De woensdagmiddag is op GeenCommentaar Wondere Woensdagmiddag. Met extra aandacht voor de nieuwste ontwikkelingen in Wetenschap- en Techniekland.
Het einde der tijden zal niet plaatshebben in 2012, zoals de Maya-kalender voorspeld zou hebben, maar zo rond 2045. Op dat moment bereiken we de technologische singulariteit waar de evolutie volgens sommigen al die miljoenen jaren naartoe aan het werken is.
De theorie achter een technologische singulariteit komt voort uit de observatie dat evolutionaire en technologische veranderingen (zgn. paradigmawisselingen) in de wereld steeds sneller op elkaar lijken volgen. Een recent voorbeeld van dit soort zichzelf versnellende ontwikkeling is Moore’s Law, die zegt dat computercapaciteiten zich elk jaar ongeveer verdubbelen. Het bredere fenomeen van een zichzelf versnellende vooruitgang is al heel wat jaren bekend, maar de wetenschapper die er het meest mee geassocieerd wordt is de Kunstmatige Intelligentie onderzoeker Ray Kurzweil.
Ray Kurzweil was vooral bekend van zijn werk in de automatische taalverwerking. Zo ontwikkelde hij het eerste werkende OCR systeem en is hij een belangrijk pionier in het veld van spraaksynthese/spraakherkenning en bij de ontwikkeling van de synthesizer. Maar tegenwoordig is Kurzweil vooral bekend als de (onheils)profeet van The Law of Accelerating Returns en de technologische singulariteit.
Kurzweil illustreert zijn punt (video) met een grafiek waarin hij uit verschillende bronnen de paradigmawisselingen uitzet tegen de tijd in een logaritmische schaal. De paradigmawisselingen lopen uiteen van evolutionaire ontwikkelingen (eerste enzym/dna) tot zeer recente ingrijpende ontwikkelingen in de informatietechnologie (het Internet). De grafiek staat hieronder klikbaar gereproduceerd. Wat direct opvalt is de rechte lijn die de veranderingen opleveren. Van de middelbare school hebben we onthouden dat een rechte lijn op een logaritmische schaal een exponentiele groei/daling weergeeft. Met deze plot laat Kurzweil dus zien dat de tijd tussen twee opeenvolgende paradigmawisselingen exponentieel kleiner wordt.
Een interessante vraag die zich opdringt is wat er gebeurt als de grafiek de x-as raakt? En daar komen de apocalyptische kantjes van de theorie de hoek omkijken, want als we de betekenis van de grafiek volgen zullen de ontwikkelingen zichzelf dan met minimale tussenpozen opvolgen. Een soort van explosie van vooruitgang dus: de technologische singulariteit. Hoe zich dit precies zal voltrekken is niet geheel duidelijk, maar een aantal wetenschappers vermoedt dat dit het punt is waarop de mens een zichzelf verbeterende kunstmatige intelligentie hebben gecreeërd. De mens zelf zal namelijk teveel gehinderd worden door zijn biologische beperkingen om hierin mee te evolueren.
Een ander idee dat hiermee samen hangt is dat van Transhumanisme. Dit zegt dat de mens rond de technologische singulariteit zijn biologische ketenen zal afleggen en zichzelf zal verbeteren tot een wezen dat boven die beperkingen uitstijgt: een ’transhuman’. Voer voor Science Fiction schrijvers dus, die veelal waarschuwen voor de vele gevaren die aan zo’n explosie van vooruitgang en super-intelligente machines hangen.
Voorlopig is het nog even afwachten tot 2045, wanneer volgens de voorspellingen van Kurzweil de grafiek de x-as zal raken. Wel leuk dat onze jongere lezers dat einde der tijden/nieuwe begin met een beetje mazzel nog mee mogen maken.
Reacties (6)
Volgens mij kunnen we de evolutie naar het transhumanisme duidelijk zien aan onszelf. Denk er gewoon eens aan hoe lang je zou twijfelen om een pilletje te slikken met alle info voor een zwaar examen, of om een geliefde te vergeten, ik zeg maar iets. Dat betekent dat de evolutie niet kan tegengehouden worden. Wanneer we de voordelen van de gsm kenden waren we ook snel overtuigd gewoon doordat we in de samenleving mee gaan. En denk maar verder terug aan politieke ontwikkeling.. van landheer naar premier vb. Actie en gevolg constant, van in het prille begin van de oerknal.
ach de eind dertijden is zoveel keren voorspeld. Je zou zelfs kunnen zeggen dat in alle die voorspelling een kern van waarheid in zit.nl de eind dertijden voor de voorspellers zelf.
Is dit niet het verhaal van de haas en de schildpad, waarin uit wordt gelegd, dat de haas de schildpad nooit in kan halen?
hm, ja het is wel een vergelijkbare paradox.
Er zitten natuurlijk heel wat haken en ogen aan zn theorie. Een bekende tegenwerping is bijv. het scheermesjes-argument. Het aantal mesjes op een scheermes is ook een tijd lang exponentieel gestegen. Als je die lijn zou doortrekken zouden er op dit moment scheermesjes met duizenden mesjes moeten zijn.
En dan nog een wat filosofische vraag: hoe kan een lijn in een grafiek de x-as raken als de schaalverdeling van de y-as exponentieel is?
Misschien is dit heel filosofisch, maar een exponentiële grafiek hoeft geen horizontale asymptoot te hebben: f(x) = x^3