Over één ding zijn schrijver Abdelkader Benali en minister-president Balkenende het eens: dit is de generatie van de zesjescultuur. Benali huldigt deze opvatting op het weblog dat hij als “schrijver op locatie” bij de Vrije Universiteit Amsterdam bijhoudt. Daarin geeft hij de volgevreten, luie studenten er flink van langs.
Jullie zijn, volgens onderzoekers, de generatie van de zesjescultuur en ik moet, hoewel iets in mij zich daartegen verzet ? mijn afkeer van generalisaties, mijn afkeer van statistieken en onderzoeken ? ze gelijk geven: tijdens mijn eerste half jaar op deze universiteit heb ik in niets gemerkt dat jullie afwijken van de omschrijving die jullie is gegeven: zesjescultuur.
Balkenende deed tijdens de opening van het academisch jaar in Wageningen ook een duit in het zakje:
Twee van de drie Nederlandse studenten doen geen moeite om een hoog cijfer te halen, zei Balkenende. Hij vraagt zich af waarom niet meer mensen cum laude afstuderen en waarom de universiteiten internationaal niet hoger scoren.
Jammer is dat de onderzoeken die Benali zou hebben gelezen een ander beeld schetsen. Het gemiddelde tentamencijfer op het WO is een 6,9 (Studentenmonitor 2004, p.146). En dat gemiddelde gaat nog beter klinken als je je bedenkt dat niet iedereen even slim is. Als we allemaal achten halen zijn de cum laudes niet meer te tellen, maar wat zegt zo’n papiertje dan nog? Bovendien is de totale werkweek van een student (gestudeerde plus gewerkte uren) ongeveer veertig uur, uitschieters over de vijftig uur (Studentenmonitor 2004, p. 43). Voorwaar geen slecht moyenne vergeleken met de generatie die de 36-urige werkweek heeft uitgevonden.
Aan Balkenende’s klaagzang valt ook nog het een en ander af te dingen. Ten eerste doet Nederland het internationaal helemaal niet slecht. Ten tweede zijn de afgelopen regeringen nou niet bepaald scheutig met investeringen in onderwijs geweest. Balkenende wil voor een dubbeltje op de eerste rang zitten. Zijn opmerkingen over het achterblijven van innovaties zijn al helemaal ongepast, daar hij de voorzitter is van een falend Innovatieplatform.
Leen Dorsman, hoogleraar universitaire geschiedenis in Utrecht slaat de spijker op zijn kop:
De vergelijking met universiteiten in de VS is niet eerlijk. We moeten ons niet met de topuniversiteiten vergelijken maar met het gemiddelde daar en dan doen we het niet slecht, hoor. Ja, als je vader 25.000 dollar collegegeld betaalt, ga je niet lanterfanten. Maar het is geen Nederlands probleem, en ook niet van nu. Het is een klacht van alle tijden, van ouder wordende heren.
Reacties (42)
@ thinktank, bedankt voor dit heldere perspectief.
De zeer geleerde JPB vraagt zich dit geloof ik al een tijdje af (5 jaar), maar is blijkbaar nog niet in staat geweest om verklarende factoren te vinden.
Thinktank vindt ze echter in een handomdraai. Wie verdient er nu echt een 6je?
Dubbeltje op de eerste tij, dat verhaal hoorde ik vanmorgen ook. Een docent die er grijze haren van kreeg om voor 80 studenten practica te draaien, hetgeen haar en collega’s per practicum-uur 16 manuur begeleiding/voorbereiding kostte (laat staan nakijken van verslagen), maar ze kreeg maar 8 uur vergoed. Dankje de koekoek dat je dan geen tijd overhoudt om je studenten te motiveren of enthousiast te maken voor onderzoek.
Komt ook doordat er veel te veel studenten op de universiteiten rondlopen als gevolg van de wijze van financiering door de regering. uiteraard hobbelt het geld pas drie jaar achter op de studenten, dus zit je mooi in de piepzak.
Volgens de ouder wordende heren zal er ooit nog een richting ‘Ringtonologie’ ontstaan als dat zo door gaat.
