.
Die RVZ-norm is maar een onderdeel van de gehele discussie. De RVZ heeft destijds voorgesteld waar die norm zou kunnen liggen, maar er wel bij gezegd dat het aan de samenleving, i.c. de politiek is om de uiteindelijke norm te stellen.
Ik verwacht niet veel van een politiek debat over zo’n norm.
Maar goed, de kern van de zaak is dat de zorgkosten blijven stijgen en het antwoord van de regering is: hoe kunnen we die kosten beperken?
De regering had ook kunnen stellen dat het die kostenstijging een feit is en dat de vraag hoort te zijn: waar halen we het geld vandaan?
Is er echt niks creatievers te bedenken dan binnnen de sector te snoeien hier en te snijden daar? Analoog naar hoe meerkosten in het onderwijs aangepakt worden?
Er wordt dus niet gezegd: gezondheid en zorg (en onderwijs) vinden we zo belangrijk dat het wat mag kosten.
Goed stukje Peter… Helaas word een mensen leven nog steeds blijkbaar in geld uitgedrukt. Alsof we allemaal nog een tweede leven hebben ofzo hierna (woops, dat is waarschijnlijk wat een groot deel van deze mensen nog gelooft ook).
@5: Ik heb het nog een keer gelezen en ik vind die RVZ eigenlijk een steeds sympathiekere club worden.
Je kan natuurlijk makkelijk zeggen; het mag wat kosten. En kennelijk doen we dat ook, want zo zeg je zelf, de uitgaven zijn in 6 jaar met 56% gestegen.
Ik kan me zo voorstellen dat de creativiteit om nog geld van andere plekken vandaan te halen voor zorg onderhand een beetje op is.
Want dat is wel de consequentie: geld voor zorg kan niet naar onderwijs, uitkeringen, openbaar vervoer of andere dingen die jij wellicht niet belangrijk vindt maar anderen wel.
Daarnaast denk ik dat het altijd en en is. En zoveel mogelijk doen voor wat beschikbaar is, en als dat niet kan kijken of je bereid meer beschikbaar te stellen. Het lijkt me dat je niet tegen optie 1 kan zijn.
Als je het daarover hebt, denk ik dat het idee van het aanpassen van het stelsel van de AWBZ door verschillende delen bij andere partijen onder te brengen (da’s wat anders dan (zorg) afschaffen), als dat inderdaad betere zorg en minder kosten met zich meebrengt, niet zomaar opzij moet worden geschoven. Overigens, ik zeg dat met weinig fiducie in het vermogen om dat soort stelselwijzigingen zonder kleerscheuren gedaan te krijgen.
Ook het idee om mensen die niet willen meewerken aan hun behandeling het dan zelf maar te laten betalen heb ik op zich niks tegen. Als je zelf op deze manier aangeeft geen waarde te hechten aan een behandeling, waarom zouden anderen die voor jou kennelijk toch waardeloze behandeling moeten betalen? Lijkt mij een zeer legitieme vraag.
Dan het zelf betalen van kleine ongemakken. Ook daar heb ik van te voren niet direct een probleem mee. Een verzekering (wat voor type dan ook) is van oudsher bedoeld om te zorgen dat je niet failliet gaat als iets met een kleine kans maar met een grote impact jou toevallig overkomt, door het risico over veel mensen te spreiden. Een zorgverzekering is in die zin al gek, omdat de kans bijna tot 1 nadert dat je er op een gegeven moment een beroep op gaat doen. In die zin zou verzekering eigenlijk niet eens noodzakelijk zijn; gezien de hoge kans zou het via belasting kunnen, maar dat terzijde. Waar het om gaat is dat je een verzekering hebt voor grote, (in de tijd) min of meer onvoorspelbare financiele verplichtingen die een normaal mens te boven gaan.
Er zijn kleine zorguitgaven te bedenken die je graag wilt blijven vergoeden (bijv een huis- of tandarts), omdat mensen die daar op beknibbelen later met grotere, vermijdbare, uitgaven geconfronteerd kunnen worden.
Maar dat geldt echt niet voor alles. Als dat soort kleine geneesmiddelen onder een verzekering of een regeling vallen gaan mensen het gebruiken, omdat het “gratis” lijkt, terwijl als ze het zelf zouden moeten betalen (wat bij kleine bedragen ook prima kan) ze het kleine ongemak voor lief zouden nemen. Als hierdoor collectieve uitgaven minder onder druk komen en mensen met “echte” kwalen beter geholpen kunnen worden, zie ik niet hoe je daar tegen kan zijn.
