Yasha vs. Het Nederlands Dagblad

Het christendom in één zin luidt: ‘Een goede Jood is een dode Jood.’ De rest is voetnoten. Zonder christendom was het moderne anti-semitisme en dus ook het nazisme ondenkbaar geweest.

Het staat er natuurlijk wel mooi, zo zwart op wit in de laatste VPRO-gids, maar de vraag is of je het ook kan bewijzen. In elk geval kan je niet bewijzen dat het niet zo is. De vraag of in de geschiedenisklassen niet ook de andere kant van het verhaal moet worden verteld, schorten we nog even op. Bovenstaand citaat is namelijk afkomstig van een columnist en we moeten het dus eerst over de vorm hebben. En natuurlijk: dat je alles mag zeggen, betekent nog niet dat je ook alles hoeft te zeggen (vindt ook onze koningin!).

Uiteraard mag de schrijver Yasha (een pseudoniem van Arnon Grunberg) nu niet meteen worden vermoord om zijn provocatie, maar oei wat is het onverstandig om juist hier, in onze gepolariseerde polder, en juist nu, anno-na-9/11, mensen zo in hun diepste overtuiging te beledigen. En dat terwijl hij al gewaarschuwd was door diverse brieven van boze christenen na zijn ook niet mis te verstane schrijfsel in het periodiek van Amnesty International:

Bepaalde mensen verzamelen postzegels of houden krokodillen, en zij ontlenen hun identiteit aan die activiteiten. Hoe belangrijk het houden van van krokodillen voor een individu of groep van individuen ook mag zijn, zelden to nooit gaan de krokodillenliefhebbers op de vuist met verzamelaars van postzegels.

Aan alle religie kleeft een kern van onverdraagzaamheid. Aan alle religie kleeft de gedachte dat mijn god groter is dan de jouwe. Zoals in elke macho de gedachte woont dat zijn pik groter is dan de pik van de buurman.

Gij zult de deur achter uzelve dichtdoen,
behoorde terecht niet tot de tien geboden

Het Nederlands Dagblad besloot de redactie van het Amnesty-blaadje Wordt Vervolgd eens ernstig te wederhoren. De eindredacteur van Wordt Vervolgd staat als mensenrechtenfundamentaliste in eerste instantie pal voor de uitingsvrijheid van haar columnist. Maar de christelijk betrokken krant vraagt toch nog een slotalinea door en wijst erop dat er toch “meer podia voor meningsuiting” zijn en dat je “een columnist toch ook de deur wijzen omdat je hem niet bij het doel van je organisatie of je blad vindt passen?” Daarmee hebben ze blijkens het ND-artikel toch nog uit de eindredacteur weten te persen dat ze het wel “dusdanig ernstig” vindt dat het besproken moet worden.

Grunberg staat gewoon weer in de recentste Wordt Vervolgd, maar Yasha toont zich in de VPRO-bode de kwaadste niet en nuanceert binnen vier zinnen zijn nogal boude uitspraak ten behoeve van het ND:

Het Nederlands Dagblad staat een nieuwe variant van het christendom voor: ‘Een goede Jood is een dode Jood, maar de daad laten we over aan onze islamitische broeders.’ Islamieten van Nederland, ga het blaadje van Amnesty lezen. Met deze christenen wens ik niet alleen te worden gelaten.

De vraag is nu of dit polemiekje wordt gepromoveerd tot een heus relletje. Dat zou mooi zijn voor Sargasso, want dan is dit stukje vooruitlopend op d’actualiteit en maken we volgend jaar meer kans om een bloggie te weigeren. Maar eigenlijk gun ik het de christelijke medemens wel dat deze provocatie met de waan van de dag vervliegt. Als een soort bewijsje dat religie niet altijd rondom onverdraagzaamheid zweemt. Maar overtuigde christenen kunnen waarschijnlijk niet te vaak schouderophalend aan dit soort columnisme voorbij gaan. Althans niet zonder schade. Want dan dreigt de liefde voor god toch opeens een vergelijkbaar iets als een liefde voor postzegels te zijn. Of hooguit krokodillen.