Als gevolg van de hoge instroom in sommige studies begint de onderwijslast van promovendi ook te stijgen. Wegens bezuinigen is er vaak geen ruimte om extra docenten aan te trekken. Hoewel 10% tijdsbesteding aan onderwijs de norm is zijn sommigen gedwongen 20% van hun tijd aan onderwijs te spenderen. Uiteraard blijft er dan minder tijd over om “excellent” onderzoek te doen.
Levert dat tegenwoordig nog wat op, cum laude?
@TT: goed gesproken, de volgevreten babyboomers van de generatie voor ons moeten hun onwetenschappelijke gemopper lekker voor zich houden.
@5: helemaal niks, nada noppes. Waar doe je het eigenlijk voor?
Tijdens mijn studie ook veel zesjesstudenten gezien, maar om nu maar te zeggen dat iedereen lui en volgevreten is daar wil ik wat meer onderbouwing voor zien. Ok, we zijn geen doodwerkers (zoals bv. de Chinezen) maar wat zouden we daar dan precies mee winnen?
En nog twee dingen: mocht deze generatie lui zijn, dan heeft dat nog altijd voor een groot deel met de opvoeding te maken. Daar zou Benali ook wat woorden aan vuil moeten maken. En ook gek dat Balkenende wel iets meer vraagt van de studenten, onderzoekers en innoverend bedrijfsleven. Waarom zouden de loodgieters, de metselaars en de dakdekkers er niet een schepje bovenop moeten doen?
Men moet tegenwoordig in zeer korte tijd studeren, en ook nog eens vaak samen met bijv. een baantje erbij, etc. Kortom alles met elkaar combineren dan kan je, je niet meer op 1 ding focusen. De tijd van de eeuwige student die lekker rustig zijn studie kon volgen, zich in alles kon verdiepen is voorbij…
Overigens is de kwaliteit van het onderwijs zelf ook zeer zwak. Als ik naar mijn eigen studie kijk levert dat voor de rest van mijn leven “leuke verhalen voor de kinderen” op. Van docenten die 1 hoofdstuk voorliepen, tot docenten die afwezig waren, docenten die de materie niet beheerste, tot zelfs een docent die MIJ om uitleg kwam vragen (en ze was coördinator van het vak!). Als je zo’n sfeer crieeerd vind je het gek dat mensen die er studeren ook zoiets hebben van “screw this! als ik mijn papiertje maar heb”. De lesstof zelf zet ik ook soms vraagtekens bij.
Overigens verschild het vele van universiteit tot universiteit. Want ik heb ook andersom meegemaakt en dat voelde gewoon als een opluchting.
@5 niet zo veel nee, en dat is natuurlijk ook deel van het probleem. Als je er niet heel veel meer kansen en/of salaris krijgt met hogere cijfers is dat voor een hele hoop studenten ook al niet heel motiverend om meer hun best te doen.
Uit mijn eigen ervaringen moet ik het wel een beetje met de hoge heren eens zijn hoor, vooral in de eerste jaren van een hoop studies (en ik deed nog wel een betastudie) heerst er echt wel een zesjescultuur. Ik weet niet of dat in de generaties voor ons anders was of niet, maar daar bij heb ik zelf ook wel het idee van mijn generatie dat we een beetje lui zijn en het te gemakkelijk hebben. Een beetje een schop onder onze reet zouden we misschien wel kunnen gebruiken (en er uiteindelijk zelfs gelukkiger van worden).
Maar dan moet er wel iets in het hoger onderwijs veranderen om die inspirerende schop te geven.
9: “Als je er niet heel veel meer kansen en/of salaris krijgt met hogere cijfers is dat voor een hele hoop studenten ook al niet heel motiverend om meer hun best te doen.”
En die instelling, daar kan ik dus niks mee. Die gasten die alleen maar een studie gaan doen om zo snel mogelijk een zo groot mogelijke leasebak onder hun kont te kunnen krijgen. Bah. Wat is er gebeurd met oprechte liefde voor je vak, om alles te willen weten? Het is verdorie een wetenschappelijke opleiding, als je niet alles wil weten heb je wat mij betreft de verkeerde mentaliteit en hoor je niet op een universiteit.
Grmbl. Nu begin ik ook al als een oudere heer te klinken. Ik moet ook eerlijk toegeven dat ik niet weet of het “in mijn tijd” (wat nou ook weer niet zo lang terug is) nou zoveel beter was.