Economen zullen je zelfs uitleggen dat dit welvaartswinst oplevert omdat de keuzes die mensen maken dichter bij hun echte preferenties zullen liggen.
Die 80.000 norm heb ik al eerder wat van gezegd, en wat mij betreft wordt die discussie snel gevoerd. Uiteindelijk zal het toch een keer moeten. Lijkt me een mooie om te zien waar partijen voor staan als er echt nare keuzes gemaakt moeten worden en wie in zo’n discussie gaat duiken.
Je zou eens moeten kijken hoeveel het mensen zelf waard is.
Denk dat er veel mensen zijn die zeggen: voor mij hoeft het niet meer, maar meegaan in geaccepteerd gedrag.
Als je tegen je oude vader met nare ziekte zou zeggen:
Of heftige behandeling om je leven nog 2 jaar te rekken, in bescheiden vorm met alle risico’s van dien, of je kleinzoon kan naar Harvard?
Ben benieuwd wat een vader zou zeggen..
Vraagje:
Is er ook ergens inzichtelijk gemaakt waar we nu precies kosten aan maken?
Een totale kostenverdeling in termen van
Personeel, vastgoed, materiaal, geneesmiddelen.
Denk dat als je ziet waar het aan opgaat, je ook weet waar je innovaties wilt stimuleren…
@8: Waar alles aann opgaat? zal ik eens uiitzoeken. Ik zag wel wergens dat 10% aan medicijnen opgaat. Desondanks wordt er voortdurend voorgesteld de dure medicijnen niet meer te vergoeden.
@7: Wat ik ook waardeer aan de RVZ is dat ze controversiële voorstellen durven te doen.
Daarom gaf ik zelf ook wat maffe ideeën die in de RVZ-lijn passen. Misschien weet jij ook wat leuk maar effectieve maatregelen.
Weet je, ik had een oma die op haar 91e nog een nieroperatie onderging en tijdens de ingreep stierf. Dat risico was vooraf bekend. Mijn oma heeft dat risico genomen.
In de lijn van de RVZ was dat dus pure verspilling.
Maar zouden we dat over een aantal jaren nog toestaan, dan is dragen dure maar mislukte operaties wellicht bij aan het terugdringen van de vergrijzing.
Toch? Of bedoel je zoiets niet?
Verder vroeg ik me af waarom kosten alleen binnen de sector zelf afgerekend dienen te worden. Als zorg en onderwijs belangrijk worden gevonden, dan hoeft de kostendekking niet strikt binnen die markt plaats te vinden, is mijn stelling.
Als er toch relaties gelegd moeten worden:
– niet alleen een vettax op kroketten, ook een longtax op auto’s en brommertjes.
Bovendien kan daar ook even risicotax op want krijg/veroorzaak je een ongeluk dan volgen er ook vaak dure operaties.
– Het kijk-en luistergeld bestaat bniet meer. Laten we een luie-reet-tax invoeren voor iedereen die op de bank onderuit gezakt zit. bewgen is veel gezonder, tv zitten kijken niet.
Nu uw ideeën a.u.b.?
@7, Als je kosten overwegingen gaat maken tussen het een en het ander zijn er volgens mij heel veel zaken die minder belangrijk zijn dan een mensenleven en een opleiding. Ik denk aan defensie maar ook ontwikkelingshulp en kunst en cultuur. Hoezeer ik ook in die laatste twee geloof, als we MOETEN kiezen tussen bijv. een Opera kaartje subsidie geven of een kunstenaar subsidie of iemand’s leven dragelijk maken… of als we moeten kiezen tussen hier iemands leven dragelijk maken of in een ander land (hoe zeer ik zelf ook moeite heb met dat idee).
Als er al gekozen moet worden lijkt mij iets als de gezondheidszorg juist een van de laatste die af moet vallen, zo niet de allerlaatste. Samen misschien inderdaad met scholing (investering in het land).
@10
oh? Misschien dat ?10.000 voor schoon water of medicijnen in Afrika 15 extra jaar voor 500 mensen kan betekenen. Moeten we het dan toch uitgeven aan die dikke, 78’jarige roker?
Gezond zijn is belangrijk en het is wenselijk je medemensen te helpen bij ziekte. Wat voor zin heeft echter de laatste chemokuur bij iemand die toch al is afgeschreven? Of het eindeloos in leven houden van zwaar gehandicapte kinderen (levensverwachting 16 jaar, hel voor ouders en hel voor kind zelf etc., transplantaties, miljoenen zorg etc.)
