Op zich valt daar nog wel wat voor te zeggen, omdat je in Nederland in de praktijk op partijen stemt. Ik zou dan wel graag een uitzondering willen zien voor kamerleden die individueel wél voldoende voorkeursstemmen hebben gehaald voor een kamerzetel.
Een andere aanpassing is die voor de commissie Stiekem, waar staatsgeheimen worden besproken. Straks mogen alleen nog de grootste vijf partijen aansluiten. Ook hier snap ik dat je niet elke afsplitsing erbij wil hebben, maar waarom niet alle partijen die een mandaat hebben van het volk, oftewel alle partijen die direct na de verkiezingen in het parlement zitten?
Reacties (7)
Hoe begrijpelijk ook, het lijkt me niet juist dat de Tweede Kamer de spreektijd van één of meer van de leden bij eenvoudig meerderheidsbesluit kan beperken. Ik begrijp dat een maximale spreektijd overeenkomstig een fractiegrootte moet kunnen worden bepaald, maar of iemand eerder van een andere fractie deel heeft uitgemaakt is daarbij niet relevant. Iedere gekozene heeft m.i. een mandaat van de kiesgerechtigden.
Ook de beperking mbt de stiekeme commissie acht ik onjuist. Een kamerlid dat een eed heeft afgelegd moet worden vertrouwd en het schenden van de geheimhouding is strafbaar.
@1 Precies. Alle parlementariërs zijn gelijk (fractieleiders, voorzitter e.d. daargelaten), maar sommigen zijn gelijker dan anderen. En sommige kleine fracties (zeg een SGP) zijn gelijker dan anderen (afsplitsers).
Bovendien, het énige lek van de commissie stiekem dusver had niks te maken met splinterpartijen, en DENK heeft volgens mij ook nog nooit de miljoenennota gelekt ;-).
De geheime dienst verdient niet minder maar meer controlerende ogen
@0: “Op zich valt daar nog wel wat voor te zeggen, omdat je in Nederland in de praktijk op partijen stemt.”
Het gaat echter niet over de praktijk, maar over de wet. Grondwettelijk bestaan partijen niet, dus er valt volgens de grondwet helemaal niets te zeggen voor een onderscheid naar kieslijsten of partijtrouw. De commissie stiekem is trouwens ook volledig ongrondwettelijk, want een afwijking van de plicht om de Kamer (en niet enkele leden van de Kamer) in te lichten. Het wordt tijd dat een Kamerlid daar eens een rechtszaak van maakt.
Het gebeurt weleens dat dissidente fractieleden de kiezers beter vertegenwoordigen dan de partij zelf.
Nadat Groenlinks besloot de Kunduz-missie te steunen, bleek dat de dissidente fractieleden de meeste steun van de leden kregen.
Ik denk ook aan 2 CDA’ers die in de jaren ’80 tegen kruisraketten stemden, want ik vermoed dat een evenredig deel van de CDA-stemmers twijfelde.
@1: waarom een maximale spreektijd per fractie?
Wordt een betoog beter omdat het toevallig meer aanhangers heeft?
Overigens is voor een partij belangrijker hoeveel spreektijd op televisie komt, en dat kan ook buiten de tweede kamer.
@5 Stel je nu de kiezers en de leden gelijk? Wellicht heb je gelijk hoor, maar je kan het een niet uit het ander concluderen lijkt me. De tijd dat een significant deel van de kiezers lid was van een partij ligt heel ver achter ons…
@1 Eens!
@6 Omdat in een fractie er over het algemeen één lid namens alle andere leden het woord voert. Je kan ook alle leden apart (dezelfde) spreektijd geven, maar de leden binnen dezelfde fractie kiezen er (in theorie) voor om dat te delegeren aan één fractiegenoot die zich specialiseert op het onderwerp. Zijn spreektijd wordt dan de som van de spreektijden van alle leden van de fractie, ergo, meer spreektijd voor grote fracties en minder voor de kleine.