@Jay: ik zou willen stellen dat je dat “gebrek aan liefde voor je vak” dus op alle niveaus tegen komt, niet alleen in de wetenschap. Voor veel mensen is werk echt niet veel meer dan een manier om de leuke dingen van het leven te kunnen betalen. Wij vergeten dat nog wel eens.
Hint: in mijn tijd was het niet veel anders vermoed ik (hoe kunnen we nu in hemelsnaam pretenderen de situaties te kunnen vergelijken?)
@10 Het ligt helaas wat ingewikkelder. Ik ben bv bezig met een promotie op een technisch onderwerp, in de “sustainable”-hoek nog wel, maar als ik klaar ben en mn hoofd boven het maaiveld wil uitsteken, dan overweeg ik serieus om een carriere buiten de “harde techniek” na te streven. Waarom?
Het betaald slechter, je creativiteit wordt toch niet gewaardeerd en als je niet oplet, wordt je vakkennis overbodig of niet meer up-to-date, en vlieg je er uit.
Ik overweeg dus serieus om meer het “manangement” of de “financials” in te gaan. Triest, hè, eigenlijk. Maar het is wel een gevolg van de onderwaardering van (“puur”) (vak)technisch werk.
Dit kun je ook aan de zesjes cultuur linken: vakkennis wordt weinig gewaardeerd en het is belangrijker om “sociale vaardigheden” en een netwerk te hebben. Dat doe je op op de societeit, niet in de collegezaal. Maar om je studie wel af te ronden, ga je voor een zesje. Ik heb dat niet gedaan, maar ik er genoeg die het ook gewoon verkondigen: techniek studeren om te laten zien dat je analytische capaciteiten hebt, en voor de rest lekker veel commissies en bla-die-bla.
@12:
Schrijnend voorbeeld, maar herkenbaar.
Ik, standaard alfa met redelijke babbel
vriend 1: Beta topper in promotietraject
vriend 2: arts in wording
3 x raden wie er nu en over 10 jaar het meest geld verdiend?
Terwijl zij verantwoordelijkheid zullen dragen voor 1) grote technische vooruitgang en 2) meerdere levens per dag. Ik op z’n best een reorganisatie.
En dan mag die arts ook nog eens niet teveel verdienen van de kamer??
Blij dat die vrienden naast aanleg ook nog wat moreel/ethisch besef hebben.
Maar zoals we gisteren ook concludeerden:
als je rijk wilt worden, moet je geen (huis)arts worden.
Nederland heeft ook een lange traditie om bijvoorbeeld op Nobelprijswinnaars schijten. Nee mij maak je niks wijs, ‘over achievement’ wordt gewoon niet gewardeerd in Nederland, dan word je al snel gezien als iemand die zich beter wil voelen dan rest etc…neem nou de rare plannen om nog meer gepromoveerden in Nederland af te leveren, daar is helemaal geen behoefte aan. In Nederland is geen traditie om zeer hoog opgeleiden in te zetten op belangrijke posities. Men wil liever net afgestudeerden die ze nog kunnen manipuleren, vormen en trainen. Ik ben overigens cum laude agestudeerd en daarna gepromoveerd, maar heb nog steeds geen duidelijk toekomstperspectief en zeker geen hoog inkomen…up yours balkie
Het is allemaal een beetje dubbel. Aan de ene kant hebben ze gelijk, de gemiddelde student is lui. Als ik naar mijn studenten kijk is het echt een ramp geworden! Ze tonen totaal geen inzet voor het behalen van hun papiertje. Je moet ze alles voorzeggen en zelfs dan scoren ze vaak niet eens voldoende. En zo moeilijk is het tegenwoordig niet meer.
Aan de andere kant hebben ze het van bovenaf allemaal zelf zo gemaakt. Als je met je kop boven het maaiveld uitsteekt, raden ze je aan om een master in het buitenland te doen (hoor ik nu van meerdere goede studenten), want in NL heerst de opvatting: alles naar het gemiddelde trekken. Als excellente student kun je hier dus niets bereiken.
Vakken die slecht gemaakt worden, verdwijnen uit het pakket en de manier van lesgeven moet er ook aan geloven in negatieve zin.
Zo krijg je natuurlijk ook dat de student achterover gaat leunen.