Rien Meijerink van de RVZ is bij Buitenhof geweest om het toe te lichten. Het staat online. Zelf vond ik zijn verhaal zeer sterk (maar die commissie met die oververtegenwoordig van mannen is ook niet zomaar een vrijblijvend clubje; daar zitten mensen in met kennis van zaken.)
Het is natuurlijk weer vreselijk naïef van me, maar waarom zou je alleen die mensen aanpakken die schade aan hun eigen gezondheid toebrengen (rokers dus) en de mensen die de schade (rookwaar) op een presenteerblaadje (reclame, winkels) aan de man brengen niet?
Waarom moeten alleen de ongezonde vetzuchtigen een vettax betalen en de snackproducenten- en verkopers niet?
He is blijkbaar wel goed voor de economie als er allerlei ongezonde onzin wordt geproduceerd, maar als consumeten er ook daadwerkelijk gerbuik van maken worden ze afgestraft met hogere premies en uitsluiting van behandelingen. Het was en is tenslotte hun eigen verantwoordelijkheid dat spul te consumeren of niet. In een vrij land heb je die vrije keuze immers?
Maar, nogmaals, waarom wordt de consument voor die vrije keuze bestraft en de de fabrikant voor die vrije markt niet?
Op zijn minst is hier dan toch sprake van een gedeelde verantwoordelijkheid, die dan ook naar evenredigheid betaald moet worden?
Laatste nieuws: rokers worden beloond omdat ze korter leven.
Kijk, zo kan het ook. Ik dacht dat verzekeraars in de VS ook soortgelijke plannen overwegen: betaal iemand die wekelijks naar de fitnessclub gaat. Zolang die geen halter op zijn kop krijgt, zal-ie een stuk goedkoper voor de zorg worden.
Een tip voor de RVZ:
Neem de pil van drion op in als vergoedmedicijn. Met beloningsbonus dat 5jaar aan pensioengelden als belastingvrije nalatenschap naar de familie mogen. WIn – win – win.
Overigens weet ik nog wel andere redenen voor de kostenstijging. Sinds ik toegang heb tot registratiecodes merk ik dat ziekenhuis duurder claimt dan ze uitvoert. Bijv. navraag voor medijnen werd ingediend als psych.consult. Vervolgens daarover gebeld omdat we uitgingen van een vergipsing. Wordt ook dat belletje geboekd als volwaardig psych. consult. Enige tijd geleden op GC was ook een arts die aangaf religieuze besnijdenissen uit te voeren, alleen al vanwege de sociale dwang t.a.v. de patiënt en dat dat d.m.v. creatief boekhouden wel in de boeken zou verdwijnen.
Nu denk ik toch dat dat slechts de tip v.d. ijsberg is.
“Waarom moeten alleen de ongezonde vetzuchtigen een vettax betalen en de snackproducenten- en verkopers niet?”
Dat komt neer op hetzelfde, want als snackproducenten een accijns moeten betalen, rekenen ze dat door in de prijs. Net zoals sigaretten- en alcoholproducenten het doen.
“Ik dacht dat verzekeraars in de VS ook soortgelijke plannen overwegen: betaal iemand die wekelijks naar de fitnessclub gaat.”
Ik kan nu al met mijn ziektekostenverzekering korting krijgen bij de fitnessclub.
het lijkt mij ook zinnig als men ook eens kritich naar de eigen organiatie gaat kijken, misschien dat daar ook eea. aan voordelen te behalen valt…
U wordt bedankt. Ik ben tachtig jaar en zal morgen mijn pil innemen zo dat jullie van mijn af zijn. Gegroet voor jullie menselijkheid en hoop dat julie geen van allen zo oud worden want dan kost je te veel.Geef het geld maar uit aan de oorlog
Nog een stuk besparing.65 jaar en pil naar het hiernamaals.Besparing geen ziekenkosten geen pensioen,dus ook geen premie betalen.Kan je een auto kopen
@12: Er zitten idd enkele ‘sterke/wijze’ mannen in die commissie. Al moet ik wel aangeven dat degene die ik ken, wel erg pro-liberalisering van de zorg zijn. ‘Stemmen met de voeten’, zoals Dhr. Schut het noemt.
Helaas lijkt ook hier weer hetzelfde te gebeuren als zo vaak met ‘liberaliserings-maatregelen’, die worden ingevoerd zonder eerst eens goed na te denken. Mijn vriendin werkt in de zorg en als ik haar soms hoor, dan praat men in ziekenhuizen (ook) al over ‘productie draaien’, want het budget moet gevuld worden….
