De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Lang dacht men dat niets kon ontsnappen aan zwarte gaten. Alles, waaronder de tijd, zou in het centrum van zo’n zwart gat, de singulariteit, zo worden samengeperst dat niets er meer uit kon. Alles werd vernietigd, het was een soort “eindpunt” van ruimte en tijd. Totdat in de jaren 70 Stephen Hawking theoretiseerde dat zwarte gaten moesten “lekken”, er kwam wél wat uit. Maar uit dat lek was hetgeen dat erin ging niet meer af te leiden.
Eind jaren 90 kwam men langzaam terug op dat idee, totdat in 2004 ook Stephen Hawking zelf zei er niet meer in te geloven (Hoera voor de wetenschap!). De reden was dat Hawkings verklaring teveel rotzooide met de quantum-mechanica, en die theorie klopte te goed om dat toe te laten. Maar een alternatieve uitleg voor het lekken van zwarte gaten is nooit gevonden.
Tot nu dus. Wetenschappers publiceerden gisteren een artikel in het toonaangevende tijdschrift Physical Review Letters waarin een verklaring werd gegeven. Waar het op neer komt is dat we al die tijd met een benadering van ruimtetijd hebben gewerkt. Een benadering die in deze gevallen niet toereikend genoeg is. De werkelijke ruimtetijd is namelijk groter dan gedacht. Er is ‘iets’ achter een zwart gat, de singulariteit in het centrum bestaat niet.
Dat we dus de informatie zagen verdwijnen zonder dat we het ergens terug zagen komen kwam dus niet omdat het echt verdween, maar omdat we slechts in een beperkt deel van de beschikbare ruimtetijd keken. En waar komt die informatie dan weer tevoorschijn? In de verre toekomst, aan de andere kant van wat we tot nog toe zagen als het eind van de ruimtetijd, de singulariteit.
Goed, maar wat hebben we eraan? Voorlopig niet al teveel. Wetenschappers hebben nu meer aanwijzingen dat singulariteiten (‘eindpunten’ in het heelal‘) niet bestaan en dat de ruimtetijd niet continu is. Hoewel het wel zo lijkt is het opgebouwd uit individuele “draden”. Het meest interessante is dat door deze ontdekking mogelijk de basis wordt gelegd voor een technologie die het mogelijk maakt om “in” zwarte gaten te kijken.
Zoals elke nieuwe doorbraak heeft deze uiteraard ook een schaduwkant: het is nogal kut voor Q en Milliways. Met deze nieuwe inzichten kunnen beiden niet bestaan.