Als je de wijze van onderwijs eens goed aanpakt en de boel wat prestigieuzer maakt (selectie aan de poort?), zul je al een hoop bereiken. De student volgt vanzelf!
@Eelke,
Het probleem is gewoon het onduidelijke perspectief en de doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg cultuur in Nederland.
Een vriend van mij is 2 jaar geleden gepromoveerd maar kan maar geen passende baan vinden in Nederland. Overal hebben ze een smoes. HBO’s willen dat je een bedrijvennetwerk meeneemt. Middelbare scholen willen dat je een hele batterij aan didactische diploma’s bezit. Bedrijven vinden je al snel te oud, je bent niet meer goed in te passen in de bedrijfscultuur. Als je dan door de gespreksronden komt drukken ze je nog even een assessment door je strot, is die negatief dan kun je ondanks al je examens en behaalde diploma’s zo arbeidsongeschikt verklaard worden.
@MP, Prometeus:
Waarom niet in de wetenschap blijven ipv bedrijfsleven?
Ik ben zelf aan het promoveren, maar eigenlijk zie ik ook niet echt in wat ik voor meerwaarde in een bedrijf zou hebben. Als onderzoeker of leraar snap ik het wel. Maar is er iemand die mij kan uitleggen wat een bedrijf aan mijn extra papiertje heeft?
Andere werknemers zijn simpelweg goedkoper!
@15 er zijn in Nederland meer dan genoeg mogelijkheden om te excelleren. Extra vakken, langere stages, dubbele studies (ik ken genoeg studenten die naast hun technische studie bedrijfskunde erbij doen en op een gecombineerde, dubbele opdracht afstuderen.) Ik heb ook wel met studenten te maken en er zijn er genoeg die wel willen werken en dat ook doen. Ik zie meer in de analyse van Geert Mak.
@16 Je spreekt jezelf tegen:
er heerst een “doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg”-cultuur – vs. – Bedrijven eisen uitzonderlijke kwaliteiten.
@17:
– Omdat wetenschap verschrikkelijk traag is.
– Omdat je om de 2 jaar weer een nieuwe post-doc baan mag zoeken omdat alles op projectbasis gaat
– Je eindelijk na heel veel projectjes pas met geluk ergens een vaste aanstelling krijgt
– Omdat geld binnenhalen binnenkort vriendjes en popi-jopi politiek wordt (met de ideen van plasterk)
– Omdat je niet echt carriere kan maken
Redenen genoeg?
(Ik zal daarentegen nooit het bedrijfsleven in gaan)
@19:
Dat is waar. Maar dan hebben de oudere mannetjes wel gelijk, want dat gebeurt niet heel veel.
@Promo,
Schizofreen he.
Veel goede studenten en promovendi vertrekken bovendien vaak naar het buitenland. In Nederland is het gewoonweg erg moeilijk.
@TT ik ben gaan promoveren omdat ik meer van mn vakgebied wilde weten en wilde leren in het runnen van een onderzoek, niet om mn dagen in de wetenschap te slijten. Ik zou best de R&D willen, maar zoals gezegd: dat biedt veel minder perspectieven.
@10, Het heeft weinig met liefde voor je vak te maken. Als je heel slecht onderwijs krijgt aangeboden wordt je daar simpelweg moedeloos van. Je kan wel groots roepen dat, dat niet zo is. Maar dat is een beetje zoals dat iedereen roept dat als ze een ongeluk zien gebeuren zij natuurlijk wel zouden helpen, niemand ooit kampbeul zou worden, etc. De natuur van het beestje werkt voor de meesten echter natuurlijk niet zo.
Als je extreem slecht onderwijs krijgt dan krijg je uiteindelijk een punt waarop je het opgeeft. Dat is zelfs een redelijk normaal psychologisch verschijnsel. Learned passiviness als ik mij de term goed herinner. Omdat je niets aan je situatie kunt veranderen, geef je het op.