Want: De invoering van marktwerking in de ziekenhuiszorg heeft geleid tot een forse toename van het aantal behandelingen en daarmee ook van de kosten. […] “Nu is de rem eraf”, aldus de onderzoekers, die declaratiegegevens hebben geanalyseerd. […] Jan Willem Kuenen van BCG adviseert (dan ook) eerst goed te doorgronden wat de oorzaken zijn van de enorme groei, voordat liberalisering van de ziekenhuiszorg in de huidige vorm wordt voortgezet. Zie hier.
Minister Ab Klink?Geen wooorden maar daden?
Geef het voorbeeld. Ik kom de pil wel persoonlijk brengen
Kost u niets. Opgeruimt is netjes en Ab we zijn gered
11 Wout Wie bepaalt welk leven zinvol is?,van een werkweigeraar,
een uitkeringstrekker,een slaaf,een burgerlijke trut/zak,
een onderdrukte van een tiran, een mishandelde,een misdadiger,
een depresssieveling,een egoist,een stinkerd rijke die allen maar feestjes
geeft——- Of wat zinvol is ?
Lastiger is het om, net als de RVZ, ook met ideetjes te komen.
Omdat het zondag is (rustdag – ook voor mijn hersentjes): wie op zijn 18e nog 100% fit is, doet een test om dat te bewijzen en als er dan ook een verjklaring getekend wordt dat men de rest van het leven alle ongezonde zaken zal mijden, krijgt gratis gezondheidszorg, mocht er toch nog een verkoudheidje de kop op steken.
Wie de verklaring niet nakomt kan op fikse boetes rekenen.
Deze maatregel past in de lijn Klink-RVZ, die ongezond gedrag willen afstraffen en de experimenten waarbij gezond gedrag wordt beloond.
Overigens (het is nog steeds zondag, mijn hersens staan op nul): je kan ook het geld afschaffen. Alles kost dan niks, omdat het ineens gratis is.
Ja, schiet me nu maar af. Kan ik het helpen dat ik mijn pilletje niet heb genomen, omdat ik die niet meer kan betalen?
@20
Als ik het artikel lees, staat er feitelijk dat door marktwerking nu meer mensen zorg krijgen :)
“In het oude systeem kregen ziekenhuizen een budget en daarbinnen zorgden afspraken tussen zorgverzekeraars en ziekenhuizen voor een beperking van de groei.
De budgetten voor ziekenhuiszorg worden geleidelijk vervangen door vrije onderhandeling met zorgverzekeraars over de prijs per behandeling. Beperkingen in het aantal behandelingen zijn er vaak niet.”
@9
“Daarom gaf ik zelf ook wat maffe ideeën die in de RVZ-lijn passen. Misschien weet jij ook wat leuk maar effectieve maatregelen.”
Luister, je trekt het gewoon in het belachelijke. Dat heeft niks met de RVZ-lijn te maken. Volgens mij geef ik redelijk beargumenteerd aan waarom ik die ideeen van de RVZ eigenlijk best verstandig vindt. Ik hoef dus niet zelf met ideeen te komen; dat heb ik bij deze met alle plezier overgelaten aan mensen die er verstand van hebben.
Misschien moet jij eerst maar eens beargumenteerd (!) aangeven waarom de RVZ peop praat, want dat heb ik je nog niet zien doen.
@25: Metevenveel plezier heb ik het sukje geschreven omdat mensen die ik goed ken (drie huisartsen, een revalidatiearts, een fysiotherapeut, een verloskundige, een thuisorgverpleegkundige, mijn collega’s die AWBZ gefinancierde zorg moeten leveren en al mijn kennissen en vrienden die als ad hoc of chronisch patiënt ervaringsdeskundig zijn) en er ook verstand van hebben dezelfde vraagtekens zetten bij het beleid van Klink en de adviezen van de RVZ.
De kern van mijn betoog is: gezondheidszorg is duur om redenen die er toe doen. Als iemand ziek is, istie ziek. Punt. Ik ga er nog steeds vanuit dat iedereen (niemand uitgezonderd) de beste zorg moet krijgen die er is.
Ik ga er ook van uit dat die zorg door ons allemaal betaald zal worden, via de premies en belastingen. Op basis van het solidariteitsprincipe.
Nu stijgen die kosten elk jaar. En dus betalen we ook elk jaar meer (hogere premies, invoering eigen risico, meer belasting).
