De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Een tijd geleden zat ik in de universiteitskantine te lunchen met een bezoekende Amerikaanse wetenschapper. Tijdens het gesprek keken de collega’s af en toe schichtig omlaag, naar het bizarre sierraad dat de onderzoeker om zijn nek had hangen. Het ging hier om een Microsoft SenseCam(*), een camera, die zonder tussenkomst van de drager iedere zoveel seconden of wanneer er een verandering in licht, beweging of temperatuur is een foto maakt. Op die manier kan een realistische visuele documentatie plaatsvinden van ‘een normale dag’. Op deze manier kun je passief ‘lifeloggen‘. Zo’n dag kan dan na afloop versneld worden afgespeeld om een indruk te krijgen van je activiteiten. De SenseCam, die nu ook in commerciele uitvoering verkrijgbaar is, kan een handig instrument zijn voor mensen die leiden aan geheugenstoornissen. De gigantische databank van sensecam gegevens kunnen gebruikt worden om automatische objectherkenning in foto’s te verbeteren en kunnen ook meer inzicht geven in het type beelden waarmee het menselijk oog en de hersenen het meest geconfronteerd worden.
Maar waarom zouden we alleen maar fotograferen wat we toch al zien met onze eigen ogen, moet de van oorsprong Irakeze docent aan NYU Wafaa Bilal gedacht hebben. Bilal is geen onbekende van het internet, hij kwam al eerder in het nieuws met zijn performance kunstwerk, waarin hij zichzelf via het web liet beschieten in een First Person Shooter achtige omgeving. Ook liet hij een kaart op zijn rug tatoeëren van zijn geboorteland met bij iedere plaats puntjes die het aantal slachtoffers gemaakt door de Amerikaanse inval weergaven.
Voor zijn nieuwste kunstproject laat Wafaa Bilal een camera in zijn achterhoofd implanteren. Gedurende een jaar zal de camera foto’s nemen van datgene wat zich achter hem afspeelt. de foto’s zullen naar een monitor in een museum worden gebeamd. Het kunstwerk, genaamd ‘The 3rd I’ is bedoeld als commentaar ‘op de ontoegankelijkheid van tijd en de onmogelijkheid van het vastleggen van herinneringen en ervaringen‘.
Ik denk zelf dat dit transhumanistisch experiment wel degelijk interessante informatie kan opleveren. Vooral de vergelijking met SenseCam gegevens over het verschil tussen wat er voor ons en achter ons gebeurt, lijkt me niet alleen vanuit een kunstzinnig, maar mogelijk ook vanuit een wetenschappelijk oogpunt interessant. En voor docenten wereldwijd zal Bilal’s experiment eindelijk duidelijk maken wat voor gezichten studenten maken als ze zich even omgedraaid hebben naar het schoolbord.
(*) SenseCam en eyeborg-achtige technologie kwamen al eerder aan bod in een WW.