Daarnaast al val je niet daarvoor en ben je een van de weinigen. Jij bent degene die moet leren van de docenten en de lesstof. Als de docenten en de lesstof onder de maat zijn dan is dat wel erg moeilijk om bij te spijkeren zonder gedegen basis. Ik heb meerdere studies gedaan en als je daaraan begint ben je vaak echt nog een onbeschreven blad. Het geven van structuur en richting in een studie. Wat belangrijk is, wat niet, waar je, je aandacht op moet focusen. Dit zijn juist de zaken waar je voor gaat studeren. Welke boeken, welke lesstof, etc. Als dit je niet goed wordt aangeboden wordt het leven je wel erg moeilijk gemaakt.
Zelfs al zou je zelf op onderzoek uitgaan, dan heb je daar qua cijfers nog niets aan. Ik geef een voorbeeld. In mijn eerste jaar Informatica moesten wij ter afronding van de propedeuse een software tool ontwikkelen voor een reisbureau in een door de school zelf ontwikkelde taal. Omdat een aantal van ons al kon programmeren en zeer gedreven was hebben wij een sterke tool ontwikkeld. Ons ontwerp is door de docenten goed gekeurd en aan de slag. Nu bleek dat de taal waarin wij dit moesten ontwikkelen totaal niet voldeed om ons ontwerp in te kunnen bouwen. Wij wisten dit niet wegens gebrek aan kennis van deze programeertaal.
Aangezien alle docenten spoorloos waren hebben wij 3 a 4 dagen van s’ochtensvroeg tot s’avondslaat geprobeerd het voor elkaar te krijgen. Alles wat we qua informatie konden vinden opgezocht. Het werdt ons snel duidelijk dat ons plan nooit goedgekeurd had mogen worden en we zijn halverwegen de boel gaan omgooien. Dit kwam echter te laat en net voor de beoordeling hebben wij om uitstel gevraagd van max 4 uur. Dit werd ons toegezegd. Immers ook de begeleiding had ons moeten helpen eerder in het proces dat ons plan wat ze hadden goedgekeurd niet haalbaar was (wij waren te onervaren om dat meteen in te zien, de docenten waren er om te begeleiden). 4 uur later en alle zeilen bijgezet hadden we alsnog een werkend product. Eentje waarvan ik zonder blozen kan zeggen beter dan alle andere projectgroepen. Het kon meer, het zat strakker in elkaar, etc. En het was uiteindelijk in de helft van de tijd gebouwd als je alle verloren tijd ervanaf haalde.
De reactie van de beoordelend docent? Sorry, ik heb nu geen tijd meer om het te beoordelen. Kom morgen maar terug. De volgende dag. Sorry, jullie zijn een dag te laat. Ik heb nooit gezegd dat ik het nog zou beoordelen (een 100% leugen). Jullie hebben het vak niet gehaald.
Uiteindelijk hebben we toch ons cijfer er voor gekregen na protest. Zo laag mogelijk als de docent kon zonder ons niet te laten slagen.
Vul op zo’n dergelijke manier een studie van 4 jaar en je kan begrijpen dat mensen geen inzet meer gaan tonen. Waarom zou je nog? Elke liefde voor het vak wordt er ook uitgeslagen.
Ik zelf ben bijv. afgestudeerd uiteindelijk met een 8+. Achteraf hoorde ik dat het eigenlijk een 9+ had moeten zijn. Mijn thesis was bijzonder compleet, mijn afstudeer opdracht was groot, mijn verdediging was zeer sterk. Dat vonden alle mensen in de examen commissie op 1 na. Met deze ene docent had ik al eens in het verleden een aanvaring gehad over slecht onderwijs. Hij had in een thesis van 200+ pagina’s jawel, 1 tikfout gevonden (ik had twee termen omgedraaid). Achteraf had ik gehoord dat hij mij daarom een 6 wou geven voor mijn afstuderen. Enkel en alleen daarom. Vooral de afgevaardigde uit het bedrijfsleven (die je er bij de IT opleiding die ik deed altijd bij had) in de commissie was hier blijkbaar nog al kwaad over geworden met de letterlijke opmerking “andere mensen die dit afleveren zie ik 9’s en 10’en krijgen. Dit slaat nergens op!”. De uiteindelijke concessie was dus een 8+. En dit verhaal kreeg ik achteraf te horen omdat mijn afstudeer coördinator van het bedrijf erbij zat en mij dit allemaal na afloop vertelde.
Het heeft op zo’n manier weinig meer met inzet te maken.