Dat blijkt niet genoeg om de boel te dekken. Dat er naar oplossingen wordt gezocht is dus ook niet raar.
Maar dan gebeuren er vreemde dingen. Zorg uit het ene potje wordt, omdat dat potje duur was en van zogenaamd oneigenlijke zaken ontdaan moest worden om het goedkoper te maken, overgeheveld naar een ander potje (de AWBZ). Vervolgens blijkt dat de AWBZ er alleen maar duurder op geworden is. Dus wordt er snel gesnoeid. Eerst een stukje thuiszorg er uit geflikkerd, de rollators niet meer vergoed, en op dit moment zitten we in de fase waarin de indicaties worden aangescherpt. De volgende stap moet volgens de RVZ zijn de hele regeling nog drastischer op de schop te nemen.
Ofwel: bepaalde zorg was duur, een administratieve reorganisatie zou de oplossing zijn, maar de zorg bleef duur. Ja, dan blijft er nog maar 1 ding over natuurlijk: wie gaan we die zorg ontzeggen? Welke criteria kunnen we verzinnen om het plausibel te maken dat sommige mensen maar op eigen kosten hun vlekjes moeten wegwerken.
Die laatste aanpak, de lijn Klink – RVZ, is mij te eenzijdig.
Om nog maar eens een (belachelijk?) voorbeeld te geven: we gaan vergrijzen en met de ouderdom komen de gebreken (waar of niet waar?).
Gaan we nu wel of niet brillen (zien)en gehoorapparaten (luisteren) betaalbaar voor iedereen maken?
Doen we dat niet dan zal samen leven (= elkaar zien, elkaar horen) een stuk lastiger worden.
Ik heb nu dure gehoorapparaten die me in staat stellen mijn werk goed te blijven doen. Mijn eigen bijdrage, zo’n 1800 euro, kan ik gelukkig wel betalen. Moet ik echt uitleggen welke consequenties het heeft voor mensen die dat niet kunnen betalen?
Goede zorg is duur. Als dat binnen de sector (premies, belastingen, bezuinigingen, etc.) duur blijft, dan zal er toch echt naar andere bronnen gekeken moeten worden.
@26
“Welke criteria kunnen we verzinnen om het plausibel
te maken dat sommige mensen maar op eigen kosten hun vlekjes moeten wegwerken.”
OK, bijvoorbeeld dat sommige dingen uiteindelijk echt niet strikt noodzakelijk zijn. Moet je blijven betalen voor mensen die niet meewerken aan hun behandeling?
Ik vind van niet. Jij kennelijk van wel.
“Moet ik echt uitleggen welke consequenties het heeft voor mensen die dat niet kunnen betalen?”
Nee, maar dan is het probleem niet zorg, maar mensen zonder geld. Ik vind het flauwekul om alle kleine dingen te vergoeden (ik ga niet comment 7 weer overtypen) terwijl zat mensen die dingen zelf kunnen betalen.
Als dat consequenties heeft voor de inkomenspositie van sommige mensen moet je dat daar oplossen.
Ik begrijp je boosheid op de RVZ dus niet helemaal. Alleen die stelselwijziging AWBZ is kennelijk weer eens knullig gegaan.
Ik vind ook je optie om er dan maar gewoon meer geld tegenaan te gooien een beetje makkelijk. Je schrijft zelf over een toename van 56% in 6 jaar. Als dat nog niet afdoende is, is kostenbeheersing belachelijk maken mijns inziens lichtelijk bizar.
Ik ben niet boos op de RVZ, hooguit wordt ik wat somber van de koers die wordt gekozen.
En, heel mooi, je suggereert nu ook een oplossing die ik van de RVZ of Klink nog niet heb gehoord. Mensen met weinig geld. Als je dat eerst oplost, dan kun je ook in alle redelijkheid van mensen vragen dat ze meer betalen. Waarom zou de RVZ de inkomenspositie niet mogen betrekken in de zoektocht naar oplossingen?
Verder vind ik niet dat er maar ‘gewoon’ meer geld tegen aan gegooid moet worden. Maar omdat ik, heel indirect, mag meebeslissen over het beleid, zie ik graag meer informatie over bijvoorbeeld die lastige patiënten.
Ik ken er wel een paar (een stuk of 1700 in Den Haag): daklozen met een psychiatrische indicatie. Die gaan echt heel slordig om met hun medicatie.
Wat is hier de oplossing? De vergoeding stoppen of geld erbij om er verzekerd van te zijn dat hun behandeling goed gecontroleerd verloopt?