Ik heb overigens ook andere ervaringen hoor. Zoals ik zei ik ben vaak van studie veranderd en ik kan bijv. de universiteit van Leiden niets van prijzen. Daar werdt je echt gestimuleerd. Daar ging je echt naar een college toe met het idee “vandaag ga ik wat leren” of “dit snapte ik niet uit de materie ik weet dat ik om verduidelijking kan vragen” of “de discussies vandaag hebben mij veel nieuwe kennis opgeleverd”.
Mijn vraag aan MP/Prometeus was bedoeld omdat ze het perspectief in het bedrijfsleven zo slecht vinden.
Ik zal de laatste zijn om te zeggen dat de wetenschap zo makkelijk is, maar je moet toch ook een beetje kiezen voor wat je leuk vindt om te doen?
En er zijn genoeg bedrijven die juist gepromoveerden willen hebben, waar bijna de helft van de werknemers uit gepromoveerden bestaat. Consultancybedrijven en bv. TNO.
@TT,
Het is een soort fuik. Als je vroeg in het bedrijfsleven stapt heb je behoorlijk perspectief, als je echter nog promoveert en een postdoc doet dan wordt het lastiger het bedrijfsleven in te stromen en nog carriere te maken, je begint namelijk gewoon onderaan. In de wetenschap is het uiterst moeilijk om bijvoorbeeld docent te worden aan de universiteit. Permanente posities als onderzoeker zijn zeer ongewoon in Nederland. Ook wil men graag vooral jonge mensen exploiteren voor onderzoek, vooral studenten en promovendi doen het onderzoek. Professoren stellen zich tegenwoordig vooral als managers op, houden zich vooral bezig met geld binnenhalen.
JP verbond de zesjescultuur meteen met het gebrek aan ondernemingszin en innovatie. Maar wie hadden hem de klacht ingefluisterd? Ondernemers die hij gesproken had. Die willen helemaal niet dat mensen met goede punten voor zichzelf beginnen, die willen dat ze bij hun in dienst komen. Maar ach, Balkie kon zo weer wat vroeger-was-alles-beter-algemeenheden aan elkaar plakken met als ondertoon dat we allemaal beter zoals hij zouden kunnen zijn. Brrrr….
@25 Precies! Je perspectieven zijn niet slecht, maar de meesten zullen niet hun vaktechnische kennis inzetten op innovatie of productontwikkeling.
Overigens zijn er ook wel goede voorbeelden te noemen, zoals Shell, waar men na het voorraden-schandaal weer een ingenieurs-bedrijf van heeft gemaakt. Het kan leuk zijn hoor: je bedrijf laten runnen door antroposofen en geschiedkundigen, maar aan het eind van de rit moet er olie geboord worden.
@26 Daar is op zich toch niks mis mee? Plasterk heeft, denk ik, wel gelijk als hij zegt dat promovendi de meest creatieve resultaten opleveren. Laat de UDs maar lesgeven en zorgen voor continuiteit van kennis.
Wat is jouw vakgebied eigenlijk? Bij mij staan ze eigenlijk altijd te springen om mensen, maar “niemand” wil.
Nou wat er mis mee is, is dat je je beste jaren gebruikt voor onderzoek waar jezelf betrekkelijk weinig aan hebt voor je eigen carriere (vooral voor de prof is het voordelig). Beter om die dan de stoppen in een carriere waar jezelf een toekomst mee opbouwt (denk ook aan je pensioen, huis afbetalen etc). Er is Nederland ook geen duidelijk traject na de universiteit.
Mijn vakgebied is computational science en dan in het bijzonder toegepast op vraagstukken binnen de biologie. Dit is een groeiend vakgebied, daar heb ik dan nog geluk mee…ook hier staan ze te springen om goede aio’s en postdocs, maar velen haken af omdat het perspectief gewoon niet goed is na die tijdelijke contracten. Ook in Cambridge waar ik als postdoc heb gezeten zie je diezelfde trend. Wat er dan gebeurd is dat steeds meer mensen uit Azie worden ingevlogen. Overigens hebben ze daar wel onderzoeksinstituten die puur gericht zijn op research en waar geen onderwijs wordt gegeven. Dat zou al flink helpen als ze dat meer in Nederland zouden opzetten, op die manier zijn er meer vaste banen in onderzoek en kun je ook nauwer samenwerken met het bedrijfsleven zodat je makkelijker van baan kunt veranderen.
Nog een groot nadeel van onderzoek aan de Universiteit is dat je slecht lopend onderzoek niet zomaar kunt afkappen, dan loop je kans onvoldoende publicaties te scoren waardoor je perspectief alleen maar slechter wordt. Je werkt eigenlijk op eigen titel, hoewel je wel ontzettend gebonden bent aan politieke gevoeligheden. Dit is in het bedrijfsleven wel anders. Daar killen ze onderzoek waar niet snel wat uitkomt en stappen ze over naar iets anders. Dit heeft dan in princiepe geen gevolgen voor de mensen die eraan werken.
@29 Er zijn ook wel instituten waar ze geen onderwijstaken hebben in nederland hoor. Ik weet het niet geheel zeker, maar ik dacht dat Plasterks oude instituut (hubrecht lab) daar 1 van was.
Maar wat is daar dan het voordeel van? in andere instituten en universitaire groepen is vaak ook een scheve verdeling. Sommige mensen die veel onderwijs doen maar ook voldoende mensen die zich bijna puur op onderzoek richten.
In de groep waar ik werk (Leiden universiteit) moeten sommige stafleden hun best doen hun 10% onderwijstaken bij elkaar te sprokkelen.
Wat het onderzoek naar mijn idee het hards zou steunen zijn juist meer structurele subsidies zodat je ook wat riskanter onderzoek kan doen. Dat hebben ze in Engeland ook veel en daardoor kan je echt spannende, vernieuwende, maar riskante projecten opstarten waar zij al hun Nobelprijswinnaars aan te danken hebben.
Maar helaas, dat is nu precies wat Plasterk niet van plan is…
@fem,
Je moet in ieder geval meer mogelijkheden krijgen met je opleiding en ervaring en niet in een doodlopende steeg terecht komen waarna je met al je diploma’s maar websites gaat programmeren ofzo. Meer vaste banen is beter lijkt mij, misschien heb ik het mis.
In de NRC stond er ook nog een column over, ik zal eens kijken of ik die vanavond thuis nog kan vinden.
Om het ondeerbiedig te zeggen, ik heb soms het gevoel dat goede studenten geronseld worden (op een soort van VOC schip van balkie de MP) en nadat hun beste jaren verstreken zijn hebben ze opeens een carriere probleem. Als je jong bent heb je die processen niet goed door.
@Abhorsen,
Intressant verhaal wat je zoal afsteekt.
Ik heb tijdens mijn studie eens een vak gevolgd. Nadat ik het verslag ingeleverd had te beoordeling kreeg ik een zes. Dit terwijl mijn indirecte begleider (een AIO) het op een acht inschatte. Toegeven wilde hij niet.
Later hoorde ik dat de betreffende UD’er niet wilde dat ik cum laude zou afstuderen. Gemiddeld dus een acht op m’n lijst met treurige zes ertussen.
Kortom geen cum laude. De voorliefde voor het vak hield op dat moment wel een beetje op.
Je verhaal wat betreft andere geluiden ten positieve ken ik ook. Een ware verademing dat wel.
@31 dat ben ik met je eens ja, langere, of wie weet ooit zelfs, vaste contracten voor wetenschappers. Maar dat past dan ook mooi met mijn verhaal van langere projecten.
@33 Bij mij is meer het omgekeerde gebeurd, bijna cum laude maar door de 8 ipv 81/2 voor 1 korte scriptie zou ik dat niet worden, toen heb ik die mogen ophogen om de cum laude titel toch te verdienen.
Het is ook een breder probleem van de willekeur van docenten over de cijfers vooral als je het stadium voorbij bent dat tentamens goed of fout kunnen zijn en scripties, presentaties en stages krijgt ligt het zo van je docent en van jouw persoonlijke relatie met die persoon af wat je krijgt.
Daarom hebben ze, iig in mijn studie, nu strengere regels dat bijvoorbeeld meerdere mensen het (verslag/scriptie) moeten nakijken en over de beoordeling eens moeten zijn. Kon je de beslissing van die UDer niet aanvechten?
@32: Volgens mij is dat onzin. De meeste studenten zijn allang op de hoogte van hun mogelijkheden na hun studie. Als je een beetje snugger bent denk je goed na over je keuze te gaan promoveren of niet.
@35,
Dan was ik niet zo snugger blijkbaar…
Het kan ook zijn dat ik meer als een rat moet denken, maar dat zit niet zo in mijn natuur.
de calculerende student…zesje is genoeg
@24 wat kan ik zeggen: een naar verhaal, schandalig dat zulke dingen gebeuren. En natuurlijk heb je gelijk dat de liefde van twee kanten moet komen.
Maar ik denk/hoop toch dat je voorbeeld een uitzondering is, dat de meeste UDs beter zijn dan dat. Uit mijn eigen studententijd kan ik me weinig tot geen vergelijkbare gevallen herinneren (in ieder geval niet bij mijzelf of de medestudenten met wie ik veel omging).
Ik heb zelf meerdere practica begeleid waarbij studenten aangemoedigd werden creatief te zijn en de opdracht (met opzet) niet heel vastomlijnd was, en waarbij sommige van de aangeleverde tools in het stadium prototype waren. Sommige studenten kwamen met briljante oplossingen, sommigen met troep. Van sommige studenten kregen we alleen maar kritiek over de aangeleverde tools, en sommigen hebben zelf workarounds om problemen gevonden. Dit soort inzet werd in dat practicum in ieder geval extra beloond.
Enfin het wordt nu allemaal wat erg anekdotisch. Je hebt gelijk dat de kwaliteit van het onderwijs (en meer specifiek van de docent als motivator) doorslaggevend is. Andersom lijkt het wel vaak alsof studenten verwachten alles voorgekauwd te krijgen. De meest gehate vraag op hoorcolleges: “Moeten we dit weten voor het tentamen?”
Het is wel zo dat onderwijs er op de uni meestal “naast” wordt gedaan. Het heeft toch de standing van “corvee taak” tov je wetenschappelijke output. Hoe meer tijd je erin steekt om je vak beter te maken, hoe minder tijd je hebt voor je onderzoek. Als je de kwaliteit wil verhogen moet je een oplossing voor dat knelpunt vinden.
@40 :
En dan heb je het dus over hoe je universitair medewerkers beoordeeld (op publicaties voornamelijk, niet onderwijsprestatie)
Hoe komt dat precies?
financieringsprincipes of ambities universiteiten.
In mijn ervaring zijn de knappe koppen wel onder te verdelen in mensen die:
a) het liefst wetenschappelijk onderzoek doen
b) het liefst kennis overdragen
Het is niet zwart wit, maar er zijn zeker verschillen. Hier moet een beter verdeelmodel voor mogeljk zijn, wellicht op niveau van de vakgroepen.
En vrijheid: hoe slimmer/beter je het onderwijs organiseert, hoe meer tijd je over gaat houden voor je eigen onderzoek.
@39, ik heb dus gelukkig ook wel goede ervaringen gehad. Maar het was erg afhankelijk van waar ik studeerde. De opleiding waar het slecht was -die ik dus beschreef hier- heb ik uiteindelijk na 2 jaar verlaten omdat ik het zat was. Na wat omzwervingen ben ik er echter terug gekeerd omdat het de plek was waar ik het snelst mijn papiertje kon halen. Alles met goede cijfers dus (tja had kunnen afstuderen met een 9, werd een 8 :p).
Ik denk overigens dat zo’n opleiding twee type mensen voortbrengt; heel creatieve mensen die zelf inzet tonen, en de “slacker” die gewoon door de opleiding is heen geslapen. Een tussenvorm is er niet.
Overigens over creatief met slechte tools. Wij kregen ook nog eens de opdracht iets te bouwen in een andere gekke “drag&drop” taal. Wat we wouden kon natuurlijk daar weer niet in. Na wat rondsnuffelen ontdekt dat er een echte programmeertaal achter zat. Met de hulp functie uitgezocht, en een programma gemaakt wat volgens de coördinator van het vak “niet mogelijk was”. Ik heb vervolgens een gehele namiddag met haar gezetten om uit te leggen hoe we het gedaan hadden. Ze was verbaast dat het mogelijk was. Dit was dus de coördinator van het vak, die het lesmateriaal samenstelde en de autoriteit was op het gebied van dat vak.